Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 8

8
ÓÐ I N N
Af ástvinahöndum mitt æfilán
í eilífa nótt er grafið.
Um óskir lykur það auðnu rán
sem auðnin vítt, djúpt sem hafið.
Ei veit jeg þá miskunn að mjer sje sýnd.
Hver minning sem norn í hótum
með augun brostnu og brosin týnd
fer brennandi að hjarta rótum.
Mín insta þrá á þar enga völ;
alls ekkert, er sótt sje nje varið.
Mín spurn er steinhljóð í starandi kvöl
og steinhljóð til jafns er svarið. —
1 útsýn mitt hinsta harmaljen
lykur hyldjúpt um týnda auðinn.
IJar byltist hatur um hotnlaus fen
í blindni og kalt sem dauðinn.
Sigurjón Friðjónsson.
*
Lúterska heimsþingiö
í Kaupmannahöfn 1930.
Eftir sjera Ófeig Vigfússon.
IJað hefur næstum því furðufált og lítið verið
rætt og ritað um þessa utanför íslenskra kirkju-
manna, eða þá þýðingu, sem hún kynni að hafa
haft fyrir okkur, sem fórum þessa för eða þá
fyrir nokkra fleiri.
Að eins fáeinir menn heima fyrir hjá okkur
munu hafa spurt okkur fremur lauslega um för
þessa, en almenningur látið sig litlu varða. Þó
fengum við fjórir nokkurn styrk til hennar af
opinberu fje.
Það er nú vegna þeirra manna, sem mig hafa
spurt, að mig langar til að segja nokkru ger
frá þessari ferð og þýðingu hennar fyrir mig.
Það á einnig að vera í þakklætisskyni við þá
menn alla, yfirmenn mína, og allmarga aðra
alúðarvini ásamt mínum nánustu, sem studdu
og unnu að því, með orði og verki, að jeg
þannig, að verulegu leyti, fjekk svalað nær æti-
langri niðurbældri þrá þess, að sjá og heyra
eitthvað sjálfur til annara landa og þjóða. Leyfi
jeg mjer að nefna sjerstaklega til þessa herra
biskupinn, dr. Jón Helgason, sem manna mest
og best, og lika fyrst og vingjarnlegast, gerði
mjer kost þessarar farar, herti upp hug minn,
og barði niður og ónýtti fyrir mjer allar kjark-
leysisviðbárur mínar og hikanir, og þar næst
viðkomandi ráðherra, Tryggva Þórhallsson, sem
góðfúslega samþykti meðmæli biskups með veit-
ingu ókeypis skíprúms báðar leiðir.
En mjer er einnig ant um, að einhver eða
einhverjir hinna, sem einskis hafa spurt, geti
líka fengið nokkra hugmynd um, að utanför
sem þessi getur varla verið hjegóminn einber,
og kunni þó, eða jafnvel hljóti að hafa nokkra
þýðingu, altjend fyrir þann eða þá, sem hún
hlotnaðist.
»En hver er nú lærdómurinn og hvert er
gagnið, sem þið hafið haft upp úr þessari för?«
Á þessa leið hef jeg verið spurður. Spurningu
þessari og fleirum slfkum get jeg náttúrlega, og
því miður, ekki svarað nógsamlega glögt eða
fullnægjanlega þeim sem spyr, en eitthvað get
jeg þó nefnt.
En þá vil jeg fyrst taka það fram, að flest af
þvi, sem jeg segi hjer fyrir mig, geta einnig fje-
lagar minir sagt fyrir sig, og þaðan af meira og
fleira, enda þótt vel megi ætla, að »sinum aug-
um líti hver á silfriðcc, og reynsla og áhrif hafi
ekki verið okkur öllum hin sömu.
/ /yrsta lagi hef jeg þá, fyrir þessa för, fengið
allgóða hugmynd um og nokkurn skilning á,
hvað og hvernig það er, að vera á hafskipi og
sigla milli fjarlægra landa um inn- og úthöf
stór, ýmist í góðu eða misjöfnu veðri og sjólagi,
dögum saman; og sömuleiðis nokkuð kynst
siðum og háttum á slikum skipum; og enn-
fremur ofurlítið forvitnast um byggingu og fyrir-
komulag þeirra o. fl.
í öðru lagi hef jeg fengið að sjá, og gera mjer
nokkra hugmynd um, útlit og yfirborðslíf tveggja
stórborga og nokkurra smærri og þar með fengið
sæmilega skýra mynd af stórborgalifi og brag
yfirleitt þar, sem siðaðir menn búa.
/ þriðja lagi hef jeg fengið að sjá, og skoða
í svip, mjög mörg af mestu og merkustu stór-
hýsum, mannvirkjum og listaverkum þriggja
merkra menningarþjóða, Dana, Skota og Svia,
og ýmsa fræga og fagra staði og staðháltu meðal
þeirra; ennfremur land og landslag, gróður og
afurðir, og búnaðar- og atvinnuhætti hjá þeim.
/ /jórða lagi hef jeg sjeð, og nokkuð getað ráðið
í stjórnlegt vit og fyrirkomulag, og framkvæmd