Gefn - 01.01.1872, Blaðsíða 49

51
bökur mjökuðu sér át'ram eptir fjörunni. Skógar sýndust í
fjarska, en dimmir og óhvrir, og leitst mönnum ráðlegast
að halda þar ekki að. Nokkru síðar varð sjórinn aptur kyrr
eins og stöðuvatn, og varla neinn munur fannst á ílóði og
fjöru. Um fjöruna varð loptið allt fullt af ólyfjan og illum
daun af fjölda sædýra og jurta, sem rotnuðu og úldnuðu í
enum steikjandi sólarhita; á sjáfarbökkunum uxu undarlegar
jurtir, allar þyrnum og göddum settar, svo ekki var unnt
að komast þar í gegn; dauðalegar leirtjarnir lágu þar fram
með, og ódrekkandi vatn í, og ólíft nema krókódílum og
öðrum vatnaskrímslum. Allt í einu sortnaði allur himininn
og regnið steyptist í stórtióði niður á jörðina, reiðarþrum-
urnar gengu hvor á aðra ofan og allt loptið stóð í björtu
báli af eldíngum. J>ar sem mönnum varð á að lenda, þar
hittu þeir undarlegar skepnur í mannlegri mynd, líkari tröll-
um en mönnum, klæðlausar og kolmórauðar að lit, ogþessir
villimenn drápu skipverja bvenær og hvar sem auðið var —
þannig lýstu Hollendíngar Ástralíu, því þetta var megin-
landið þar, þó þeir héldi að það væri Nýja Gínea.
það yrði of lángt að telja hér allar þær tilraunir, sem
Hollendíngar gerðu til landaleita á þessum stöðvum; mörg-
um skipum barst á, sum hurfu með öllu, skipverjar voru
drepnir af villiþjóðunum, og allt gekk sem öndverðast.
Árið 1642 sigldi Tasman í kríngum Holland hið nýja.
24. November sást land í landnorðri, og var hærra og
fjöllóttara en menn annars voru vanir. Tasman gaf landinu
nafn og kallaði Yan Diemens land, eptir landstjóranum í
Batavía, sem Van Diemen hét. þaö var fjöllótt land og
skógi vaxið; enga menn fundu þeir þar, en á eikarstofnum
sáust högg eins og gerð með steinvopnum og voru limm
fet milli hvors; þóktust menn skilja að hér mundi risar
byggja og höfðu sig þaðan sem skjótast, meðfram líka af
því að skruðníngar miklir og óhljóð höfðu heyrst af landi
ofan. Allt þókti þeim þar samt ömurlegt, sem von var,
•1*