Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1899, Blaðsíða 19

Smávegis.
Eftir
Björn Magnússon Ólsen.
II.
Rúnasteinar.
Eins og kunnugt er, hefur hinn góðfrægi Islandsvinur Kr.
Kálund skrifað mjög fróðlega grein um íslenskar fornleifar i »Ár-
boger for nordisk oldkyndighed og historie« 1882 á 57.—124. bls.
Hefur hann þar meðal annars safnað saman í eitt öllu því, sem
menn þá vissu um íslenska rúnasteina. Á ferðum minum um
landið hef jeg haft tækifæri til að skoða ímsa af þeim rúnastein-
um, sem Kálund lísir, og stöku stein, sem hann þekti ekki eða
að minsta kosti vissi ekki um letur á, og skal jeg hjer skíra frá
þeim athugunum mínum.
1.
í Teigs kirkjugarði i Fljótshlíð er rúnasteinn aflangur með
6 hliðarflötum — þar af er einn flötur mjög mjór. Á tveim flöt-
um, sem saman koma, er rúnaletur. Er annar flöturinn mjórri
enn hinn (41/* þuml.) og á þeim fleti birjar letrið, enn endar á
breiðari fletinum (51/* þuml.). Lengd steinsins er 31/* fet.
L e t r i ð1.

a Hffiuaaii
Linurnar snúa höfðum saman á steininum, eins og hjer, og
á flrst að lesa þá, semhjer stendur neðar, og snúa siðan blaðinu
við til að lesa efri línuna.
1) Af því að prentsmiðjan hafði ekki rúnaletnr, varð að láta skera mind-
ir af rúnaletrum og rúnastöfum i þessari ritgjörð. Þessar mindir má þó ekki
skoða sem nákvæmar eftirmindir af steinunnm; að eins er stafagerðinni haldið
nokknrn veginn. *3