Dagblaðið Vísir - DV - 29.12.1981, Blaðsíða 3

DAGBLAÐID& VlSlR. ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 198!
3
3
Menning Menning Menning Menning

>

illlii
: >. '
ÍÍXvÍÍXWÍÍÍÍÍX
|j>:>::'>:>'::>'>::::
27. JANUAR.
VERTU ASKRIFANDI
Á MÖRGUN
t<—T
»■
- s o y

:
:::::::::::i::::-:

Ekki verður annað sagt en að Kusk
á hvítflibbann hafi verið hin notaleg-
asta skemmtan. Partur af þeirri
skemmtan er auðvitað ekki siztur sá,
að leikritið var heimatilbúið og um
fólk og atvik sem eru kunnugleg. Svo
er bara alltaf spennandi út af fyrir sig
að sjá hvernig þeim hjá sjónvarpinu
hefur tekizt upp í hitt og þetta sinnið.
Er það annars ekki makalaust að þul-
urnar skuli enn þann dag í dag setja
gæsalappir í röddina, þegar þær til-
kynna að næst á dagskránni sé ,,ís-
lenzkt” sjónvarpleikrit? Eins og slík
tilkynning ætti ekki fyrir löngu að
vera orðinhversdagslegur atburður!
En sem sagt — Kuskið var ágætt.
Að vísu sá ég einu sinni kvikmynd,
sem gerði svipuðu efni betri og nán-
ari skil. Sú hét Týnda æran hennar
Katrínar Blum og sagði frá stúlku
sem fyrir einskæra tilviljun var
bendluð viðlhryðjuverkamennog þeg-
ar yfir lauk hafði þýzka göturæsis-
pressan rúið hana ærunni svo varla
varð um bætt.
Davíð Oddssyni var þó meira í hug
en pressan ein og sér, hann tók líka á
beinið rannsóknarlögregluna, fjöl-
skylduna, samstarfsfólk og heimilis-
vini. Þegar Eiríkur — sléttur og felld-
ur framagosi af verstu sort, fyrir til-
viljun og illgirni annarra er bendlað-
ur við eiturlyfjabrask, er enginn
nærri honum reiðubúinn til að trúa á
sakleysi hans þar til annað sannast.
Blöðin — Blaðið raunar — eru ekki
lengi að gera úlfalda úr mýflugunni,
Eiríksmálið glennir sig með fullu
nafni yfir forsíðurnar og fréttastjór-
inn froðufellir ofan i plastmálið sitt
af græðgi eftir betra „skúbbi”.
Það sem brann á Davíð var dómur-
inn, sem féll yfir Eiríki saklausum,
framkoma allra í kringum hann, nið-
urlægingin, ærutapið. Davíð var þó
nokkuð niðri fyrir og það réttilega.
Þó hélt hann stillingu sinni allt til
enda og nýja fyrirsögnin: „Eru
salmonellur i sardínudósum?” hélt
enn jafnvæginu á milli alvöru og
fyndni. Þannig var Kuskið aldrei
harmakvein, ádeila eða áróður
heldur góðlátleg saga með fínum
broddi. Davíð tókst vel að draga upp
mynd af karakterum, koma þeim fyr-
ir í kringumstæðum og leysa þá
flækju sem þar skapaðist og að hafa
um leið lipran og forvitnilegan þráð-
inn í hendi sér. Vel af sér vikið.
Karakterarnir voru kunnuglegir,
enda er það kannski fúttið í að sjá ís-
lenzkt leikrit: ræða Eiríks í fyrsta
atriðinu gerði hvort tveggja í senn að
vera fyndin fyrir hvað hún var leiðin-
leg og að sýna Eirík í þeirri hnot-
skurn, sem til þurfti svo einhlítt
væri hvernig honum Ieið allan tímann
sem eftir var Ieiksins. Konan í
hreinsuninni, ættfróði fangavörður-
inn, ópalætan í löggunni, smáglæpa-
maðurinn, önnum kafni fréttastjór-
inn. . . allt voru þetta smáar myndir
en einkar finlega og kunnáttusam-
lega dregnar.
Margar spurningar vöknuðu í lok-
in. Vinnubrögð lögreglunnar komu
mér á óvart, enda þekki ég þar lítið
til. Ég hefði haldið að Eiríkur hefði
átt að hafa vit á — eða rétt til að fá
að tala við lögfræðing strax unt nótt-
ina Að sturta og fangabúningur væru
ekki sjálfsagðir hlutir — að maður-
inn yrði ekki meðhöndlaður sem
stórglæpon strax á rannsóknarstigi
málsins.
