Óðinn - 01.07.1935, Page 37

Ó Ð I N N
85
Jochumsson: Hundrað ára afmæli.
Finnbogason landsbókavörður. Fyrir afmælisdaginn fluiti Magnús ]óns-
son prófessor útvarpserindi um trúarskáldið Matthías ]ochumsson,
en Sigurður Skagfield söng fyrir útvarpið ýmsa af sálmum skáldsins.
Kl. 3 á afmælisdaginn flutti Hermann ]ónasson forsætisráðherra ræðu um
Matthías frá svölum Alþingishússins, sem einnig var útvarpað, en Lúðra-
flokkur bæjarins ljek á Austurvelli á undan og eftir. KI. 7 hófst minningar-
hátíðin í Leikhúsinu. Þorsteinn Gíslason ritstjóri flutti inngangskvæði. Þættir
úr Skuggasveini voru sýndir. Guðmundur Finnbogason landsbókavörður
flutti ræðu. Á milli þessa sungu söngflokkar bæjarins undir stjórn Karls Run-
ólfssonar, Sig. Þórðarsonar og Sigf. Einarssonar. Var leikhúsið fult og því
útvarpað, sem þar fór fram. Á eftir var samsæti á Hótel Borg. Þar fluttu
ræður Árni Pálsson prófessor, Guðm. Hannesson prófessor, Gísli Sveinsson
sýslumaður og Magnús Matthíasson, sonur skáldsins. í Verzlunarskólanum
flutti Vilhj. Þ. Gíslason minningarræðu um Matthías; í Mentaskólanum Árni
Pálsson prófessor og Björn Guðfinnsson kennari, en Pálmi Hannesson rektor
las upp kvæði eftir Matthías. í Kvennaskólanum talaði Sig. Skúlason magister.
Á Akureyri stóð minningarhátíðin yfir í þrjá daga. Þar töluðu m. a.: sjera Friðrik Rafnar, sjera Benjamín
Kristjánsson, Davíð Stefánsson skáld, Sigurður Nordal prófessor og Steingrímur læknir Matthíasson. Á Akur-
eyri kom út safn af brjefum sjera Matthíasar, stór bók, fróðleg og skemtileg, gefin út af Menningarsjóði,
en Steingrímnr Matthíasson hefur valið efnið og sjeð um útgáfuna.
Sjera Matthías Jochumsson.
Svo blasti við Vatnsleysuströndin og svo firðirnir, vík-
ur og vogar. Reykjavík öll grá fyrir járnum og hin stóra
opna höfn eða hafnarleysi með fjölda skipa út undir
Engey. Fyrir neðan oss lá Mosfellssveitin með græn-
um túnblettum innanum melana. Reyki lagði upp
frá laugunum og vegirnir voru eins og blánaði í æðar
undir handarhörundi. Allir voru hrifnir. Eftir nokkra
hvíld og nestishressingu fóru menn að leika sjer. Var
farið í knattspirnu, stangarstökk og ýmsa leiki aðra.
Vjer gengum fram að *Arnargeil« og heilsuðum fjöl-
skyldunni og Loftur Guðmundsson tók mynd af ung-
anum. Þegar Arnarhjónin sáu að þessi mannsöfnuður
ætlaði ekkert mein að gjöra búi þeirra, urðu þau
róleg og komu aðeins við og við upp að skygnast
eftir atferli gestanna. — Milli leikja var setst og súngið,
bæði andleg Ijóð og föðurlandssöngvar. Svo leið tíminn
fljótt. Vjer fórum niður annarstaðar en upp var komið,
borðuðum kveldverð í veitingaskálanum, þ, e, að segja
úti, og fengum þangað kaffi og mjólk og annað, sern
vjer þörfnuðumst. Svo var gengið heim og jeg náði
rjett aðeins í tæka tíð að halda almenna samkomu í
K. F. U. M út af Davíðssálmi 148. —
í júlílok var völlurinn að fullu ruddur, og svo
voru keyptar markstengur öflugar, og net fengin
og allir reitir markaðir. Síðan var völlurinn vígður
með fallegri viðhöfn fyrst í ágúst. Það var fagurt
veður. Fjelögin Valur og Hvatur gengu inn á svæðið
í gegnum mörkin í fylkingu og heilsuðust á miðlínu,
svo var haldin stutt ræða og lýst hugsjónum og starfi
knattspyrnuflokkanna innan K. F. U. M. Þar næst
keptu ellefu valdir menn úr hvorum flokki. Var há-
tíðleikabragur á öllu. Svo var nú tekið til óspiltra
mála með æfingar á hverju kvöldi, hvort fjelagið
annaðhvort kvöld. — Á næsta ári bættist þriðja fje-
lagið við og hjet það »Haukur«. Það var svo mikil
•gleði yfir öllu þessu samstarfi, svo mikil hrifning að
því verður ekki með orðum lýst. Aginn var sterkur,
ekkert blótsyrði var liðið, enginn mátti spýta á völl-
inn nje gjöra neitt það, er ósæmilegt væri að heyrð-
ist eða sæjist í hátíðasal fjelagsins. ]eg var aftaf við
hliðina á æfingastjóra og sá um að hinum sjerstöku
reglum fjelaganna væri hlýtt, þeim reglum, sem ekki
lutu að hinum settu alþjóðareglum, sem æfingarstjóri
sá um. Það er mjer óhætt að segja að í fjelögunum
ríkti einhuga sál og vilji, og leikurinn og samlífið alt
varð mörgum af piltunum til mikillar blessunar einn-
ig í andlegu tilliti. ]eg man eftir mörgum atvikum,
sem komu fyrir, og yrði oflangt mál að skrifa þau
hjer. Fyrir mig sjálfan var þetta alt mjög þýðingar-
mikið. Og þótt jeg því miður gæfi mig aldrei út í
það að sparka sjálfur, þá varð mjer þetta að miklu
gagni einnig fyrir mitt innra líf. — En nú verð jeg