Eimreiðin - 01.09.1902, Qupperneq 29

189
Efst í berginu er blágrýti, og stuðlabergsstrengurinn, er greini-
lega sést á myndinni, hefir gert þennan hlykk á fossinn vegna
þess, hvað hann er seinunninn. En undir blágrýtinu er mjög mikil
þykt af harðnaðri ármöl (hnullungabergi), leir og fornum jökul-
urðum. Mjög mikið af þessari fornu og breyttu ármöl sést nú
hér og hvar í bergi nálægt J’jórsá á margra mílna svæði, og
bendir til hvað Pjórsá er afargömul. Meginstraumur landsins hefir
fallið om þessi svæði frá þvi löngu fyrir þá ísöld, er mönnum var
kunnugt um hér á landi fram að 1899. Raunar hefir hinn forni
árbotn, þegar fram í bygðir kemur, legið nokkur hundrað fetum
hærra en núverandi botn Pjórsár.
En síðan þetta var, hefir Hávifoss orðið til og margir aðrir
fossar, sem vonandi, sumir hverjir, eiga eftir að verða afl þeirra
hluta er gjöra skal. Helgi Pétursson.
Seyðisfjörður
um aldamótin 1900.
Seyðisfjörður mun vera að ýmsu leyti dálítið frábrugðinn
bræðrum sínum, hinum bæjunum þremur, bæði í raun og sjón.
Hanti er langyngstur þeirra og fæddur og uppalinn á öðrum
tíma en þeir, og því að ýmsu leyti undir öðrum lífs- og þroska-
skilyrðum, sem eðlilega hafa sett sitt snið á drenginn.
Petta er meðal annars orsök til, að menn tala stundum um
Seyðisfjörð eins og úrættan, eins og rótlausan nýgræðing, sem
kominn væri alls ólöglega til vegs og gengis og ætti í rauninni
ekkert með að vera til, væri getinn og fæddur að frændum og
foreldrum nauðugum, eða þó að þeim óviljandi, þar sem eldri bræð-
urnir hefðu komið upp eins og gallalausar gulrófur, þar sem til
þeirra var sáð, og allir bjuggust við rófum.
Seyðisfjörður er aðskotadýrið í sveitinni. Hann settist á kotið,
sem engum hafði dottið í hug að lífvænt væri á, og hefir komið
því svo upp, að það er nú hærra metið en höfuðbólið gamla, þar
sem túnið hafði tekið ástfóstri við mosann og engjarnar við elft-
inguna, sem verður svo árlega að deyja úti, af því ekkert er til