Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1899, Síða 23

23
Á þessu broti virðist aldrei hafa verið meira letur enn þetta.
Firir neðan rúnalinuna er strik jafnhliða henni.
R á ð n i n g :
helga
Ekki verður nú sagt með neinni vissu, hvort þetta helga er
kvennmannsnafn 1 nefnifalli eintölu, eða eignarfall eintölu af
karlmannsnafninu Helgi. Framan af steininum virðist vera brot-
ið, og hefur þar staðið upphaf og endir rúnanna. Liklega hefur
annaðhvort staðið: (hier huiler) helga (Ndóttir) eða: (hier huiler
N.) helga (son eða déttir?).
6.
Á 113.—114. bls. ritar Kálund um rúnastein nokkurn í
kirkjugarðinum á Breiðabóletað á Skógarströnd. Jeg hef ekki
sjeð þennan stein, enn af þvf að jeg held, að letrið hafi ekki enn
verið rjett ráðið, þá leifi jeg mjer í þessu sambandi að minnast
á hann. Kálund tekur það fram, að letrið sje f ljóðum, og er
það rjett. Það sína orðin:
»frelsarann Jesum a truer«,
sem standa í niðurlagi málsins með iatínustöfum; þar sínir orða
röðin (a truer), að þetta er ekki sundurlaust mál. Enn vísa sú, sem
Kálund fær út úr rúnunum, er í rauninni engin visa. Þó þarf
mjög litla breiting að gera á ráðningu hans, til þess að nokkurn
veginn rjett vísa komi út. Letur þetta er talsvert flóknara, enn
ella mundi, sakir þess að rúnameistarinn hefur ekki höggvið orð-
in á steininn f rjettri áframhaldandi röð, heldur verður að hlaupa
úr einni linu i aðra til að fá rjett mál. Kálund hefur séð það
rjett, að letrið birjar í 3. linu á orðunum margret: olafs, og að
framhald þess er í firstu línu (dotter huiler: hier. o. s. frv.). Ann-
ars les jeg letrið alveg eins og Kálund, að því undanteknu, að
jeg felli úr næstsíðustu rún i 4. linu, sem Kálund hefur bætt við
og ekki virðist standa á steinum og les síðustu fjóra 'rúnastafina
í þeirri línu maB (hJá Káiund mfm Siðustu rúnina d
held jeg eigi að lesa saman við aora línu. Kemur þá fram
þetta vers:
margret olafs dotter hvyler hier
huer i gude sofnud er
glod hiedan med fride fer
frelsarann jesum a truer.