Gefn - 01.01.1872, Síða 41

43
Unun.
í hýrum heimsins glaumi
mér heyrist sorgar kvein —
í ægis dimmum draumi
deyr sól við uunar stein,
og ytir henni suðar saung
hin svala hrönn um dægur laung.
Á meðan máninn líður
um myrkan himinbaug,
og sumars blærinn blíður
um bláa hverfur laug:
á meðan nóttin líður laung
Jiá lifi jeg við drauma-saung.
í meyjar yndis örmum
við eldleg þrúgna tár
jeg gleymi hrygð og hörmum
og hýrgast þreyttar brár.
J>ú vínsins alda, svæfðu’ í saung
öll sorgar ljóð um dægur laung.