Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Qupperneq 20

20
ísjoibn sinni þaí) \or, lielzt n:eí> saratökum vi?> alra
í verkaskiptum; en ekki mega þeir vinna minna en 6
dagsverk áilega aí> einhverju því, er undir fram-
kvæmdir fjelagsins hcyrir, og fram cr tekifc í inn-
gangi laga þess.
14. grein.
j>eir sem ekki hafa sjálíir mann til vinnunnar,
verta ab fá hann ai>, en þó skulu þeir láta þetta í
ljósi á vorfundi, svo a& forstödunefndin geti verih
í útvegum mel þeim, ef þörf gjöiist. En sje sam-
rinna höfh af fleiii flokkum, veria þcir al koma
sjer saman um tilhögun á vinntinni.
15. grein.
Gilt dagsverk telst í túnsljettun, 40 CJ faimar, í
sniddu - og þrep - garli 3 fabmar, í grjótgarbi 2
fainnar; en önnur jarbabótaverk, sem ekki veria
fyrirfram ákvehin, skulu takast og teljast gild ept-
ir framfali flokkaforingjanna mei) samþykki for-
stöbunefndarinnar.
16. g r e i n.
Ef brfn nanisyn ber til aí> vinna eitthvert þai)
verk, sem ofvaxií) er þess fjelagsmanns vinnukröpt-
Hin, er mebþarf: þá skulu fjelagsbrætur hans skyld-
ir til ai> lána honum vinnu mót sanngjörnu end-
urgjaldi, allt eptir rabstöfun forstöiiunefndarinnar.
17. grein.
Sjerhver flokksforingi skal tjá forstöiunefndinni