Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 4

6
og pjóðverjar hafi gert, og þvímerki það ekki »M\ramenn«;
hann veit samt ekki hvað við það eigi að gera.
Bls. 79 hef eg sagt að »Noregr« komi aldrei fyrir í
Eddukviðnnum, en það er rángt: það stenður í Helgakviðu
Hjörvarðssonar 31 (Bask): »hvað kanntu segja nýrra spjalla
úr Noregi«; en þetta raskar ekkert minni skoðan á orðinu,
eins og menn heldur ekki vita neitt víst um aldur kvæð-
isins.
Bls. 87. Djarft er raunar að skipta nafninu Essedones
og Estones í Eistr og Dani; en það er samt ekki meiri eða
undarlegri breytíng en margt annað sem þráfaldlega hittist
í nöfnum. Schafarik segir raunar, að Issedonar hafi ekki
verið finnsk þjóð, en hann styrkir það ekki með neinu.
Víst er það, að gleðiveitslur Eista við lát manna eru næsta
keimlíkar gleðihátíðum Issedonanna eptir ena dánu, og erf-
isdrykkjur hér á Norðurlöndum eru einmitt þessu líkar, en
ólíkar venjum suðurlandabúa, þar sem grátið var yfir enum
dánu (naeniae &c). Vér höfum þess vegna nokkra ástæðu
til að ætla, að erfisdrykkjur þær, sem frá alda öðli haía
tíðkast hér á norðurlöndum, sé daufar leifar ennar hroðalegu
aðferðar þessara ókunnu þjóða, því venjur haldast lengi, sem
kunnugt er; en samt skulum vér geta þess, að það má
rekja þetta einnig til Inda, og Persa; í enum heigu bókum
Inda er bannað að gráta hinn dauða, og í Send-Avesta eru
harmatölur og táraflóð kallað hin mesta synd.
j>ær enar fáu prentvillur, sem eg hefi fundið, eru
þessar: bls. 52 athgr. 1. 2 línu er »er« ofaukið; bls. 53.
14. 1. stendur ok fyrir og; bls. 82. 21. 1. stendur neð fyrir
með; bls. 91. 10. 1. er »er« á seinna staðnum ofaukið; 16.
1. stendur engu fyrir engar.
Getgátur mínar um Noreg og Danmörk vil eg annars
ekki verja; en þær eru að engu ósennilegri en annað, sem
ritað hefir verið um þessi nöfn; þesskonar hlutir eru þess
eðlis, að þeir verða aldrei sannaðir, en engu að síðui þykir
mönnum gaman að rýna eptir þeim. Vera má að suinum