Óðinn - 01.07.1935, Side 26

74
Ó Ð I N N
varð að fara með stórmikið fje, er aðrir áttu; hann
hafði manna best aðstöðu til að sjá og skilja, hve
mikil lífsþægindi og mikla aðstöðu í lífinu er hægt
að skapa sjer með því að »velta« fje, þótt að láni
sje fengið; kunni og góð skil á að ávaxta fje í at-
vinnurekstri, en hafði sjálfur lánstraust í besta lagi.
Þó varð hann aldrei fjáður maður, og aldrei heldur
vanskilamaður. Og á því fje, er hann fór með fyrir
aðra, urðu hin bestu skil«.
Árið 1893 kvæntist Ólafur Stefaníu Þorvarðsdóttur
frá Fagurhólsmýri í Öræfum, ágætri höfðingskonu.
Hann andaðist í Vestmannaeyjum 15. ágúst 1932, en
kona hans ljest í Reykjavík 7 vikum síðar, eða 8.
okt. s. á. á heimili Friðriks skipherra sonar þeirra-
Eru þau hjón bæði jarðsett í Vestmannaeyjum.
Sigríður Þórunn Stefanía var fædd á Fagurhóls-
mýri í Öræfum hinn 22. dag júnímánaðar árið 1862,
og voru foreldrar hennar hin alkunnu merkishjón
Þorvarður bóndi Gíslason og Ingibjörg Jónsdótlur á
Fagurhólsmýri. Ingibjörg Ijest á Isafirði 6. nóv. 1914
(æfiminning í ísafold 17. apríl 1915), en Þorvarður
(einnig á ísafirði) 6. mars 1922 (Sbr. Lögrjettu 16.
júlí 1923). Þorvarður var sonur Gísla bónda á Fag-
urhólsmýri, Gíslasonar, og ]órunnar Þorvarðsdóttur
fra Hofsnesi, Pálssonar. En bróðir Jórunnar var Árni;
faðir Helgu, er var móðir Bjarna frá Vogi, og voru
þau Bjarni pg frú Stefanía því þremenningar. Ingi-
björg kona Þorvarðs var Jónsdótfur, Arasonar, Eyólfs-
sonar klausfurhaldara á Reynistað. Hún var stórætt-
uð kona, komin í föðurætt (8. lið) af Guðbrandi
Hólabiskupi. Af börnum þeirra Þorvarðs og Ingi-
bjargar má, auk frú Stefaníu, nefna hinn ágæta óðals-
höld Gísla í Papey austur.
Á Fagurhólsmýri ólst frú Stefanía upp, en það var
orðlagt prýðisheimili. Hún þókti, sem von var til, af-
bragð annara ungra kvenna fyrir hæversku sakir og
háttprýði, og þó víst ekki síst vegna kærleikslundar
sinnar bágstöddum til handa. Hún var með allrafríð-
ustu konum og tilkomumesfu í Öræfum um þær
mundir; hafði og aflað sjer meiri og víðtækari menn-
ingar en þá þektist þar í hjeraði, því að bæði kynt-
ist hún ágætu fólki utan hjeraðsins og naut nokk-
urar mentunar, þótt lítt tíðkaðist það á þeim árum.
En undirstaðan var þó frábærlega gott uppeldi í
heimahúsum ásamt hollum sveitarbrag, er jafnan hef-
ur geymst í Öræfum. Árið 1886 dvaldist frú Stefanía
á heimili Sigurðar (Gauta) Jónssonar verslunarstjóra
á Seyðisfirði og frú Hildar Þorláksdóttur konu hans,
en 1888 var hún hjá Stefáni verslunarstjóra Guð-
mundssyni á Djúpavogi og frú Andreu (Weyvadt)
konu hans. Þar munu þau Ólafur Davíðsson fyrst
hafa kynst. Nokkuru síðar fór Stefanía til Akureyrar
og var um hríð á kvennaskólanum á Laugalandi. En
árið 1893 giftust þau Ólafur, svo sem fyr segir, á
Djúpavogi.
Af því, sem hjer hefur verið sagt um Ólaf Davíðs-
son og frú Stefaníu, ætti ekki að vera erfitt að gefa
sjer til um heimilisháttu þeirra hjóna og híbýlaprýði,
enda var það á allra vitorði, er til þektu, að þar
hafi haldist í hendur stórmannlegur rausnarskapur og
ljúfmennska, og að hvort hafi viljað annars veg sem
mestan, en á eitt lögðust þau um uppeldi og menn-
ingu barna sinna, heill og velgengni samborgara
sinna, og mátti með sanni segja, að þau ljeti hvar-
vefna gott af sjer leiða — og aldrei annað en gott.
Af 5 börnum þeirra Ólafs og Stefaníu eru 4 á lífi:
Ingibjörg, gift Þórhalli Gunnlaugssyni símstöðvarstjóra
í Vestmannaeyjum; Friðrik skipherra í Reykjavík,
kvænfur Láru Sigurðardóttur, læknis Pálssonar; María,
gift Magnúsi Magnússyni skipstjóra í Boston í Vest-
urheimi, og Ólafur vjelsmiður í Vestmannaeyjum,
kvæntur Dagmar Erlendsdóffur. En Guðríði dótfur
sína mistu þau hjón á ísafirði innan við tvítugt, mikla
efnisstúlku. Gamall Öræfingur.
Hrauntúns-feögar.
Þingvallasveitin er einhver einkennilegasta sveit
þessa lands, umgirt reginfjöllum, en í miðri sveit er
»djúpið mæta mest á Fróni«, hið bládjúpa Þing-
vallavatn. — Innan þessa hrings liggja Þingvellir,
með öllum sínum minningum og fornhelgi. Þeir eru
varðir á tvo vegu af voldugum hraungjám. Á aðra
hönd er Hrafnagjá að austan, en á hina Almannagjá,
eins og tröllaukinn vörður gegn öllu því, sem vili
verða til þess að draga úr helgi þessa staðar, gegn
öllum aðkomandi miður hollum áhrifum.
»Hátt á eldhrauni uppi«, þar sem fegurst er fjalla-
sýn og yfirlit yfir alla sveitina, stendur bærinn Hraun-
tún. Þar hafa þeir Hrauntúns-feðgar þrír búið hver
fram af öðrum í heila öld, og nokkrum árum betur.
Sá þeirra feðga, sem bygði upp jörðina nú, úr
gömlu eyðibýli, var Halldór Jónsson, hreppstjóri og
dannebrogsmaður, fæddur á Ðúðum í Eyrarsveit 7.
júlí 1796, Jónssonar bónda á Mýrum á Búðum og
síðar að Helgafelli í Eyrarsveit, fæddur 24. okt. 1761,