Heimskringla - 25.09.1946, Blaðsíða 17

OO ára afnuslisblað
25. september 1946
SKAGAFJORÐUR
Blámar yfir láði og legi
ljúfur þeyr, um maíkveld,
svífur hljótt, um vorsins vegi
vörmum hlaðinn sólar eld.
Gullið blik, frá logalöndum
leggur glæst, um fjallsins kinn
sviflétt vor, með seglum þöndum
siglir yfir fjörðinn minn.
Síðstu dagsins bjarmar blika
brúnum á, svo töframjúk
loftsins aldan leikur kvika
lofnar dans um Mælihnjúk.
Miðfirðis, sem vega vísir,
vængja þreyttum gesti heim,
fjallkonungsins fegurð lýsir
fannahjálms, um auðnar geim.
Lít eg Skörð, með brúnum bláurn
blasa sýn í vestur átt,
Arnarstapa undir háum
eyði kotið mosa grátt.
Þaðan sveif hann svanurinn góði
sumarljóð er kvað svo heið,
mannkærleikans mesti gróði
og mannvitsins á þroska leið.
Breytigjörn í lit og línum
landsýn jafnan fegurð tryggð,
svífur fyrir sjónum mínum
Suður-eyska kappans byggð.
Fræðimensku fyrri alda
fóstraði þar Skarðsár Björn,
enn munu niðjar uppi halda
afreksmannsins sókn, og vöm.
Sé eg rafurljósin loga,
lyngs við brekkur Sauðárkrók,
útsýnið til eyja um voga
umhverfinu fegurð jók.
Þó litur þinn sé “grátt í gráu”,
og gusti kalt um svipinn þinn,
Verður þú aldrei smátt í smáu,
smíðisverki krókur minn.
Sé eg eld á ægis bárum
yst í vestri dýrðleg sýn,
hann er geymdi á æsku árum
óskadrauma gullin mín.
Lítinn dreng, á lága stalla,
langaði ganga um sólar ris
Tindastólsins töfra halla
tíguleik þó fór á mis.
Austra ferju yfir boða
ýtt á Bæjarkletta svið.
Hofsbóndans við hirð mun loða
höfðings risna að fornum sið.
Kolbeins mágur, kennist löngum
kappa þar er blæddi und,
þróttur Brodda, þyrmdi öngum
við Þórólfs víg, og Haugsnesfund.
En sem fyr í austur 9veitum,
öndvegið er fjörður minn.
en það fer að verða í þessum reitum
þáttaskifti um mannskapinn.
Búsæld Stýflu, blóm og aröur,
brostnar vonir minning tóm,
horfinn Edens aldingarður.
Urðar fyrir skapadóm.
Ríkja í brúnum Raftahlíðar
regin vættir fagra hvels
glitra tún, og grundir víðar
gróskan laus af mörkum hels.
Gneistar líf frá gömlum skóla
göfgi og mannvit sem að ól,
seint mun fyrnast — Heim til Hóla,
helgi vorum biskups stól.
Hríshóls land eg legg und fætur
lít þar yfir Öndotts sveit,
mörg þar sagan merla lætur
minningar um töp og heit.
Klukknahljóm eg heyri veikan,
hljótt og þungt, steig líkfylgdin,
sem þar forðum flútti bleikan,
foringjann og biskupinn.
Hegranes í vestri vakir
varðbúinn um eyðisand,
hvassbrýnt, á við sæinn sækir
sogöldur hvar ganga á land.
Hafurs lög á Hegraþingum
hreysti voru þrungin glóð,
griðníðingur gestum slyngum
gjörist aldrei skagfirsk þjóð.
Sé eg fylking firða á vori
fram um Hólminn taka sprett,
glæsta fáka, án gróms í spori
grípa töltið undur létt.
Hér er löngum vítt til veggja
vitund ör, að mynda brag,
Skagfirðing þarf aldrei eggja
upp að hefja kvæðalag.
Hratt er riðið, fákar frísa
fjörið gnast við hverja taug,
mélin tuggð, og makkar rísa
moldar skvetta úr hófum flaug
Á Vallnalaugar breiðum bala
brátt er áð, því skiftist leið,
austur á Hlíð, og inn til dala
öllum verðum förin greið.
Horfi eg mót Hlíðarfjöllum
á hamrabelti, tind og skörð,
svipmynd, sem að yljar öllum
er eitt sinn líta Skagafjörð.
Tvísett brosir bæjar lína,
blómleg tún, og engi fríð;
sumarnátta sælu skína
sé eg yfir Blönduhlíð.
Sú var tíð í sorgarklæðum
sitja vanstu’ Hlíðin góð,
þegar kreppti að öllum æðum
áþján dönsk, og Skaftárglóð.
Hafísar, og harður vetur,
heimtuðu líka af þér sitt,
en þú hefur goldið góðum betur
við Guð og Dani ertu kvitt.
En aðra skuld, þú átt að gjalda
ástríkasta sveitin mín,
Hjálmars merki meir upp halda
mætti vera sæmdin þín.
Þótt brysti á, um ykkar kynni
að yrðu báðum skapi feld,
þá lýsti ’ann upp með ljóðsnild sinni
löngu föstu dimmust kveld.
Kom þú vinur, kvöld til Dala
kyrð þá ríkir yfir sveit,
þar í friði fjalla sala
fegurð skín á hverjum reit.
Finnur þú ei ilminn anga,
af ^ini, víði, lyngi og björk,
fer þig ei að langa, langa,
að leggjast út á furðumörk.
Göngumóðum gesti bíður,
gatan Þorbrandsstöðum að,
skáli hár, til veggja víður
varðar lof um þennan stað.
Þar voru aldrei aurar taldir
til innheimtu um risnu gjörð,
Þorbrands rausn, mun enn um aldir
eiga ríki um Skagafjörð.
Fjörður minn, til frelsis borinn,
fjötri þig aldrei böndin nein,
sé þér jafnan sólrík vorin
sigurmörk á þroskans grein.
Sú er einust óska minna
ævarandi, það eg finn;
fyrir þig að vaka og vinna,
vera talinn sonur þinn.
Magn. Kr. Gíslason
(Frá Vöglum í Skagafirði)
Skýringar: Hjá Vallnalaug: þriggja hreppa
þingstáður fram Skagf. Raftahlíð: Fjöll í Hjalta-
dal. Hafurslög: Hafur á Knappstöðum í Stíflu,
sagði upp grið fyrir Gretti á Hegránesþingi.
Þorbrandsstaðir: Þorbrandur örrek, nam land,
Silfrastaðahlíð og Norðurárdal, bjó á Þor-
bandsst. nú Ytrikot; hann lét gera skála yfir
veginn, var þar hverjum vegfaranda matur
heimill.

r
S. Thorvaldson, M.B.E.,
President
ESTABLISHED 1897
L. A. Sigurdsson, M.D.,
Sec.-Treas.
HAMINGJUOSKIR
til íslenzka vikublaðsins, Heimskringla, sem hefir stöðugt í full sextíu ár
verið útvörður íslenzkra þjóðþrifa og íslenzkrar menningar í
vesturheimi. Megi Heimskringla eiga fyrir höndum
þróttmikla og farsæla framtíð.
Sigurdsson, Thorvaldson Company, Limited
GENERAL MERCHANTS
Incorporated 1912
BUILDERS’ SUPPLIES — LUMBER YARDS: RIVERTON & ARBORG
Three Stores
RIVERTON — HNAUSA — ARBORG
MANITOBA