Eimreiðin - 01.09.1902, Síða 30

að éta hana, og ofan á alt þetta bætist, að þessi frumbýlingur
getur, áður en nokkur maður veit af, setið uppi með ríkustu bónda-
dótturina í sveitinni, sem höfuðbólið gamia átti í rauninni þing-
lesið ítak í, og slíkt fyrirgefst kotungum aldrei.
En án gamans talað, þá eru þeir ýmsir af hinni eldri kynslóð,
sem kunna ekki við það, hversu fljótt Seyðisfjörður hefir »'kom-
ist upp á hornið«, og svo finst þeim bragðið að honum útlenzkt,
að minsta kosti óíslenzkt.
Pað er og satt, að Seyðisfirði svipar að ýmsu leyti töluvert
til útlendra landnemabæja, bæði að hraðvexti sínum og allri nátt-
úru. Hér er enginn embættisaðall eða bæjaraðall, sem geti tekið
sig út úr hinum sakir aldurs eða ættgöfgi og þakkað guði fyrir,
að hann er ekki eins og aðrir menn. Hér eru flestir eins og
frúin, sem ekki átti hreppstjóra í ættinni, að minsta kosti hafa þá
þeir heiðursmenn verið hreppstjórar eða hefðarmenn einhverstaðar
annarstaðar, á öðrum landshornum eða þá í Noregi eða Dan-
mörku, og því er enginn skyldur til að trúa um annars forfeður
fremur en hann vill. Og þó einhver hafi verið kaupmaður ári
lengur en annar eða í bæjarstjórn mánuði lengur en nábúi hans,
þá er það oflítill hefðarmunur til þess, að vekja stéttaskifting eða
flokkaríg.
Og þó ótrúlegt sé til frásagnar, þá hefir kvenþjóðin á Seyð-
isfirði ekki heldur komið þar á neinni stéttaskifting, hvorki meðal
sjálfrar sín né sinna karlmanna, þó það aunars oft sé svo, eins og
menn vita, einkum í smábæjum, að frúrnar og »frökenarnar« hafi
sérstaklega það ætlunarverk á hendi, að sporna við því, að auður
og embætti velkist við of náin kynni af því, sem óæðra er, og
þessi óhlutsemi er þeim mun virðingarverðari, sem ýmsar af frún-
um á Seyðisfirði, eins. og f nýlendubæjunum, hafa aldrei verið
»frökenar«, heldur aðeins vinnukonur og þjónustustúlkur, sem sagt
er annars um að verji frúarsessinn og hátign hans ekki lakar en
aðrar, þegar þær eru seztar í hann.
Petta stafar beinlínis af því, að bæjarbúar hér eru, að kalla
má, foknir saman úr öllum áttum, og hér er nálega enginn inn-
borinn eldri manna eða' borgara og tíminn svo skammur, sem
bærinn hefir myndast á, að enginn maður eða ætt hefir haft tóm
til að lögfesta handa sér neinn aldursforsetastói. Einn elztur
borgari hér nú mun vera J. M. Hafisen, konsúll, og þó ekki bú-