Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 17
ÓÐINN
17
nokkrum dönskum heimilum, annara en presta,
eða jafnframt. Á þeim heimilum vorum við fje-
lagar oftar hver í sínu lagi, en munum þó allir,
hver um sig, hafa svipaða sögu að segja, um
góð og falleg heimili og alúðarviðtökur og við-
gerðir. Jeg kom þó með sjera Árna, fyrir vin-
samleg tilmæli hans, á eitt kunningjaheimili
hans í Höfn, og höfum við því sameiginlega
góða sögu af því að segja; en þó kann hann
betur en jeg að segja frá, hvernig okkur gekk
að finna þann bæ. Annars átti jeg fáa, eða varla
nokkra kunningja í Höfn, sem jeg kynni uppi
að leita. Jeg leitaði þó uppi heimili mag. Boga
sál. Melsteds, og komst þar inn; en var svo
óheppinn, að hann var þá einhversstaðar úti í
borginni, að búa sig undir Islandsferðina sína
seinustu í líflnu hjer. Fjekk þó góðar móttökur
hjá íslenskri hússtúlku og frænku hans, og þótti
mjer vistlegt og bókamannslegt þar inni. En jeg
fjekk eilt sinn eitt óvænt og mjög virðulegt
heimhoð, sem jeg þáði. Það var frá norska
sendiherranum Hvitfelt í Höfn og konu hans,
sem einu sinni hötðu komið á heimili mitt, og
ekkert fengið gefms. Átti jeg því sist von á slíku.
Og enn þá síður átti jeg von á því innilega
þakklœti og ánægju, sem þau hjón sameiginlega
ljetu í ljós út af ferð sinni til Heklu o. s. frv.
og svo yfir komu minni nú til þeirra. Og þá
þarf ekki að orðlengja um góðgerðirnar við há-
degisborðhald. Á heimilinu voru hjónin og 2
ungar dætur, prúðar og látlausar, stórefnilegar
stúlkur, og enn ein vaxin, mjög geðug hússtúlka,
og einn þjónn, hinn prúðasti. En svo raunalega
hafði atvikast, að frúin hafði fótbrotnað fyrir
alllöngu og var enn ekki gönguíær. En það
var ekki látið á sjá, því að bæði hún og
hann og alt þeirra fólk voru hin glöðustu og
gerðu alt til að skemta mjer. Var þarna yndis-
legt fólk á fögru, en þó mjög tilgerðarlausu
heimili. Varð jeg satt að segja hrifinn af auð-
mýkt og lítilæti og ástúð þessa fólks, og skildi
svo við það, eftir langa og góða stund, með
þeirri tilfinningu, að svona mundi vera besta
og göfugasta fólkið. Endaði þessi heimsókn svo
með því, að sendiherrann fjekk bíl og bílstjóra
heim til sín og fór sjálfur með mjer á nokkra
sýningarstaði og söfn, þar á meðal eitt merk-
asta myndasafn í borginni, sem fá mátti aðgang
að þennan dag, og skildi ekki við mig fyrri en
við húsdyrnar heima hjá mjer. Þótti mjer slík
Leifur Guðmundsson sjóliðsforingjaefni
13. júní 1928 vildi það slys til í Kaupmannahöfn, að
tveir ungir menn á sjóliðsforingjaskólanum fjellu niður
úr flugvjel, sem var
á leikflugi yfir borg-
inni, og biðu bana
af. Aunar peirra var
Leifur, sonur Guð-
mundar prófessors
Ilannessonar, og
hafði bann i 3 ár
stundað nám á liðs-
foringjaskólanum,
eftir að hafa tek-
ið stúdentspróf við
Mentaskólann hjer.
Hann var fæddur 28.
sept. 1905, gáfaður
piltur og mjög efni-
legur. Hinn var
danskur maður, Pals-
gaard að nafni. Pað
er venja á skólanum,
að nemendurnir fái
að æfa sig á flug-
ferðum með flug-
mönnum hersins, og á einni af peim æflngaferðum vildi
slysið til. Lík Leifs var flutt heim hingað og jarðarförin
fór fram frá Dómkirkjunni 25. júni.
framkoma undursamleg og lærdómsrík og mun
henni seint gleyma.
XII. En þá er nú loks að hverfa frá öllu
þessu persónulega og smálega, en víkja að end-
ingu aftur að því, sem fyrst og fremst átti að
vera og var tilefni utanfarar okkar, lúterska
heimsþinginu, og að málefni þess, málefni lút-
eskrar kirkju og kristni, og greina ofurlítið nánar
frá, hvers við höfum orðið vísari í þeim efnum.
Um trúmálaskoðun og stefnu lúterska heims-
þingsins þarf ekki mjög að fjölyrða. Það er
auðvitað og öllum vitanlegt, að sú skoðun og
stefna var yfirleitt hálútersk, og ber um það
órækastan vitnisburðinn athöfn sú í Frúarkirkj-
unni, sem sjera Ólafur, prófastur í Arnarbæli,
segir nýlega frá i Bjarma, ljóst og rjett, þar
sem, að því er sjeð varð, hvert einasta manns-
barn í nær fullskipaðri kirkjunni, og þar með
fundarmenn allir, stóðu upp fyrir játningu 2. gr.
trúarjátningarinnar og allur söfnuðurinn tók
undir hana, hver á sínu máli.
En því næst er að athuga, hvers verða mátti
var í þessum efnum hjá þeim dönskum prest-