Hinsvegar kom mér ýmislegl ann-
að á óvart á þeim sviðum, sem ég
ÁGÆn KUSK
þekki þó betur til á, svo sem hvað
varðaði verkleg vinnubrögð á dag-
blaði og viðbrögð blaðamanns og
fréttastjóra við máli af þessu tagi.
Þar leyfi ég mér að taka upp hanzk-
.ann fyrir mína yfirmenn.
En eflaust tekur Davíð sér skálda-
leyfi í leikritinu, ýkir til að ydda
broddinn og sá broddur á fullan rétt
á sér. Hinu er þó við að bæta, að
þessi broddur hefur örlítið sljóvgazt
hina síðustu mánuði. Blaðamennska
Magdalena Schram
af því tagi sem Iýst var í Kuskinu er
hér á undanhaldi af þeirri einföldu
ástæðu að lesendum hefðu lærzt að
sjá í .gegn um hana og jafnvel fyrir-
líta. Hvað svo aftur snerti lögreglu-
mennskuna hef ég hreinlega of lítið
vit á til að segja nokkuð um — en
þeir skilja vonandi sneiðina sem
eig’ana.
Andrési Indriðasyni hefur tekizt
vel að finna rétta leikara í hlutverkin
og stjórna þeim svo bragð er að. Þó
þótti mér á stundum of áberandi
munur á reyndum og óreyndum leik-
urum og ekki takast sem skyldi að
fægja byrjendabraginn þegar þurft
hefði. I svo þröngum ramma sem
skermurinn er, verður næsta óréttlátt
að stilla vönum leikara við hlið
reynsluminni manns. Þetta var t.d.
Ijóst í ritstjórnar-atriðunum, þegar
Borgar Garðarson lék af því gjör-
sama áreynsluleysi og eðlileik, sem
allt of sjaldan sést, en Gunnari Rafni
Guðjónssyni tókst ekki að breiða yfir
þá staðreynd að hann var að leika.
Sömu sögu má raunar segja líka um
samspil Þóru Friðriksdóttur og Elfu
Gísladóttur og þeirra Árna Ibsen og
Steindórs Hjörleifssonar. Árni Ibsen
fór annars bærilega með Eirík —
leikmáti hans (af hvaða toga sem sá
máti kann að vera spunninn) skar sig
úr og undirstrikaði því raunar ráð-
villu Eiríks í þessari framandi veröld,
sem umlukti hann. Atriðið á skrif-
stofunni með „pakkinu” þríeflda
lýsti því einkar vel einmitt vegna þess
hversu illa Eiríki fór að vera með því
yfirhöfuð. Af pakkinu er að auki
það að segja að Kagnheiður Arnar-
dóttir féll aldrei í skuggann fyrir sér
reyndari leikara, honum Sigurði
Sigurjónssyni og er þá mikið sagt
um þau bæði.
Hitt og þetta vildi ég tína til í sam-
bandi við leikmyndirnar. Litagleðin
keyrði úr hófi fram, til að mynda á
skrifstofu lögreglunnar og i fatnaði
yngri kvennanna. Óþarflega uppstillt
og tilgerðarlegt. Þá þykir mér með
ólíkindum hversu illa tekst að gera
heimili mannleg í sjónvarpi, þau eru
þar alltaf eins og búðargluggaútstill-
ingar. En það getur svo sem vel verið
að eitthvert fólk búi í svona auglýs-
ingarmyndum.
Kvikmyndatakan virtist mér yfir-
lætislaus og blessunarlega laus við
alla stæla, sem ekki hefðu hent efni
leikritsins. Yfirhöfuð sýndi Kuskið
svo ekki verðum um villzt að tæknilið
sjónvarpsins er fullfært um að búa til
annað og meira en myndskreytt út-
varpsefni ef það á annað borð lætur
hendur standa fram úr ermum. Það
er líklega allt of sjaldan, sem þeir fá
nógu örvandi verkefni.
Ms
VIÐ TELJUM
að notaðir
VOLVO
bílar
séu betri
en nýir bflar
af ódýrari
gerðum
ARG. TYPA
'82 345 DL beinsk.
'80 244 GL beinsk.
'80 244 GL sjálfsk.
'80 244 GL beinsk.
'80 244 DL beinsk.
79 245 GL beinsk.
79 245 GL beinsk.
77 244 L beinsk.
VtRD
125.000
150.000
155.000
150.000
125.000
135.000
130.000
85.000
ekinn 6.000
ekinn 27.000
ekinn 37.000
ekinn 22.000
ekinn 21.000
ekinn 52.000
ekinn 60.000
ekinn 90.000
VELTIR
35200
SUÐURLANDSBRAUT16
Leiklist