Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 9

ÓÐINN
9
þess í verki, í fyrirmyndar stórborg, eins og
Kaupmannahöfn er, og fengið greinilegri og
hærri hugmynd þar um en áður.
I fimta lagi hef jeg, með samvistum, viðskift-
um, eftirtekt og athugun, eftir föngum, kynst
allskonar fólki í ýmsri stjett og stöðu, þar á
meðal háum og lágum á skipum þeim, sem jeg
var á, ýmsum samferðamönnum á þeim, háðar
leiðir, og allmörgum i landi ytra, samlendum
og útlendum í flestri stjett og stöðu, auk nokkurra
einstakra mætis- og merkismanna og kvenna
meðal Dana, sem enn nánar mátti kynnast.
/ sjötta lagi hef jeg fengið að vera með, og
sjá og heyra mæta og merka kirkjumenn og
höfðingja frá mörgum þjóðum, nær öllum heims-
álfum, á alheimsfundi; sótt daglega, í fulla viku,
fundi þeirra, sjeð fyrirkomulag og siðu þeirra
og hlustað á mál þeirra, auðvitað sjálfur eins og
núll, og það lítið núll, en þó »með augu og
nefor, eins og þar stendur, og ofurlítið kynst
nokkrum þeirra beint eða óbeint.
í sjöunda lagi hef jeg flækst með og verið
þálttakandi í stórum og smáurn viðhafnarveislu-
samkomum meðal mætra útlendra manna, ým-
ist í heimahúsum eða á opinberum stöðum, þar
sem þátttakar skiftu mörgum hundruðum, og sjeð
og reynt einnig þar góðra manna siðu og háttu.
1 áttunda lagi hef jeg sótt og verið í höfuð-
kirkjum meðal þúsunda kirkjugesta við hátíð-
legar guðsþjónustur, og í ýmsum smærri meðal
fárra, og sjeð og fundið, hvað þar fór fram, og
hvernig.
/ níunda lagi hef jeg — ásamt fjelögum mín-
um, eins og alstaðar ella — verið á vist í fulla
viku með einum góðkunnasta og ágætasta presti
dönsku kirkjunnar af islensku bergi brotnum,
Þórði Tómassyni, ástvini beggja landa, föður og
móður, lengst á heimili hans, Vemmetofte á
Suður-Sjálandi, og nolið þar, ásamt hinum,
fróðleiks, ánægju, ástúðar og virðingar á allan
hátt, til mikillar uppbyggingar.
/ tíunda lagi fengum við að eiga heima, sem
góðir og kærir gestir, um hálfan mánuð, á einni
ágætustu, stærslu og mikilvirkustu mannúðar-
stofnun Kaupmannahafnar, Skt. Lúkasarstofn-
uninni, þar sem við vorum bornir á vinahönd-
um, og þar sem alt var gott og fagurt og fyrir-
myndarlegt að sjá og reyna.
/ ellejla lagi fengum við að lita inn í og ofur-
lítið að sjá, eða fá hugmynd um, einstök dönsk
Jóhannes á Laxamýri.
Myndin, setn hjer fylgir, er af Jóhannesi Kristjáns-
syni á Laxamýri, föður hins þjóðkunna stórbónda
Sigurjóns, sem dáinn
er fyrir nokkru og
fiá er sagt í Óðni
1926. Jóhannes var
merkismaður á sinni
tíð, og segir Guð-
mundur skáld Frið-
jónsson um hann í
grein, sem fylgir í
Óðni myndi Sigur-
jóns sonarhans; »Jó-
hannes var mikill
maður fyrir sjer,
bæði að vítsmunum,
skapsmunum, karl-
mensku og ráðdeild«.
Mynd pessi kom af
vangá í Óðni 1927
(bls. 56) og er talin
vera af Jóhannesi
Guðmundssyni frá Sílalæk, og er sú villa hjer með
leiðrjelt.
heimili, i Höfn, klerka og annara mætra manna,
og njóta þar alúðar góðgerða í orði og verki.
Og í tólfta og síðasta lagi, og líklega fyrst og
síðast, fengum við, fyrir þessa för og í henni,
ljósari hugmynd um og skilning á kirkjumál-
um og kirkjulífi, trúar og siðgæðishugsunum og
tilfinningum og trúarlífsframkvæmdum presta
og safnaða í Kaupmannahöfn, og þá um leið,
að jeg held, yfirleitt meðal Dana.
Alt þetta höfum við, fjelagar allir, haft upp
úr þessari för, og tel jeg vist, að við sjeum eða
verðum allir sammála um alt, sem hingað til er
um hana og úr henni stuttlega sagt hjer.
En svo er ekki víst, að við allir höfum litið
sömu augutn á alt, sem við sáum sameiginlega
eða orðið fyrir sömu áhrifum af hinu sjeða eða
heyrða; og auk þess sáu og heyrðu eðlilega ekki
allir alt hið sama; einn sá og heyrði og reyndi
þetta, og annar hilt á ýmsum tíma og stað; og
einn fann og ályktaði í og af einu og öðru
öðruvísí en annar, hver eftir sínu eðli og ásig-
komulagi. Pó vona jeg, að við allir verðum sam-
mála um margt af þvi, sem jeg hjer eftir vil
segja, Jgrir mitt leyti, um hvað eina af öllu
þessu, sem að framan er upp talið, og að þeir
muni staðfesta það flest.