Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 22

22
ÓÐI N N
Húsfrú Ingibjörg Stefánsdóttir
í Stakkahlíð.
Um miðja síðastliðna öld bjuggu í Stakkahlíð
í Loðmundarfirði merkishjón, Stefán Gunnars-
son frá Skógum í Axarfirði og Þorbjörg Þórðar-
dóttir frá Kjarna í Eyjafirði. Par höfðu tvær
fjölmennar ættir tengst saman, Gunnarsættin og
Kjarnaæltin. Heimilið í Stakkahlíð var hið mesta
myndar og rausn-
arheimili og nutu
hin mörgu mann-
vænlegu börn þar
hins besta upp-
eldis. Fór mikið
orð af gervileik
þeirra Stakka-
hlíðarsystra. Með-
al þeírra var Ingi-
björg sú eina,
þeirra er upp
komust, sem ól
allan sinn aldur
á föðursetri sínu.
Ingibjörg Stef-
ánsdóttir fæddist
12. maí 1851. Tví-
tug að aldri gift-
ist hún, þann 23. okt. 1871, Einari Sveini Stef-
ánssyni og tóku þau þá við búi í Stakkahlið.
Með manni sínum var hún tæp sex ár í hjóna-
bandi. Hún misti hann 29. September 1877.
Hann druknaði þar í firðinum. Þau áttu tvö
börn, Björgu, gifta sjera Birni Þorlákssyni á
Dvergasteini, og Einar Svein, bankaritara í Rvík.
Þótt fráfall manns hennar væri henni næsta
þungbært, þá Ijet hún ekki bugast, en hjelt á-
fram búi sínu með aðstoð föður sins í nokkur
hann eigi sjer við hlið góðan maka, og eigi ávalt
að góðu heimili að hverfa. Þetta fann víst Guð-
jón sjálfur manna best. En vjer vinirnir viss-
um að þetta var svona, þótt vjer aldrei sæjum
betur ástúð og nærgætni eiginkonunnar en á
hinum siðustu og erfiðustu æfistundum hins
látna sæmdarmanns.
é
ár, þar til er hún giftist i annað sinn, í nóvem-
ber 1882, eftirlifandi manni sinum, Baldvin Jó-
hannessyni, og bjuggu þau síðan i Stakkahlíð
full 46 ár með mikilli rausn og prýði. Þau
eignuðust 4 börn, sem öll lifa: Stefán bónda í
Stakkahlíð, Sigurð póstmeistara í Reykjavík,
Elísabetu, gifta á Seyðisfirði, og Þorbjörgu,
ógifta í Reykjavík.
Ingibjörg varð 78 ára og andaðist i Stakkahlíð
6. júní síðastliðið ár. Vanheilsa nokkur og elli-
lasleiki heimsóttu hana síðustu árin, en hún bar
það með þreki og jafnaðargeði og hafði að
mestu fótavist fram til síðustu daga.
Ingibjörg sál. var mesta ágætiskona. Hún
líktist mjög þeim Karnasystrum, móður sinni
og móðursystrum, var fríð kona og tiguleg. Hún
var stilt og háttprúð í framgöngu, alvörugefin
og átti þó glaðlyndi til, sem gerði umgengni
hennar ljúfa þeim, sem hún umgekst. Hún var
ágæt húsmóðir, stjórnsöm og reglusöm; bar alt
á heimilinu vott um það. Gestrisni var þar
mikil og ætíð gott þar að garði að koma. Vina-
vönd var hún og trygg og trúföst við vini sína,
og frændrækin; þótti henni gleði að heyra gott
um frændur sína, jafnvel fjarskylda. Manni sín-
um og börnum var hún umhyggjusöm eigin-
kona og móðir, og bar barnabörn sín mjög
fyrir brjósti.
Ein dótturdóttir hennar, sem var í bernsku
alin upp hjá henni, en dvaldist utanlands vegna
heilsuleysis, orti þetta um ömmu sína:
Silfurhærur, lokkar ljósir
liðast kringum ennið bjarta,
en í brjósti berst og titrar
blítt og göfugt móðurbjarta.
Ingibjörg sál. var greind og bókhneigð og
unni íslenskum bókmentum og listum. Hún
var hneigð fyrir hannyrðir, en varð oftast að
láta þá tilhneigingu sitja á hakanum fyrir skyld-
um æfistarfs síns. Hún var íslensk í anda og
átti trú og traust til Guðs, sem veitti henni þrek
og kraft í lífsbaráttunni og nú sæla hvíld að
löngu og góðu dagsverki loknu.
Minning hennar lifir björt og fögur hjá vinum
og frændum, en björtust hjá þeim, sem voru
henni nánastir: Manni og börnum og ástvinum,
sem þektu hana best.
#
S. J.
Fr. Fr.