Fréttir frá Íslandi - 01.01.1886, Blaðsíða 26

28
Árferði.
varð á suðurlandi fremur rigningasamt, enn gott veður að öðru
leyti fram á vetur (mest frost í Evík í nóv. 4° C. í desbr.
5—10° C.). Fyrri hluta . septembermánaðar náðust fyrst al-
ment töður og úthey á norður- og vesturlandi og slætti var
■þar haldið áfram lengi fram eftir. sumstaðar alt til Mikjálsmessu.
Haustið bótti yfir höfuð gott (meðaltalshiti við Eyjafjörð 5° C.
í sept., 4° í okt., -r-O,™0 í nóv. og—6,9o°í des.), og bætti pað
mjög úr sumrinu og stóð sú tíð víðast fram á vetur, er einn-
ig var mildur framan af; miklir snjóar vóru þó í Skaftafells-
sýslum, og sumstaðar á norður- og vesturlandi komu hríðir ({
nóv. byrjun), svo að fé fenti og hrakti í vötn og ár (einnig t.
d. að Leirá í Borgarfirði um 70 fjár í Laksá).
Grasvökstur pótti lítill víðast, eins og í fyrra, og einkan-
lega á útkjálkum, enda tún kalin sumstaðar (t. d í Norður-
pingeyjarsýslu); pó póttu yfir höfuð tún og valllendi nú hetur
sprottin að tiltölu enn í fyrra, enn engjar miður; enn nýtin g
á heyjum varð yfir höfuð hin versta sem lengi hefir verið,
nema hvað töður náðust óskemdar víðast á suðurlandi og eins
framan af slætti í upphéruðum austurlands. Súrheysverkun
jókst pó mjög lítið. Heyfengur varð pví með versta móti bæði að
vökstum, enn einkum að gæðum, og hey brunnu (t. d. á Svarf-
hóli í Miðdölum 200 hestar).
HeybirgðÍT* manna um veturinn (’85—’86) reyndust pó
svo, að horfellis var ekki getið nema eitthvað í Ólafsfirði,
Fljótum og Hegranesi, enn alment gáfu menn upp hey sín,
einnig á norðurlandi.
Skepnuhöld vóru yfir höfuð ekki talin mjög vond eftir
veturinn og ekki var kvartað mjög yfir sauðburðinum, enda
lambadauði litill, né fé talið sérstaklega rýrt um haustið að
niðurlagi nema ungt fé. J>á var víða kvartað yfir megnu
bráðafári í sauðfé, einkum pó í Eyjafirði og dugðu par ekkert
steinolíugjafir við pví, sem sumstaðar hafa reynst vel. Hm
aðra sauðfjárkvilla var ekki talað sérstaklega, pvíað pótt höf-
uðsótt (vanki) í sauðfé geri alment mikinn skaða, (drepi 10
kindur á einum bæ á misseri, sem dæmi er til), pá er
lítið um slíkt fengist og pað skoðað víðast sem önnur
óviðráðanleg búmannsraun. Fé var lógað enn pá meira