Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Side 72

72
og þrí næst a& afveiíluskuriunam d d, því svo
er ráb fyrir gjört ab veitunni hatli til beggja hlitba.
þegar nú búið er a& finna þessa skurii, þá fara
menn ab grafa flutningsskorbina og afveizlustokk-
ana; en ábur en farib er ab grafa þessa skurbi,
þá á ab flytja í burtu jörb þá, sem kom upp úr
abfserslu - og burtfærsluskurbinum, og er hún höfb
annabhvort til þess ab fylla upp lægbir eba í stífl-
ur fyrir abfærsluskurbinn. þegar búib er ab skera
þá skurbi, er nú voru taldir, þá skal færa skurb-
inn c yfir hæb veitunnar og í sömu stefnu sem
hana, og liggur hann út úr abfærsluskurbinum; á
hann ab grafast nokkub breibari en sagt er hjer ab
framan um áveizlustokkana og getur þá skurbur
þessi undir eins bæbi verib flutnings- og áveizlu-
skurbur fyrir hinn hæsta stab á cnginu; en þar
eb skurbur þessi á ab færa mestum hluta veitunn-
ar vatn, þá þarf hann, eins og ábur er sagt, ab
rera nokkub vfbur, en þ<5 þannig ab hann mjókki
nokkub eptir því sem nær dregur b. Frá c eru
síban lagbir minni áveizluskurbir f f til allra þeirra
staba á veitunni, sem ekki geta fengib vatn frá c.
Vib abfærsluskurbinn a eru gjörbar háar stíflur, sem
ekki mega vera meb skörbum svo vatnib fljdti þar
ekki út. Vib hlibina á stfflum þessum eru gjörb-
ir dálitlir áveizluskurbir gg, og er vatninu úr ab-
færsluskurbinum veitt í þá gegnum dálítil vind-
augu ebur litlar rennur. Seinast skal leggja ab-
færsluskurbina hli, og geta þeir verib fleiri, en
íjöldi þeirra og stefna verbur ekki ákvebin fyr en
búib er ab veita vatninu á og þab farib ab streyma