Eimreiðin - 01.09.1902, Side 66

22Ó
þrjú reisti Dick sig upp í ístöðunnm og rak upp óp mikið. Stjörn-
urnar blikuðu gegnum rifur skýjanna, og fyrir framan hann, hinu-
megin við sléttuna, risu upp tvær spírur, ein merkisstöng og óreglu-
leg röð myrkra húsa. Dick hringlaði sporunum og sveiflaði svip-
unni, en Jovita stökk áfram. Undir eins þutu þau inn í bæinn,
Tuttleville og námu staðar við tréstólpagöngin fyrir framan »Gisti-
höll allra þjóða«.
fað, sem gerðist í Tuttleville þessa nótt, er reyndar eigi
nauðsynlegur þáttur í frásögu þessari. Eg verð þó stuttlega að
geta þess, að Jovita var fengin í hendur syfjuðum hestasveini.
Hún gerði hann undir eins glaðvakandi með óviðfeldnu höggi.
En Dick hóf göngu sína með veitingasveininum um sofandi bæ-
inn. Ljós skein frá nokkrum drykkjustofum og spilahúsum. Hjá
þessum húsum sneiddu þeir, en námu alloft staðar fyrir framan
lokaðar búðir. Með þolgóðum höggum á dyrnar, hrópi og kalli
tókst þeim að koma eigendunum upp úr rúmunum, fá þá til að
opna búðirnar og sýna varninginn. Stundum var þeim fagnað
með blótsyrðum, en oftast var þeim tekið vel og gefið í staupinu,
þegar erindinu var lokið. Klukkan var orðin þrjú, áður en þess-
ari skemti-umferð var lokið. Dick sneri síðan aftur til gistihússins.
Hann hafði spent um herðar sér dálítinn böggul, vafinn innan í
vatnshelt strokleður. En hér veitti fegurðin honum fyrirsát — fegurð
auðug að yndisþokka, áburðarmikil að búningi, tælandi í orðum og
spænsk að framburði! Hún bauð honum heim til »Excelsior« og
trekaði heimboð sitt. Til allrar hamingju er hún fyrirlitin af öllum
ungum sveinum, sem iðka fjallagöngur. Og þetta Sierra-barn1 neitaði
henni, — um leið og hann mýkti neitunina með hlátri og síðasta
gullmolanum sínum. Síðan hljóp Dick á bak og flýtti sér niður
eftir mannlausri götunni út á sléttuna, sem var enn þá eyðilegri.
Brátt sigu ljósin, myrk röð húsanna, spírurnar og merkisstöngin
að baki honum í jörð niður og hurfu álengdar.
Stormurinn hafði sópað skýjunum burt. Veðrið var kalt og
hreint, og landið umhverfis sást allglögglega. Klukkan var hálf-
fjögur, áður en Dick kom að bænhúsinu og krossgötunum. Hann
hafði lagt krók á leið sína til þess að forðast bröttustu hólana.
Jovita sökk við hvert stökk upp fyrir hótskeggið í seiga forina.
Simpson’s Bar, þar sem Dick átti heima, var eigi langt frá Sierra Nevada.
fýð.