Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1899, Síða 17

17
hefir ávallt verið með föstu þaki. Hér vantar goðastúkutóft, ef
þetta ætti að hafa verið veizlusalur; getur það því eigi verið.
En aftur er girðingin heldur litil til þess, að hofið sjálft hefði stað-
ið inni í henni, en verið síðan sléttað út; að minsta kosti má
hofið þá hafa verið mjög lítið. En þó svo hafi verið, þá lízt mér
svo á, að girðingin rauni, eftir að hofið var útsléttað, hafa verið notuð
fyrir gjafahring (»gadd«), hafi hún nokkurn tíma verið annað.
VII. Á Hofstöðum í Þorskafirði er sýnd hoftóft í túninu
norður frá bænum, það er kringlótt girðing, nál. 10 fðm. í þver-
mál og uppbleypt innan; þar er í miðjunni dálítil tóft, opin í
vesturenda. Er að sjá sem bænahús og kirkjugarður hafi fyrir
löngu verið gjör upp úr hoftóftinni, þó eigi sé þess getið.
VIII. Hölluleiði heitir einstök aflöng þúfa i túninu á Höll
i Mýrasýslu. Eg fór þangað og fekk bóndann til að grafa það
út. Urðu fyrir lausir steinar. En þá gjörði regnlegt, og varð
hann að hætta og fara að bjarga heyi sínu. Kom þó leiðinu i
samt lag áður, og lofaði að láta ekki grafa það upp, án þess að
erindisreki fornleifafélagsins væri viðstaddur.
Legsteinar.
í Reykhóla kirkjugarði er legsteinn með svolátandi graf-
letri:
»Sepultus hic est Magn’ Aretivs vir insignis et clarus qui
pie in Domino obiit die 9 bris 14. ano Chi ano 1635 ætatis suæ
37...........Sap. 4. Just’ si morte præoccupatus fuerit in
refrigerio erit placens deo factus dilectus et vivens inter pecca-
tores translatus est. — Sáler riettlatra eru í hende Drottens«.
(í miðjunni, þar sem punktarnir eru settir, eru myndir á
steininum: vængjað ljón og vængjuð kona (gyðja?)).
3