Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 6

6
ÓÐINN
Magnús Benjamínsson úrsmiður.
Hann er nú einn af elstu borgurum Reykjavíkur og
hefur lengi veriö einn af mest metnu iðnaðarmönnum
bæjarins, Eyfirðingur að ætt, og fæddur þar, á Stekkja-
flötum, 6. febr. 1853. Lærði hann ungur gullsmiði og
úrsmíði á Akureyri, hjá Magnúsi Jónssyni, orðlögðum
smið á þeim tímum, en fór svo utan til frekara náms,
og eftir nokkra dvöl erlendis kom hann hingað til
Reykjavíkur 1881, settist hjer að og hefur dvalið hjer
síðan. Nokkrum árum síðar keypti hann og bygði upp
húsið við Veltusund og Austurstræti, þar sem nú eru
vinnuslofur hans og verslunarbúð. Hefur atvinnurekstur
hans altaf blómgast vel og farið vaxandi eftir þvi sem
bærinn óx. En út á við hefur M. B. átt mikinn þátt í
ýmsum framkvæmdum Iðnaðarmannafjelagsins. Hann
var einn þeirra manna, sem stóðu fyrir húsbyggingu
þess skömmu fyrir aldamótin, sem var bænum hin þarf-
asta bygging á sínum tíma, lengi helsti og besti fundar-
salur bæjarins og alt fram til þessa leikhús hans. Einnig
hefur hann átt þátt í byggingu og rekstri Iðnskólans og
fleiri fyrirtækjum, sem Iðnaðarmannafjelagið hefur haft
með höndum. Hefur hann notið trausts bæði meðal
stjettarhræðra sinna og viðskiftamanna. Guðmundur
landlæknir sagði einu sinni um M. B, að sjer hefði á-
valt virst »iðnaðarstjettin einn mesti sómi þessa bæjar
og Magnús Benjamínsson einn mesti sómi sinnar sljett-
ar«. — M. B. er kvæntur Sigríði Einarsdóttur, en hún
er ættuð úr Reykjavík og uppalin hjer. Pau hafa ekki
eignast börn, en kjörbörn þeirra eru Kristinn Eyjólfs-
Magnús Benjamínsson úrsmiaur. son bakarameistari og frk. María Lárusdóttir.
uðumst við þá »fyrir vestan bæ«, er svo
var nefnt í þá tíð, bæði konur og karla, sem
við sóttum þurran fisk til eða tókum við fiski
hjá í »pakk«-húsunum, og mun sumt af þeim
kunningskap vera enn við líði. Er Skúli hafði
þroska til, stundaði hann nám í Verslunarskól-
anum og lauk þaðan prófi. Var síðan við versl-
unar- og skrifstofustörf hjá »Miljóna«-fjelaginu
svo nefnda, gekk því næst í þjónustu Eliasar
Stefánssonar útgerðarmanns, fór árið 1913 utan
til framhalds-náms og dvaldi 2 ár í Englandi,
nokkuð af þeim tíma við skrifstofustörf hjá
Morr & Co. í Fleetwood. Þegar Skúli kom heim
aftur, gekk hann að nýju í þjónustu Elíasar og
var hjá honum þangað til hann fór sjálfur að
fást við útgerð. Gerði hann fyrst út botnvörpu-
skipið »Ethel«, er þeir Morr & Co. áttu mest í,
og sýnir það tiltrú þá er þeir báru til Skúla
sem þá var enn ekki búinn að ná þrítugsaldri.
Síðan hefur Skúli starfað að útgerð, bæði fyrir
sjálfan sig og aðra, gerði t. d. skip út til síld-
veiða bæði á Akureyri og Siglufirði. Síðustu
þrjú árin annaðist Skúli framkvæmdastjórastörf
fyrir fiskiveiðafjelagið Sindra, er hann sjálfur
var hluthafi í, og gekk sú útgerð einkar vel
undir forustu hans, þangað til Skúli veiktist
snögglega af lungnabólgu, er varð honum að
bana eftir rjetta 11 sólhringa, 16. janúar s. 1.
Á iþróttum hafði Skúli mikinn áhuga, var
hann um margra ára skeið bakvörður í kappliði
K. R. og gat sjer þar hið besta orð fyrir dreng-
lyndi í leik. Á 30 ára afmæli K. R. var hann
einn þeirra, sem þá var kjörinn þar heiðursfje-
lagi. Skautamaður var Skúli ágætur, með betri
mönnum hjer í bæ í listhlaupi.
Skúli var glæsimenni í sjón; manna hæstur
vexti og samsvaraði sjer vel, ljettur á fæti og
snöggur í hreyfingum; fríður í andliti og einkar
svipbjartur. Hann var mjög gæfur maður hvers-
dagslega og glaður í viðmóti, óvenju orðvar og
laus við að fella dóma um bresti náungans.
Heldur var hann dulur að eðlisfari og ekki
mannblendinn, en góður fjelagi og glaður og
reifur í vinahóp. Englandsför Skúla sál. mun
v