Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1883, Blaðsíða 26

io8
arfé og 76 hundruð25 í smjörum, er 20 fjórðungar voru
lagðir í hvert hundrað, og dœtr hans skilgetnar (Óluf
og Sofía) fengu af hverju um sig hálfu minna hvor.
Auk þess er sagt, að hann hafi gefið laungetnum son-
um þeirra Kristínar (Óláfi, Ormi, Skúla og Sumarliða)
9 hundruð hundraða26.
Loptr er eigi miðr nafnkunnr orðinn af kveðskap
sinum en auð sínum. Honum er eignað kvæði til
Maríu meyar, er þótt hefir vel ort27. Helzt er hann
þó kunnr af ástakvæði því til Kristínar Oddsdóttur, er
’Háttalykill’ nefnist. Svo sem nafnið berr með sér,
er kvæði þetta ort undir ýmsum háttum í líking nokkra
við Háttatal Snorra Sturlusonar, sem hann eflaust mun
hafa þekkt, einkum undir dróttkvæðum hætti með
ýmsum tilbreytingum, svo sem ’hnykk’ og ’álagi’. Af
Háttalykli Lopts má sjá, að Loptr hefir haft þekking
á fornum kveðskap, hagmælsku allmikla, skáldskapar-
anda nokkurn og ríka ástartilfinning og staðfasta tryggð
til Kristínar sinnar. J>ó berr kveðskapr hans hver-
vetna vott um mjög mikla hnignun íslenzks skáldskap-
ar frá því á þrettándu öld, og er miðr vandaðr að orð-
fœri, kenningum og allri kveðandi, og hugsunarháttr-
inn er eigi svo hreinn og göfugr, sem títt er hjá forn-
25) Hér er um smjörhundruðin fylgt afskrift þeirri, er lögð
er til grundvallar í Safni t. s. íslands, en þar sem í B. B. Sm.
æfum (I, I, 162. bls.) stendr, að hvorr þeirra þorvarðar og
Eiríks Loptssona hafi fengið í smjörum ‘sjötíu hundruð og tólf
hundruð’, þá mun ‘sjötíu’ eflaust vera ritvilla (eða prentvilla)
fyrir 'sextíu’, enda kynni að vera réttara, að hvorr þeirra hafi
fengið 72 hundruð og hvordœtranna þá 36 hundruð.
26) J. E. Árb. II, 36.—S. st 28. bls., við ár 1432, getr
þess, að fram hafi farið vitnisburðr um, að Loptr bóndi Guð-
ormsson hefði gefið fjórðungsgjöf Sumarliða syni sínum 3
hundruð hundraða.
27) H. E. Seiagr. Hist. ísl. Havn. 1777, 45. bls.