Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Side 63

jafnflata, og til þess a«b hver teigur samsvari öSr-
um og komi rjett heim vih áveizluskurÖinn, þurfa
menn ab hafa hallatnæli, svo finna megi hvartaka
þurfi af efea bæta vib.
Hallamæli þarf einnig, þegar gjöra skal nátt-
úrlegar veitur, þvi meÖ honum verbur aÖ finna
hvar áveizluskurbirnir eigi ah liggja, sem eins og
á teigaveitunum verfca afe vera jafn háir í báfca
enda. Sömuleibis er hallamælirinn nauþsynlegur til
aö mæla meö veg þann, sem vatniÖ á aÖ leiÖa um —
hvort sem þab er úr ám, lækjum eÖa stöbuvötn-
um — til þess stabar, hvaÖan því verÖur komiö
yfir engiö, og verÖur þá ætíÖ aÖ gæta þess, aÖ staö-
ur sá, sem vatniÖ er tekiö frá, liggi hærra en hinn
þaÖan sem veita skal vatninu frá yfir engiö, og þetta
má sömuleiöis finna meö hallmælinum.
Ætíö þarf þess aö gæta viÖ vatnaveitingar,
aö landiö, sem gjöra á aÖ veitu, sje þurkaö raeö
ræsum svo þaö verÖi fullkoiniega þurrt og aÖ öllu
vatni veröi veitt burt svo hvorki veröi eptir keld-
ur eÖa fen , því annars getur oröiÖ meiri skaöi en
gagn aÖ vatninu. Ef nýlendi skal upptaka, sem
hentugt þyki fyrir veitu, af þvi þaÖ liggur nærri
rennandi vatni, þá er ætíö ástæöa til aö leggja
þerriskurÖina 1 þannig, aö einnig megi nota þá fyr-
ir veitinga skurÖi án töluveröra breytinga; og jafn
vel þó menn ætli sjer ekki þegar í staÖ aö bna
til veituengi heldur síöar, þá ættu menn í fyrstu
aö hafa hliösjón af því og leggja skuröina setn
haganlegast.
‘) þaÖ eru skuröir þeir, sem vatniö áaö renna f svo jöröin þoiai.