Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1919, Side 53

Eimreiðin - 01.10.1919, Side 53
EIMREIÐIN] TOFRATRÚ OG GALDRAOFSÓKNIR 245 góður eftir. Með þessu dufti deyða þeir óskírð börn, sem þeir svo grafa upp og nota í brugg sitt. Foreldrarnir halda svo að börnin hafi dáið eðlilegum dauðdaga. Skirð börn geta þeir ekki notað, nema drottinn leyfi það sér- staklega. Þetta um ungbarnadrápið er vafalaust trú, sem sprottin er upp af hinum mikla ungbarnadauða, sem var til skamms tíma algengur. Galdrahyskið fær svo með kunnáttu sinni geigvænlegt vald á jörðunni. Þeir, sem eru orðnir útlærðir og komnir í félagsskapinn, geta t. d. galdrað allskonar hluti inn í menn, gierbrot, nálar, bursta og annað slíkt. Þeir geta vakið ást eða hatur eftir vild sinni. Þeir geta gert hjóna- bönd barnlaus, og jafnvel breytt kynferði fólks, gert pilta að stúlkum og stúlkur að karlmönnum, þegar minst varir, og má nærri geta, hvernig slíkt getur komið sér! Húsdýr drápu þeir í hrönnum. Létu eigur manna hverfa og skemm- ast. Þeir létu sína eigin akra spretta ágætlega, en alla akra í kring skrælna. Ef þeir vildu gera einhverjum skaða, þá þurftu þeir ekki annað en ná til sín einhverjum hlut, sem sá átti. Þá eru gjörningaveðrin alkunn, því að það var eitt aðalstarf þeirra, að gera ill veður. Voru til þess ýmsar aðferðir. Ein var sú, að grafa dálitla holu í jörð- ina, liella þar í vatni. Síðan var dálítið af sóti hrært saman við, og þuldar galdraformúlur yfir. Loks var öll- um þessum graut þeytt upp í loftið, og þá skall veðrið óðara á. Auðvitað hefði af þessu mátt draga þá ályktun, að galdrahyskið hlyti að baða í rósum hér í lífi, þegar það bjó yfir öllum þessum hulda mætti til þess að koma vilja sínum í framkvæmd. En það var þó ekki. Að jafn- aði var það fátækt fólk og lítils megnugt, þó að auðvitað væri innan um ríkt fólk og af góðum ættum. Enginn var alveg öruggur fyrir galdraákærum. Það leiddi auðvitað af undirrót galdranna og upphafi, að þeir hlutu ávalt að leiða til einhvers ills. í sjálfu sér höfðu galdramennirnir sama máttinn til þess að gera gott eins og ilt, en þar var sá hængur á, að djöfullinn gaf ekki leyfi sitt til þess. Var mikið um það deilt af vís-

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.