Heimskringla - 25.09.1946, Blaðsíða 18

18. SIÐA
HEIMSKRINGLA
VESTMENN
Söguljóð flutt 28. júlí 1946, á samkomu Islendinga að Blaine.
Vestmenn réttu — austur yfir
úthcif — vinar hönd.
Vildu treysta — þelaþræði —
þjóðernisins bönd.
Strokubömin, voru ei velséð.
“Vesturflanið” þá
litið á sem landráð, undir
leyndist eftirsjá.
Fjallkonunni fannst ei mundi
fræjast “garður” þar:
sýnna yrði sona eignin
sér, til háðungar.
Skemans-björgun Leifs og landnám
lagt að jöfnu fyr:
“Vilti ekki auðnuleysið
á sér heimildir?”
Ólíklegt, að æfintýrin
yrðu reynsla. Þar
gætu orðstír sér til sæmdar
slíkir kotungar.
Framtak þeirra — í vesturvegi
voru “fréttir” heim:
“Skyldi nokkur flugufótur
fyrir sögum þeim?”
Norrænn höfðings-andi aldrei,
undirleitur var.
Höfuð ber — og herðar — yfir,
hausa samtíðar.
Athyglina að sér dregur:
Algert náðabann
“Andvökur” á “ísafoldar”
augu, lagði hann.
Henni fannst nú framar ekki
fyrjr-svarandi,
væru ei fleiri fyrir “vestan”
framúrskarandi.
Skygndi fyrir augu, eyru
umsögn lagði við:
“í>að var ekki um að villast,
að þeim reyndist lið.”
Flestir voru “í álnum”, aðrir
auðmenn. Höfðu hér
manna forráð margir, áttu
mikið undir sér.
Ymsir komu mjög við manna
mál, en bekki þar
prýddu, læknar, prófessorar,
prestar, dómarar.
Margir — eins og Mörður gýja —
mælskir, öðru nær
en mælti þá nokkur máli,
enda mæltu þeir á tvær
tungur. Sögðu sitt af hverju
sinnar meiningar?
ósérplægnir — allra þjónar —
urðu löggjafar.
“Mín er ærin sæmd að sonum”,
sinn í barm hún kvað.
“Ólaunað með öllu, get eg
ekki látið það.
Milt í ári, matarföngin
meiri en áður. Nú
auðveldari aðdrættirnir
eru í þjóðarbú.
“Góðann orðstír, heiðvirð heildin,
hefur getið sér:
Heimsfrægð, þjóðfrægð, veizt og verðlaun.
Vitni meiðnum ber
gróður slíkra greina. Stofninn
góði, skotið rót
djúpt — í frjóvum vesturvegi, —
vaxið himni mót.”
“Eg hefi þolað íss og eldraun
arðs- og heiðursrán.
Borið frelsið fyrir brjósti.
Friðað ríkið, án
þess, að bera vopn. Til varnar
viti beitt, það er,
numið, bygð með lögum “ljósa-
land”, það nægir mér.”
WINNIPEG, 25. SEPT. 1946
“Eg hef agað unglingana
öðrum mæðrum skár:
Vandarhald á heimilinu
Haft, í þúsund ár.”
“Þess skal minnast meiriháttar
matarveizlu. Þar,
komi eftir kringumstæðum,
krakka-skammirnar.”
“Ekki sé eg eftir grautnum
í þá, “hallana”.
Drýgi föngin fjallagrösum,
fylli dallana.”
“Drykksár mun eg þykja þó,
en þess er nauðsyn brýn,
svo að mér ei minkun geri
mjöður, eða vín.”
“Gamla konan soðpott setti
sinn, á hlóðimar,
þjóðhátíðarárið, ótal
alikálfa skar.
Vestmenn á sér athyglina
einnig vöktu þar:
Reyndust tveggja manna makar!
Mysa drukkin var?
Mamma undrast, augum rennir
yfir hroðin borð:
“Yfir þessa þursaheilsu
þrýtur málið orð”!
“Jökull grimmi — Grænlendingur —
grenti bústofn minn.
Þessir, setja met við matborð.
Minn er heiðurinn.”
“Skarð er fyrir skildi”. Tólkar-
skjöldur horfinn mér.”
“Meinlegt stundum mataræði.
Mör í verði er.”
“Gangandi — né gesti — skal ei
gerast vista-sár.”
“Nægur tími að nurla, þessi
næstu þúsund ár.”
“Gömul er hún sögnin sú
og sönn, er grunur minn:
“Borgi fyrir hrafninn hérna,
himnafaðirinn.”
“Margann góðann grip, mér færðu,
gestir mínir heim:
Jafnvel meiri máltíðinni,
mér er sæmd að þeim.
“Erfðaræknir eru vestmenn.
— Eins og börn mín hin —
mannvænlegir menn og konur,
mjög í norrænt kyn.”
“Stolt hefir þurft til þess að standast
þrekraun frumherjans:
Hugrekki, sem óx við áföll.
Orku væringjans.”
“Sannast á mér — flestum fremur —
fornkveðningin. Að
“enginn veit, hvað átt ’ann hefur,
áður en mist er það.”
“Skeður, er mér skiljanlegur
skaði, nú að þeim.
Óðal mitt, er barna-barna-
börn mín, kalla heim”.
“Eg hef getað litlu launað
lofstír, því er ver.
Sem að blessað barnalánið,
borið hefir mér.”
“Gleði — minnar — bikar, blanda
bölvöld. Svíða finn,
gömlu — eftirsjáar-sárin,
sem, mér blæða inn”.
“Sjö á eg börn í sjó, á landi
sjö.” “Mig hryggir, að
geta ekki eins og móðir
að þeim búið. Það
mun því enginn undrast,
þó eg eftir þennan dag,
bæri — þögul — varir, vanga —
vot, um sólarlag.”
“Mér tjá sýnir, muni rætast
mannkyns-draumurinn:
Friðarríkisfánann berðu
fremstur, kynstofn minn.
Giftudrjúgar gerist erfðir:
Guðir! Standið vörð
með afkomendum mínum meðan,
mannkyn byggir jörð!”
Síðan rýmdist vöku viðhorf
vestur yfir haf.
Mannaskifti og heimboð hafa
haldist, þaðan af.
Höfuðskáldin, hlutu fyrstir,
heiðurinn af þeim.
Útlit nú, að okkur verði
öllum, boðið heim.
A. B.

r
=
=
2llllllllllimilllllllllllUIIIIIIIIIIIIC3llllllllll!IC3UlllllllllimillllllllllC3IIIUIIIIIIIU!IHIIIII!IIC3llllllllllliailllllllllllC3lllllllllllinilllllllllMC3llllllllllliaillllllllllilC3ltllllllllllC2llllllllllliailllllllllll^
=
c
I
c
(iiiniiiiist alláonar tryggingar
bæði á sjó og landi
Sjóvátryggingar
Líftryggingar
Brunatryggingar
Rekstursstöðvunartryggingar
Bifreiðatryggingar
V
“Sjóvá” tryggt er vel tryggt
★
SJÓVATRYGGINGAFÉLAG
ÍSLANDS
&
=

3
FERÐIST
LOFTLEIÐIS!
LOFTLEIÐIR
h.i
(Skyways Ltd., Iceland)

r'ayýiív/iv-oviivRi'/aWayráWaiyáWáWtiVtWtWa'WéivtWKvt'tVtv/tWtvv Wi
/
W(Mjf(W<MWíW(W<W(WíMMWfí®7if(W(W(ií(ÍH