Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1883, Qupperneq 55

»37
7, 28, 9. 2: III. 49, 181, 183). Mun hann þá hafa
verið orðinn aldraðr og andazt litlu síðar.
Örnólfr þorvarðsson í Miklagarði, sonr hans, var
með föður sinum að boðinu á Flugumýri, og er þess
þá getið, að þeir Miklgerðingar, þorvarðr og Örnólfr,
hafi gefið Gizuri þorvarðssyni stóðhross góð, er hann
gaf aftr Hrafni Oddssyni. þá var Örnólfr þorvarðsson
á fundinum við Djúpadalsá 1255, er Eyfirðingar neittu
þorvarði J>órarinssyni viðtöku (Sturl. 9, 35 : III, 254),
og getr hans eigi síðar69. þeir Miklgerðingar hafa
verið í góðri bónda virðing, þótt eigi hafi þeir verið
jafnt virðir sem frændr þeirra Möðruvellingar.
Svo sem áðr er á drepið, er það ekkert ósenni-
legt, að sonr Örnólfs þ>orvarðssonar í Miklagarði hafi
verið Jón, faðir Örnólfs að Staðarfelli. Bæði kemr það
vel heim við tímann, og svo er líkara, að ættin hafi
eigi fyrst hafizt til virðingar með Örnólfi Jónssyni,
föður Guðorms í þykkvaskógi, heldr hafi átt kyn í
karllegg að rekja frá einhverjum, er tók sögulegan
þátt í hinum margbreyttu atburðum Sturlunga aldar-
innar, og því er nefndr í Sturlungu. Til uppruna ætt-
arinnar úr Eyafirði kynni það og að benda, að Guð-
ormr Örnólfsson leitaði mægða við Möðruvellinga.
Til þess að sýna glöggvari framætt og frænd-
semi þeirra Halldórs prests Loptssonar og Lopts hins
ríka Guðormssonar, skal hér viðtengd þessi
69) Jón Espólín (Arb. I, 3, 15). telr ‘Örnólf jporvarðsson
Örnólfssonar’ með höfðingjum 1262 og 1300, en það mun
varla hafa neitt við að styðjast, þó að svo geti vel verið, að
hann hafi þá verið á lífi.