Gangleri - 01.08.1870, Qupperneq 19

19
eptir. Hingað til hefir oss skort slíkan leiðarvísi, sem
væri almennur og næði til vorra tíma, og á höf. mikl-
ar þakkir fyrir að hafa bætt úr þessum skorti. f*að,
sem„ Prt.a er ábótavant er sumt svo vaxið, eins og sjá
má, að cigi hefir verið kostur á öðru rjettara eða ná-
kvæmara, því það hlaut að vera hverjura manni, eigi
sfzt til sveita á íslandi, og þá eins honum, ómöguiegt,
að gjöra íullkomiö prestatal á fyrri öldum, þar sem efn-
in öll til umbóta eru á strjálingi um allt land og einn-
ig erlendis. Aðrir gallar á þvf, sem jeg hefi bent til,
eru flestir eigi stórvægilegir. 1*30 mætti ef til vill telja
það aðalókost á „I’rt/, að hóf. dregur eigi nein skýr
takmörk á inilli þess, sem víst er, og hins, sem miður
er víst. Reyndar hefir J. S. í formálanum bent til árs-
ins 1622 (eptir Iíannesi biskupi), svo sem nokkurs kon-
ar takmarka árs milli hins vissa og óvissa. En eins
og margt er öldungis víst fyrir það ár, eins er og hætt
við, að eigi fátt sje óvíst eptir það.
I*að er eigi tilgangur minn með grein þessari, að
spilla fyrir bók þessari, sem jeg miklu fremur vildi óska
að yrði sem almennast útbreidd, og er sannfærður um,
að gctur komiö að góðum notum, og eigi heldur sá að
rýra álit hins háttvirta höfundar. En jeg vildi sýna
fram á, hvílíkra rannsðkna enn væri þörf í þessu efni,
og hvetja þá, sem föng hafa á, til þess að liggja eigi
á liði sínu. í*að eru sjálfsagt prestarnir, sem einkum
hafa föng og færi á því. í formálanum fyrir sPrt.“
bendir J. S. til, hve þarft það væri, ef prestar á hverj-
um stað vildu „rita og senda Bókmenntafjelaginu hver
um sitt brauð þær leiðrjeltingar og viðauka, sem þeir
vissi rjett og nákvæmlega, helzt eptir kirkjubókum eða
2*