Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Qupperneq 67

67
verSi Ieitt ab henni, og er þab rannsakaS frá hin-
um hæsta stab á veitunni meö hallamælingum. Litl-
&r hsefcir, setn standa sjer stakar takast ekki til
greina. Hallamáli?) skal ætífc taka frá þeim stafc,
er skemmst liggur frá enginu til læksins efcur árinnar,
en þó því afc eins, afc vatnifc á þessu svæfci liggi nógu
hátt, og er þafc gjört tií þess afc tninna þurfi afc hafa
fyrir afc grafa upptakaskurfcinn. þess ber afc gæta,
þegar upptaka — efca afcfærsluskurfcurinn, — sem
hann líka má heita — er grafinn afc í hann geti runnifc
vatnifc úr ánni, þegar hún er scm minnst, svo afc í
þurkum og vatnsleysu sje ætífc kostur á afc fá vatn.
þegar búifc er mefc hallamælingum afc finna
hvar afcfærsluskurfcurinn eigi afc vera, þá er tekifc
íil afc grafa hann. þuríi afc leggja þennan skurfc
yfir langan og örfcugan veg á'ur en hann nau-
enginu, þá láta menn botn hans hallast eptir því
setn á stendur og naufcsyn krefur; en undir eitis
*}g hann er kominn afc vatninu, þá má botn hahs
vera alveg marflatur efca í þafc mesta eins fótar
lialli á hverjum þúsund fetum. Sje nokkur lægfc
efca dæld á veginum, þá verfcur afc fylla hana upp
afc því skapi sem skurfcurinn er breifcur og ltlafca
sífcan þar ofan á svo háa bakka, afc þeir netni nokkru
nteira en vatnshæfcin, sem gjöra verfcur ráfc fyrir
afc rnuni verfca í skurfcinum. Sje jörfcin laus og sand-
borin, þá skal þekja hlifcarnar mefc sex þuntlunga
þykku lagi úr þjettum leir efca deigulmó og þar
utan yfir mefc sex þuntlunga þykku torflagi; skal
þafc trofcast fast, en þess þarf vandlega afc gjeta,
5"