Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1906, Qupperneq 33

35
skal tekið fram, að þá heíir Tcer hlotið að vera utanum skyrið og
halda því saman, þó nú væri ekkert eftir af því keri. Og þar virt-
ist skyrið hafa verið þykkvara en í Alviðrufundinum og þess vegna
ekki samlagast eins rofmoldinni. En í báðum stöðunum er ólíklegra
að þekjan hafi sígið jafnt ofaná kerið; þá hefði hlemmurinn eigi
verið fallinn af og moldin því eigi komist að skyrinu fyr en tréð
var fúið og skyrið orðið þéttara fyrir. — Er mér því nær, að eigna
þessi tilfelli landskjálfta, en fullirða skal eg það samt ekki að svo
komnu.
Hverasteinninn, sem fluttur hafði verið frá Reykjum að Alviðru
til að gjöra úr honum nó (til að herða í sláttuljái eftir dengingu),
getur ef til vill gefið bendingu um, til hvers Geysissteinninn, sem
Sigurður Pálsson sá í Hvítárness-rústinni syðri, haíi verið ætlaður.
Nór var á hverjum bæ meðan ljáir voru dengdir, ýmist gerðir af
tré eða mósteini. En bezt mun hafa þótt, ef menn gátu fengið til
þess hverastein. Hann er haldbetri en mósteinn og þó auðunninn.