Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1906, Blaðsíða 28

30
Sá hvíti litur náði lika inn í allar sprungur í hellunum. Svipaður
litur kemur á steina í sumum uppsprettulindum. En eigi vita menn
af stað þar nærri, sem svo mikið at' slíku grjóti fæst úr. Hellurnar
voru eins og límdar saman með eins konar steinlími og með sama
steinlími var sléttað yfir alt hið hellulagða gólf. Á einum stað fund-
ust þar leifar af afli, og hafði hér verið smiðja. Aflinn var líka
límdur með sama steinlíminu. Eru enn til molar úr því í Fljóts-
tungu til sýnis. Eigi eru þeir harðari en svo, að þá má mylja milli
fingra sinna. Sandtegundin, sem notuð hafði verið í steinlímið, er
grá að lit. Hún finst hjá Þórgautsstöðum. Hvað haft hefir verið
sem bindiefni í steinlímið, er ekki hægt að segja. Líklega heflr það
verið fengið frá útlöndum, en notað sparlega og límið því orðið laust
í sér. öðrumegin við aflinn varð fyrir hrúga af mjög smágjörvum
sandi, sem virtist hafa verið notaður fyrir steypusand; sáust í hon-
um örsmáar koparagnir hér og hvar. Bendir það á koparsteypu
Veggja-undirstöður sáust norðan- og austanmegin gólfsins, en sunnan-
og vestanmegin var ekki grafið út fyrir þær. Stærð tóftarinnar
verður því ekki ákveðin. En austanmegin hennar urðu fyrir undir-
stöður annarar tóftar, og var ekki heldur grafið út fyrir hana austan-
megin. Þar sást á einum stað standa stórker í heilu líki. Það var
svo fúið, að það varð að hismi, er við það var komið. Það var
að innan fult af mold, sem von var; en er nær dró botninum, var
moldin blandin hvítu efni. En ekki var hægt að ná því sérstöku.
Er líklegt, að skyr hafi verið i kerinu. —• Á einum stað kom fyrir
í moldinni járn, sem líktist skegghnífsblaði. Það var ryð eitt og fór
í mola, er á því var tekið. Einnig fundust þar tveir skeifu-hehn-
ingar, sinn af hvorri skeifu. Þeir voru líka orðnir ryð eitt að kalla
mátti. Skeifurnar höfðu verið 5-boraðar og var eitt gatið fyrir
tánni. Þar höfðu þær brotnað um. Eigi höfðu þær verið stærri en
skeifur eru nú.
5. Fornleifafundir í Arnessýslu
1. I Alviðru. Arni bóndi Jónsson í Alviðru í Ölfusi bygði hey-
hlöðu vorið 1903, og gróf fyrir henni 5—6 ál. djúpt niður. Á svo
sem 3 ál. dýpt urðu íyrir undirstöður tófta, eigi allstórra og hjá
þeim fanst brauðstýll úr kopar, svo sýrður utan, að ógerla sást hvað
á hann var graflð. Svo sem 1 al. neðar voru aðrar undirstöður er
sneru öðruvísi. Það voru búr- og eldhústóftir, eigi stórar. Hinar
efri höfðu verið bygðar á rústum þessara. í eldhústóftinni fundust
hlóð, en í búrtóftinni klumpur af hvítu eíni, sem mun hafa verið
skyr(?). Rúml. 1 al. fyrir neðan þetta urðu enn fyrir undirstöður.