Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 29

Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 29
31 hlytuv að vera lopthnöttur, þar sem enginn líkami getur átt sér fótfestu né samastað, þar sem ekki eitt einasta jarðneskt sandkorn getur hugsast. Hún er þess vegna án alls jarðnesks lífs; því ef það væri á sólinni, þá hlyti líka ský að vera í kríngum hana eins og jörðina; en hún er sífeldlega kríngd heiðríku og skýlausu himinrúmi, eins og túnglið. Bn hverjum skyldi detta í hug, að menn geti rannsakað sólina inni í herbergi sjálfs sín, og fundið hver efni sé í henni? Og þó erþessu þannigvarið. J>etta verður einmitt með sólargeislanum. Sólarljósið er í sjálfu sér hvítt eða litarlaust; en eins og allir vita, þá skiptist það í sjö liti, sem koma fram í regnboganum. Láti menn uú sólargeisla falla inn í dimt herbergi í gegnum þraungva rifu, og haldi þrístrendu gleri fyrir, þá sjást enir sömu litir og þeir sem í regnboganum eru. Með nákvæmari skoðan, semfyrst var gerð afWolla- ston 1802, og síðan af Fraunhofer 1817, komust menn að því, að í þessum regnbogalitum eru svartar rákir hér og hvar — þær eru kendar við Braunhofer, þó honum ekki auðnaðist að lifa þá dýrðlegu uppgötvan sem afþeini leiddi, því einmitt þessar svörtu rákir segja frá efnissamsetníngi sólarinnar, hún ritar sjálf þetta furðulega mál, þessar rúnir sem nú er loksins búið að ráða. þ>essi uppgötvan er gerð af Kirchhoflf fyrir fám árum. Hann skoðaði sólargeislann í megnu stækkunargleri, og fann í honum mörg þúsund svartar rákir, þar sem Fraunhofer ekki hafði fundið nema átta. Nú hafa menn hitað bæði lopttegundir og málma og gert þá glóandi, ok skoðað Ijós þeirra í stækkunarglerum, og fundið af því samhljóðan á milli þeirra og sólarljóssins, og með þessu móti hafa menn getað sannað, að í sólinni sé að mestu leyti en sömu efni, sem á jörðunni eru, en sem glóandi lopt, og ekki hörð eða þétt. Menn vita þannig, að í 500 stiga hita er járnstaung dimmrauð að lit; en magnist hitinn, þá tekur hún litaskiptum og verður ljósrauð, rauðgul og ljósgul, og loksins öldúngis hvítglóandi. Skoði menn í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.