Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 29

ó Ð I N N
29
lokaði hann bókinni 09 lagði hana frá sjer. Svo settist
jeg við borðið á móti honum og talaði við hann vin-
gjarnlega nokkrar mínútur og ljet hann svo fara.
Næsta dag, er hann kom í tíma, kunni hann prýðis-
vel, og áður en hann fór, bað hann mig að tala við
sig einslega. Erindið var að gefa mjer mynd af bróð-
ur sínum og reykjarpípu. ]eg þakkaði honum vel fyrir.
Svo var aldrei minst á einvígið framar. — Við átt-
um líkar skærur eitthvað tvisvar eða svo, sem end-
uðu á líkan hátt. Hann var mjer altaf mjög »artar-
legur*, og var fermdur um vorið, svo alt gekk betur
en á horfðist. — Margar á jeg minningar frá vetri
þessum og er mjer gleði að ryfja þær upp fyrir sjálf-
um mjer, en oflangt væri að skrifa hjer fleiri. Þær
gætu verið bók fyrir sig.
Merkasti atburður þessa vetrar var fyrir mig og
þýðingarmesti stofnun K. U. F. M. ]eg hafði vorið
áður, eins og fyr er um getið, stofnað fjelagsflokk með
fermingardrengjum vorsins og haft vikufundi með
þeim. Um haustið, er drengirnir voru komnir heim
úr sveitinni, hjelt jeg fundi með þeim við og við, en
ekki reglulega af mörgum ástæðum. En er fór að
líða á nóvembermánuð, fóru þeir meira og meira að
knýja á, að gjöra fjelagsskapinn meira skipulagsbund-
inn. Einnig voru ýmsir piltar eldri teknir til að biðja
um upptöku í flokkinn. ]eg sá að annaðhvort yrði
jeg að stofna fjelagið þá áður en langt um liði eða
þessi byrjunarflokkur liði undir lok; hvorttveggja
fanst mjer ilt. ]eg þurfti endilega að koma mjer
upp sálmakveri áður; en það voru lítil ráð til þess.
Samt rjeðist jeg í það og gaf út eitthvað fimm-arka
kver í liflu broti. ]eg gjörði samning við prentsmiðj-
una »Dagskrá«, sem þá áfti Einar skáld Benedikts-
son. Hann var ákaflega vægur í skilmálum sínum
bæði með verð og borgun og reyndist mjer drengur
hinn besti. ]eg ætlaði að láta kverið koma út fyrir
jól, en þegar alprentaðar voru fyrstu arkirnar, var
ekki meira til af þeim pappír, og varð jeg þá að
kaupa tvö »rís« af öðrum stærri pappír og ljet skera
utan af honum, að öðru leyti var hann mjög svip-
aður hinum að gæðum og lit; en útkoma bókarinnar
dróst við þetta og var hún ekki alkomin út fyr en
eptir nýár næstkomandi. Sigurður ]ónsson bókbindari
batt hana inn fyrir mig fyrir 8 aura bókina.
A milli jóla og nýárs fór jeg svo að undirbúa fje-
lagsstofnun, ljet prenta upptökumiða og bjó til fje-
lagslista. Svo á nýársdag 1899 var jeg að skrifa
fundarboð og nöfnin á aðgöngumiðana og sat við
það langt fram á nótt. Bjarni ]ónsson, skólapiltur frá
Mýrarholti, hjálpaði mjer til þess. — Næsta dag, 2.
Sigurður Pálsson fyrv. verslunarstjóri.
Hann er bróðir Gests heitins Pálssonar skálds, lítið
eitt yngri en Gestur, og ólust þeir bræðurnir upp saman
hjá foreldrum sinum
á Miðhúsum í Reyk-
hólasveit. Sigurður
gaf sig síðan að versl-
unarstörfum og var
um 30 ár verslunar-
stjóri á Hesteyri, en
fluttist þaðan fyrir
nokkrum árum og
settist að hjer í Rvík.
Hann er nú liðlega
hálfáttræður að aldri,
en ber aldurinn vel,
er enn kvikur á fæti
og glaður í Iund.
Hann liefur lengi lif-
að á nokkuð afskekt-
um stað, og lílt gefið
sig að almennum
málum, en rækt starf
sitt vel. Mjög er hon-
um kær minning
Gests bróður síns, og af hans hvötum var pað, að Bóka-
verslun Porsteins Gíslasonar safnaði saman ritum Gests
og gaf út á 75 ára afmæli hans, 1927, ásamt æfisögu
Gests eftir æskuvin hans, Einar H. Kvaran.
janúar.bar jeg sjálfur út fundarboðin og stefndi öllum
saman í Framfarafjelagshúsinu á Vesturgötu, því að
jeg gat það kvöld fengið húsið lánað. Hjer um bil
allir innritaðir komu og nokkrir fleiri og var K. F.
U. M. stofnað með liðlega 50 drengjum.
Það var bæði hátíð og þó kvíðahrollur í mjer við
þessa fjelagsstofnun, en mjer fanst að jeg vera
leiddur af æðri hendi út í þetta og fól það því guði
algjörlega á hönd. Tveir piltar af prestaskólanum
voru á stofnfundinum, þeirt]ómundur Halldórsson og
Ólafur Briem, og voru þeir eins og nokkurskonar
guðfeður fjelagsins. — ]eg ákvað, að fjelagið skyldi
fyrst um sinn kallast »Kristilegt unglingafjelag*, mjer
fanst nafnið K. F. U. M.KKristilegt fjelag ungra
manna) ofviða. Fyrir flestum drengjunum var þetta
allt eins og í þoku og tilgangur fjelagsins óljós. Sumir
hjeldu að þetta ætti að vera nokkurskonar »Her«,
svo að hægt væri að gera »uppistand«, og reyndu
tveir drengir til þess á fundinum, en jeg'tók. þá
þannig í strenginn, að allir sáu að best mundi sæma
að vera siðprúðir á fundum. ]eg tók annan drenginn
sem óspektirnar reyndi að gjöra, og las yfir honum
í heyranda hljóði þann reiðilestur að allir urðu mjög