Gangleri - 01.08.1870, Blaðsíða 28

28
nes. Dó þá 40 manns úr harðrjetti á Langanes-
„ströndum, Vopnalirði og í utanverðu Fljótsdals-
hjeraði; 40 bæir lögðust f auðn, og heil kirkju-
t sókn eyddist í Vopnafirði.
1752 var vetur harður frá þorralokum og fjarska mikil
frost, svo um sumar fundust frostsprungur í Gras-
dölum suður 40 faðma langar eða meir. Harðast
var þá á Vesturlandi og í Múlasýslu hinni nyrðri,
og fjell þá víða margt af hrossum.
1753. Vetur þessi var hinn þriðji í harðindum, en þó
eigi svo harður sem affaraslæmur, því sumarið á
undan hafði verið kalt og vætusamt. Bjargar-
skorturinn hjelzt við, því líka var aflalítið.
1754 var vetur hinn harðasti hvervetna á Norðurlandi
og kölluðu margir hann „Hreggvið*. Gengu þá
hríðar miklar og harðar, svo að 18 vikna skorpa
var á Skaga; varð þá hinn mesti fellir um allt
land, en þó helzt fyrir norðan, þvíþar erþásagt
að fallið hafi 4000 hestar og 50000 fjár, og
sumir bændur hafi eigi átt um vorið nema 30
kindur, er 500 höfðu sett á um haustið ; þess er
líka getið, að menn á þeim tímum hafi verið
mjög djarfir að reiða sig á útigang, og því haíi
íellirinn orðið meiri en hvað harðindin voru mikil.
Hafís lá lengi frain eptir og grasvöxtur var lítill.
1755, hinn 5 vetur harðinda, var eigi slæmur til ein-
mánaðar, en þá harðnaði mjög og gjörði hríðar
miklar. Vorkuldar voru hinir mestu og haíísþök
fyrir öllu Norðurlandi, svo sum skip komust þar
eigi inn á hafnir, og ekki rak ísinn frá landi
fyrr en 3. septemb. Flosnuðu þá rnargir upp og