Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1955, Side 92

96
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
uppmjótt hnakkablað. Þrjár smátungur með holjárnsstungum eru
ef til vill einnig blöð. Þar næst kemur lengri reitur með sjö stórum
latneskum skrifstöfum. Greint frá þeim með tveimur lóðréttum
strikum og röð af smátiglum milli þeirra er ártalið. Bæði bókstafir
og ártal hafa innri útlínur og nokkra skáskurði. í síðasta reit er
teinungsbútur eins og í þeim fyrsta og settur samhverft við hann. —
Bókstafir og tölustafir mæta vel skornir. Hitt virðist fremur við-
vaningslegt.
4. Ártal: 1856.
5. Áletrun: H I S A O H D (ekki alveg víst um O-ið, gæti ver-
ið V?).
6. L: Rolf Arpi, Uppsölum, keypti; kom 23. 11. 1882.
1. 35125. Rúmfjöl úr furu. L. 94, br. 15.3, þ. um 1.2.
2. Mjög slitin; smásprfingur; smáflísar brotnar úr köntunum.
Ómáluð. 75.1.aa.
3. Nokkrir innskornir stafir eru á bakhliðinni. Á framhliðinni
eru tvær línur með latneskum upphafsstöfum, lágt upphleyptum
með dálitlu skrauti (smáhringum). Stafirnir skrautlegir, en fremur
klunnalega gerðir.
4. Ártal ekkert.
5. Áletrun. Á bakhliðinni stendur við annan endann með stórum
skrifstöfum: E E S A, og á miðjunni E. Við kantinn öðrum megin
er innskorinn næstum heill hringur. Línurnar á framhliðinni:
LATTV MIG HAFA HÆ / GAN SVEFN OG HVILD
6. L: Rolf Arpi, Uppsölum, keypti; kom 23. 11. 1882.
1. 388U1. Rúmfjöl úr furu. L. 113, br. 19.5, þ. 1.3.
2. Lítið skemmd. Nokkur smágöt, í nokkur þeirra hafa verið
settir trétappar. Líklega leifar af svartri og hvítri málningu. 75.B.e.
3. Á báðum hliðum fjalarinnar eru kantarnir strikheflaðir, að
öðru leyti er skreyting aðeins á framhliðinni. í miðju er afmarkaður
ferhyrndur reitur, þar eru að ofan skornir latneskir bókstafir og
tölustafir, og er lítill reitur fyrir hvern staf. Undir er flatt upphleypt
fangamark. í hliðarreitunum eru teinungsbútar, einnig flatt upp-
hleyptir. Sá til vinstri gengur út frá ferhyrnda reitnum í miðju að
ofan, sá til hægri að neðan. Stönglar eru breiðir, allt að 4 sm, með
innri útlínum. Annars eru þeir skreyttir með punktum, mjög ein-
földum „snúnum böndum“, kílskurðum og skipaskurði. Sums staðar
eru þverbönd. ,,Blöðin“ eru mynduð sem undarlega óreglubundnir