Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1928, Side 13

13
um nú hvað sagan segir: »FIosi reið fyrir ok stefndi upp til Rangár
ok upp með henni. Þá sá hann mann ríða ofan öðru-megin árinnar.
Hann kenndi, at þat var Ingjaldr frá Keldum. Flosi kallar á hann.
Ingjaldr nam þá staðar ok sneri við fram at ánni«. — Staðhættir
hér koma heim við söguna svo ágætlega, að ekki verður ákosið
betur. Hér mátti Ingjaldur óhræddur ríða; enginn staður er svo vel
til þess fallinn. Flosi hefir séð fyrri; hann stóð hærra. Hann hefir
riðið austur; Ingjaldur vestur, og hefir má-ske verið kominn að eins
fram hjá, þegar Flosi kenndi hann og kallaði á hann. Eftir sunnan-
máli er það réttmæli, að Ingjaldur hafi snúið við fram að ánni, enda
í fullu samræmi við orðalag Njálu áður þar sem sagt er, að Gunnar
hleypti frá Knafahólum fram í nesið.
Þá er að líta á hina leiðina, fyrir austan Vatnsdalsfjall, sem bent
hefir verið á í Árb. Fornl.fél. Sú leiðin hygg ég að ekki komi til greina
í sambandi við ferð Flosa frá brennunni. Leiðin fyrir austan fjallið
er mun lengri, brattlendari og torsóttari yfirferðar. Þá hefði Flosi
ekki heldur stefnt »upp til Rangár«, heldur upp til Þverár og Þrí-
hyrningshálsa, um byggð í Hjótshlíð, yfir hálsinn og um vað það á
Fiská, sem Brynj. Jónsson áleit hafa verið Holtsvað. Og þó að hann hefði
farið þessa leið, var það engu að síður ánalegt, að hitta Ingjald á
vegleysu nálægt Vígi. Þá kemur ekki til greina það erindi Ingjalds,
sem getið var til áður. Þótt hann hefði ætlað yfir í »Holt« við Fiská
eða austur í Hlíð til njósna, átti hann alls ekki að fara svo ofarlega,
því að vöðin eru neðar og í beinni stefnu. Auk þess er bæði lengri
og verri vegur austur í Hlíð en Suður í Hvolhrepp. Enn fremur
mátti Ingjaldur búast við því á hinni eystri leið, austur í Hlíð, að
ganga i greipar brennumönnum, hefðu þeir farið hina sömu leið og
þeir komu. — Ferð Ingjalds með Rangá þar upp-frá verður þá að
hafa verið kinda- eða hrossa-Ieit, að því er ætla má. Hefðu þeir Flosi
farið þá leið, er einnig mjög vafasamt, að hann hefði séð Ingjald
fyrir ofan Vígi. Til þess hefði Flosi hlotið að fara enn krók: Uppi
á hábrúninni fyrir ofan öll Teitsvötn og niður brúnina við fossinn, á
Reynifells-vað. Gamli vegurinn lá ekki þar, heldur sunnar, eftir lægð
niður að Teitsvötnum og yfir um efstu læki þeirra. Og er jafnvel
Tilgátur hef ég heyrt um, að þar kynni víg Hjartar að hafa orðið. Er að
visu ekki ólíklegri krókur þangað úr leið þeirri sem þeir Gunnar voru á frá
Knafahólum en hinni, sem þeir Flosi voru á. En jafn-fjarri sanni munu þessar
tilgátur vera, enda benda engar götur á, að þar hafi nokkru sinni verið nein al-
mannaleið um ána. — Vígi er þannig háttað, að það má teljast ókunnugt, — án
sérstakra orsaka —, nema meðal manna frá næstu bæjum. Öðrum er það úr leið
og ber Iitið á því.