Óðinn - 01.07.1920, Síða 13

ÓÐINN
61
Kristin (horfir til vakarinnar): Mjer er illa við pessa
vök. Hún er eins og opinn munnur með frosnar varir.
(Fer sömu leið og hún kom).
Ólöf (hleypur niður að vökinni — horfir niður í hana
— hleypur út til hægri).
(Ragnar og Einar koma inn frá vinstri).
Ragnar: Mig grunaði, að pað mundi vera hjer. Jeg
hefði líka átt að geta pekt pað af steinunum. Við skul-
um halda ögn lengra — svona — nú erum við hjá peim.
Settu pig nú niður! (Einar setst). Jeg kem strax. (Hann
fer niður að vökinni — preifar sig í kringum hana með
pví að láta stafinn strjúkast eftir skörinni jafnótt og
hann færir síg. Það er langt hlje á milli eftirfarandi
setninga).
Einar: Hvert ætlarðu?
Ragnar: Jeg er að fara ofan að svellinu. Mig langar til
pess að vita, hvernig pað er. Gættu vel að kassanum!
Einar: Pú mátt ekki fara langt frá mjer!
Ragnar: Nci — jeg fer ekki langt — vertu óhræddur.
Einar: Jeg er ekki hræddur — en pú verður að
flýta pjer!
Ragnar: Sittu kyr á steininum1
Einar: Jeg hef ekki rótað mjer!
Ragnar (beygir sig ofanað vökinni — pað er eins og
hann hlusti eftir cinhverju,
Einar: Hvar ertu nú? Hvar ertu? (Grátstafur í rödd-
inni). Hvar ertu Ragnar?
Ragnar (heyrir ekki).
Einar: Ragnar! Þú verður að koma aftur!
Ragnar (svipurinn er rólegur): Heyrðist pjer nokkur
vera að kalla á mig?
Einar: Nei — nú verður pú að koma!
Ragnar: Rjett strax! Sittu kyr!
Einar: Hvað ertu að gera? Þú skvampar i vatni með
stafnum. Jeg heyri pað svo vel.
Ragnar: Jeg er að leita að hvitu fuglunum, sem stund-
um sitja hjerna. Jeg ætla að biðja pá um vængi svo
við getum flogið upp í birtuna! Svo fljúgum við hátt,
hátt! Við fljúgum pangað til vængir okkar brenna i
geislunum — í geislunum, sem við aldrei sáum, hahaha!
Einar: Nú ertu glaður. P*ú hlærð. Jeg er heldur ekki
hræddur. Finnurðu fuglana!
Ragnar: Nei — peir eru vist flognir útí myrkrið!
Einar: Þá fáum við enga vængi.
(Veikir lúðrahljómar heyrast).
Ragnar (æði kemur í andlit hans): Ha! Petta var röddin
hennar! (Hrópar niður í vökina). .1 á, jeg heyri til pín
kóngsdóttir! Rú, sem býrð niðri í djúpinu! Jeg elska pig!
Einar (stendur á fætur): Ragnar!
Ragnar (heyrir ekki): Jeg sje pig í höll pinni. Sæng
pín er gerð af rauðum kóröllum. Gólf og veggir eru
lýsigull, bjartara en guðs sól! En hvað gagnar pjer alt
pitt skraut? Andlit pitt er eins og dauður klettur, sem
starir útí myrkrið. Hærur pínar er hvítur snjórinn,
sem skýlir hrukkunum í enni pínu! Eilífóarblómið drúpir
visið yfir ársölum pínum! Kóngsdóttir! Nóg er sotið!
Stígðu upp úr vötnunum! Komdu — jeg skal gefa pjer
lif mitt! Drektu blóð mitt og pú ert aftur ung! Og fyrir
petta áttu að gefa mjer augu, sem eru sterkari en alt
heimsins myrkur!
Einar: Jeg vil fara heim!
Ragnar (rjettir sig upp. Lúðrarnir heyrast ekki.
Einar: Komdu nú góði, Ragnar!
Ragnar: Já! Nú kem jeg. Jeg fór vist of langt burt frá
pjer — en nú kem jeg! í*ú mátt ekki vera hræddur.
Nú er jeg rjett kominn til pín! Við bíðum hjerna. Langar
pig ekki til pess að vera hjer, pegar fólkið kemur á
skautunum?
Einar: Jú, ef pú er hjá mjer!
Ragnar (setst hjá honum).
Einar: En hvað pjer er voðalega heitt!
Ragnar: Pað er af pví mjer er ílt. (Hann andar pungt
eins og maður, sem kvelst af hita. Fað heyrist til lúðr-
anna). Bráðum kemur allur hópurinn hingað. Hvar er
kassinn?
Einar: Hjerna! En að fólkið skuli pora að vera á
skautum kringum vökina, pegar pað er svona dimt. Og
krakkarnir leika sjer útá götunni eins og liitt árið. Eitt
peirra sagði í dag: Nei, sko stóra gufuskipið! Þau hljóta
að sjá, eða pá, að pað hefur verið bjart í dag.
Ragnar: Ef einhver hefði rænt pig sjóninni — hvað
mundir pú segja um pann mann?
Einar: Að hann væri vondur!
Ragnar: Ef pað nú væri guð, sem tekið hefði sjónina
frá pjer?
Einar: Nei hann mundi aldrei gera pað. Guð, sem er
svo góður. Þú, sem fest allar stóru bækurnar — getur
pú ekki hjálpað mjer?
Ragnar: Ef pú vissir hvað pú segðir, mundirðu iðrast
orða pinna.
Einar: Pú hefur lofað að gefa Siggu sjónina aftur. F*ví
skyldirðu vera betri við hana en mig?
Ragnar (í skyndilegu æði); Komdu! Jeg skal gefa pjer,
pað sem pú biður um! (Ætlar á stað með hann til
vakarinnar).
Einar: Hvert ætlarðu með mig? Sleptu mjer!
Ólöf (kemur frá hægri): Ragnar! Einar! í*ið eruð pá
hjerna!
Einar: Já, komdu fljótt til okkar, Ólöf!
Ragnar (sleppir Einari).
Ólöf (róleg): Ykkur hefur langað útí góða veðrið. Pvi
baðstu mig ekki að fara með pjer, vinur minn? Bú
máttir pó vita, að jeg hefði viljað leiða pig veröldina
á enda.
Ragnar (hrópar): Hafið pið gerl pað? Er búið að taka
bindið frá augum hennar?
Ölöf: Nei, vinur minn!
Ragnar: Ó, hvað pað var goll! Jeg vil setjast og hvila
mig! Jeg er preyltur. (Pau setjast).
Ólöf: Er pjer kalt, Einar minn? Jeg skal breiða sjalið
mitt yfir pig.
Einar: En hvað pú varst góð að koma!
Ólöf (strýkur hendinni um enni Ragnars): t*jer er svo
fjarskalega heitt. t*ví málti jeg ekki fara með pjer?
Ragnar: Pað er hægur vandi að rata pessa leið. Jeg
gat ekki setið heima, pegar allir aðrir voru úti að
skemta sjer. Mig langaði til pess að vera með í hópnum.
Ólöf: Rað var ekki nema eðlilegt. En pað verða margir
öfundarmenn pínir hjer í kvöld. Peir kunna að segja
eitthvað, sem Þjer ipislíkar.