Óðinn - 01.07.1935, Qupperneq 42

90
Ó Ð I N N
Oldungar Júða annars dags.
Passíusálmar Hallgr. Pjeturssonar, nr. 50.
Halldór Jónsson.
^ ... , ! ! i 1 ■ , .
V > í □ .v _ □ _, _i . . J . j m J J 3 35 :
j . j J J J . J m • • m • m J .—m J
fr\\" h v«/ | 0 . m . 1 1 J ■ 0 9 - M 7 0 m 0 9 \
'löz ' m 9 m 1. i 1 s s m i! 0 5 . 0 0 bm 9 L ! 0 ^ ^ “i
^ M ? J Dýrð, vald, virðing og .. 4 j j h ^ f f r r i t f r Lf i t 1 ' 1 1 mp ægsemd hæst, vizk - a, makt, speki’ og lofgerð stærst, sje þjer, ó, Jes - ú, i | í ! 1 1 | I | J- J- h J -*■ ♦ ♦ J ♦ * \ \ ■+é é
• L 1 L z Æ- 0 M -- • _J m m • k 1 f 1
k c 9 9 9 S ufi jm m m
' b w H t U tz 0 * 0 0 J 7 0. i i i ^ V
r r * ! 1 .• L . ~ 0 m . i i r t t t t ^
U 1 i r p rr r » ^ r ^ --- i 1 ! 1
fluttu þau að Borgarnesi, til Friðbjargar dóttur
hennar.
Ðjörg eignaðist alls 4 börn, 3 með fyrsta manni
sínum, Friðrik. Af þeim eru 2 á lífi: Magnús Frið-
riksson, fyr bóndi á Staðarfelli, og Friðbjörg Frið-
riksdóttir, húsfrú í Borgarnesi. Þriðja barn þeirra dó
í æsku. Fjórða barn sitt átti hún með Jóni, mið-
manni sínum, pilt, er hjet Þorleifur, lærði trjesmíð-
ar í Reykjavík í kringum 1890, fór til Kaupmanna-
hafnar árið 1894 og dó þar nokkrum árum síðar.
Auk sinna barna og stjúpbarna sinna, fóstraði Björg
upp 4 vandalaus börn, að mestu án endurgjalds, sem
henni fórst mjög vel, sem alt, er hún tók að sjer að
gjöra.
Björg naut engrar mentunar á uppvaxtarárum sín-
um, sem ekki var siður um syni eða dætur almúga-
manna. Á þeim tímum mun hafa þótt nóg mentum
fyrir almúgafólk, ef því væri kent að lesa, sem þó
sumir munu hafa hugsað minna um, en æskilegt hefði
verið. Mjög fáu kvenfólki var kent að skrifa, og þær
einar, sem sóttu fast eftir að fá að læra það, urðu
skrifandi. Björg gat þess oft, hvað mikla löngun hún
hefði haft til að læra að skrifa, en til þess hafði hún
engin úrræði sjeð. Hún var hjá vandalausu fólki, sem
þurfti og vildi láta hana vinna sem annað fólk, sem
hjá því var, og engan ættingja eða vin átti hún, sem
vildi eða gat leiðbeint henni í því efni. Eftir margar
tilraunir gat hún náð í forskrift hjá allgóðum skrif-
ara þar í nágrenninu. Blek bjó hún sjer sjálf til, úr
eldhússóti, og penna úr fuglafjaðrapípum. Þessi skrif-
áhöld hafði hún jafnan í vasa sínum, og skrifaði þá
hún var að elda matinn á daginn. Skrifborðið var
hlóðasteinninn. Þannig Iærði Björg að skrifa. Skrift
hennar ver vel læsileg, og óvenjuleg, þá tekið er
tillit til, að tilsögnin var engin, tækin — skrifáhöldin
— eftir því. Að skrift hennar varð þetta góð, sem
hún var, hefur einungis gert hennar brennandi áhugi
og vilji til að læra að skrifa, að menta anda sinn,
svo hún yrði færari í lífsbaráttunni, sem hún þurfti
svo mikið á að halda, á sinni löngu og á pörtum
erfiðu æfi. Hún hafði líka mikinn áhuga á að börn-
in sín lærðu eitthvað, sem þeim gæti orðið til gagns
og frama í lífinu. Fyrir hennar áhuga var það, að
Magnús sonur hennar fór á búnaðarskólann í Ólafsdal, ,1
Friðborg dóttir hennar á kvennaskólann á Vtri-Ey,
og Þorleifur sonur hennar lærði trjesmíðar. ,
Björg var stjórnsöm húsfreyja með afbrígðum, naut
jafnan vinsælda hjúa sinna fyrir notasemi, lipurð og
stjórnsemi, Hún var því hjúasæl, einkum með vinnu-
konur, sem flestar fóru ekki frá henni fyr en þær