Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Qupperneq 68

08
ab frjómoldin liggi yzt. Hallinn á hliiium skurbs-
ins á af) vera 45 stig af 90 — 3.
þegar búiíi er af) grafa af færsluskurfinn, þá
er grafinn annar skurfcur, sem tekur vií) vatninu
úr honum; skal hann liggja þvert fyrir veitunni
og fyrir ofan hana svo a?) úr honum geti fallih nií>—
ur vfir veituna. Skurbur þessi mætti heita á hl e y p u-
fkurfur, þvt úr honum er vatninu hleyptáveit-
una þannig: ab fyrst er látih renna í veitustokk-
ana eba sjálfa áveizluskurbina. Ahleypuskurfiirn-
ir þurfa ab vera eptir því margir, sem veitunni
er skipt í marga parta.
Sú er hin þrifija tegund af skurfum, er menn
kalla flutningsskurfi; eru þeir haffir tilaf ilytja
vatnib til hinna n*r- og fjærliggjandi parta veit-
unnar, og ílytja þeir vatnib í allan ebur nokkurn
hluta veizlustokkanna. f>eir mega hafa nokkurn
halla. en stærb þeirra fer eptir vatnsmegninu, sem
á ab renna í þeim. Liggi flutningsskurbur yfir
einn eba fieiri vatnsstokka, þá er þeim lokab mcb
grastorfi. Eigi þar á móti fleiri veitustokkar ab
f;í vatn á sama tíma úr flutningsskurbinum, þá
stília menn hann meb grashnaus; hækkar þá vatn-
ib í iionum og flýtur út í veizlustokkana. þegar
tlutningsskurburinn fyrir ofan stífluna er nú orb-
inn barmafullur og veitustokkarnir fullir úr honum,
þá skal troba stífluna í flutningsskurbinum dálítib
nibur; rennur þá vatnib af því þab leitar á yíir
grashnausinn, en fyllir þó um leib veitustokkana.
A þetinan hátt skal haldib á fram fra einum skurbi
til annars.