Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1906, Blaðsíða 41

43
Þar fyrir neðan er brotið af steininum og má vera að hann hafi
verið nokkru lengri í fyrstu eða 100 sm. í 10. 1. aftast eru 2 sam-
miðja hringir til þess að fylla út bilið sem er á eftir erindinu.
Á milli orðanna eru engin bil eða dcplar, en á eftir hverju
vísuorði er einn depill, sömul. á eftir skammstafaninni OCT (fyrir
OCTOBRIS) í neðstu línu, einnig fyrir framan og aftan töluna 3 í
sömu línu. Letrið er líkt og á hinum steinunum, hljóðtáknanir og
merking stafanna hin sama og á þeim. I orðinu og í 1. 1. er 0 og
G bundið saman; tvöfalt n-hljóð er táknað með N í M0NVM í 1.1.;
má vera að gleymst hafi strikið yfir N. í 7. og 10. 1. eru 2 T
dregin saman, eitt strik yfir báðuin leggjunum. í enda 9. 1. eru A
og R dregin saman. Um OCT. í neðstu línu var getið áður; í sömu
línu er E og G í endingunni -lega bundið saman, og A° fyrir ANNO.
í ártalinu er núllið helmingi minna en hinir tölustafirnir.
S V G VDICGM0N VM
GIEDÞECKVAR.GVDS
OKMEDÞOLINMÆDE
BAR.IBRVDKAVPLAM
BSINSBODINER.BLESS
VDVPPRISNVHVILE
RHIER.DROTTINSOR
DVEGSIERVISALIET.
VILBORGS V G VRD AR
DOTTVRHIET. ®
VEGFERDARTIMENE
FNDRARHEIDVRSKV
INNV45AR.ENDADEL
0FLGA.3.0CT.A°168o
Fyrstu 10 línurnar eru 1 erindi, 6 vísuorð, og ríma saman
hverjar 2 og 2, er saman standa. Erindið er að mestu leyti auðskilin
orðatiltæki úr prédikunar- og biblíumálinu. Um ritháttinn SVGVRDAR
(í 9. 1.) hefir verið getið hér að framan við st. nr. 4. — DOTTVR í
10. 1. er nefnif. og bendir á að myndir hinna fallanna hafi einnig
rutt sér til rúms i nefnif., svo sem oft kann að eiga sér stað. Nú
segja og skrifa margir dóttir í öllum föllum eint.
Hljóðar grafskriftin þannig:
Sú guði og mönnum geðþecle var,
guðs ók með þolinmœðe bar,
í brúðkaup lambsins boðin er,
blessuð upprís nú hvíler hér.