Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 5

Ó Ð I N N
5
Yndi mitt, ljós mitt og lif! —
Sem vorblær í laufguðum Líbanons hlíðum
kom ljóð mitt úr algeimi björtum og víðum,
yndið mitt, ljós mitt og líf;
þú lifandi brunnur hins lifandi vatns. — —
Á vörum brann
koss minn og hvergi þig fann. —
Nú dreg jeg þjer hring á hendi;
hug þinn mjer festi vel.
Legg mjer svo höfuð að hjarta. —
Ástin er sterk;
ástriðan harðdræg sem hel.
Kystu migl Kystu mig enn!
Hve fögur, hve tögur og yndisleg ertu.
Að eilífu blessuð og blessandi sjertu.
Kystu mig; kystu mig enn.
Þín vör er sem fullþroskað vínber í hlíð;
vanginn sem rós;
augun sem leiítrandi Ijós. —
Brjóstin þín hefjast sem bylgja;
sem bylgja er löngun min,
— kviður þinn mjúkur sem hveiti,
skaut þitt sem skál,
er ei skorta má dýrasta vín. — —
Sigurjón Friðjónsson.
Vi
Skúli Jónsson
úigerðarmaður.
Æ, hví dó hann Öfjörð svo ungur?
B. Th.
Þessi orð skáldsins komu mjer fyrst í huga,
þegar að jeg frjetti andlát þessa vinar míns.
Hví er ungum, efnilegum og áhugasömum starfs-
mönnum i burtu kipt? Mönnum, sem ekki vilja
vamm sitt vita í neinu; sem öllum vilja vel og
engum illa. Mönnum, sem ganga með áhuga og
dugnaði óskiftir að lifsstarfi sinu — því? Slíkur
maður var Skúli Jónsson útgerðarmaður. Vjer
fáum eigi skilið þann ójafna örlagaleik.
Skúli heitinn var fæddur að Vestri-Garðsauka í
Hvolhreppi 8. maí 1892, og varsonur Jóns hrepp-
stjóra Árnasonar, Árnasonar, bónda að sama bæ
Árnasonar, bónda að Dufþaksholti Egilssonar,
prests að útskálum Eldjárnssonar. Kona Árna
bónda í Garðsauka var Elín Jakobsdóttir bónda
Bjarnasonar að Litlu-Tungu. Móðir Skúla var
Sigríður Skúladóttir læknis Thorarensens að
Móeiðarhvoli, Vigfússonar, sýslumanns að Hlíð-
arenda Þórarinssonar, sýslumanns á Grund Jóns-
sonar, sýslumanns að Möðruvöllum í Hörgárdal
I
Skúli Jónssou útgeiðarmaður.
Jónssonar. Kona Skúla læknis á Móeiðarhvoli
var Ragnheiður Þorsteinsdóttir prests Helgasonar
að Reykholti, þess er Jónas orkti eftir. Skúli
álti því til góðra að telja. Með foreldrum sinum
fluttist Skúli til Reykjavíkur 1896 og mátti því
heita Reykvikingur, enda mun hann og sjálfur
hafa skoðað sig það. Ungur að aldri misti Skúli
foreldra sína, móður sína 1905, en föður sinn
1910, og varð því snemma að standa á eigin
fótum og sjá sjer farborða sjálfur. Ekki var
Skúli sál. gamall þegar hann fór að gefa sig að
atvinnuvegi þeim, sem átti að verða lífsstarf hans,
því sem ungur drengur var hann við fiskvinnu
hjá Geir Zoéga kaupmanni á sumrum og sýndi
þá þegar áhuga og samviskusemi við störf sín.
Er þeim, er þetta ritar, það minnisstælt frá þeim
árum, að aldrei stóð á Skúla, er verk skyldi
hefja að morgni í »pakk«-húsum, og áttum við
strákar þó að vera komnir að verki kl. 6 að
morgni; var þar oft glatt á hjalla hjá okkur, þó
að vinnutíminn væri frá 6—6 með stundar hljei,
enda vinnugleði næg; og marga góða vini eign-