Dagblaðið Vísir - DV - 29.12.1981, Page 6

6
Spurningin
Hvernig fannst þór
jóladagskrá
sjónvarpsins?
Einar Guðnason: Ég horfí yfirleitt litið
á sjónvarp. Eitthvað sá ég hó um jólin,
en enginn dagskrárliður er mér minnis-
staeður.
Ellert Róbertsson: Hún var óvenju
góð. Sérstaklega var dagskráin góð
annan í jólum, til dæmis leikritið hans
Daviðs, Abbaþátturinn og góður vestri
í lokin.
Guðjón Ben. Sigurðsson: Hún var
nokkuð góð. Sérstaklega fannst mér
þátturinn hans Ómars frábær. Það
mætti endurtaka hann.
Hannes Kristinsson: Ég var bara
ánægður með hana. Þátturinn hans
Ómars var góður og reyndar dagskráin
öll annan i jólum.
Guðmunda Einarsdóttir, 10 óra: Ég
man það bara ekki. Jú, þátturinn um
garnla karlinn (Stiklur) var góður. Svo
fannst mér Stundin okkar líka ágæt.
Einar M. Sigurbjömsson: Hún var
nokkuð sæmileg. Ég horfði annars
ekki mikið á sjónvarp. Bezt var dag-
skráin annan í jólum.
Lesendur
DAGBLADIÐ & VÍSIR. ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 1981.
Lesendur Lesendur
UTBOÐIVEGAKERFK)
G.R.A. skrifar:
Bundið slitlag á vegi, 15 ára áætl-
un, 10 ára áætlun, 5 ára áætlun! Allt
þetta hefur heyrzt áður. Þrátt fyrir
það ökum við íslendingar á uppþorn-
uðum, rykmettuðum og holóttum
vegum ár eftir ár um mestan hluta
landsins.
Árlega eyðum við hundruðum
milljóna króna í að gera upp og lag-
færa þær moldarbrautir sem kallaðar
eru þjóðvegir.
Við þessu ástandi er hægt að gera á
tiltölulega auðveldan hátt, ef vilji er
fyrir hendi. Lausnin er útboð I vega-
lagningar með bundnu slitlagi.
Útboðið á að gera á alþjóðlegum
markaði. Þetta hefur verið gert, t.d.
varðandi framkvæmdir við Hraun-
eyjafossvirkjun, þar sem erlendir
aðilar taka að sér ákveðnar fram-
kvæmdir, uppsetningu véla, lagnir,
o.n.,o.fl.
Auðvitað myndi islenzkt vinnuafl
vinna verkið en undir stjórn og verk-
töku erlendra aðila sem flyttu með
sér fullkomin verkfæri og tæki til
landsins og þekkinguna til fram-
kvæmda.
Höfum við ekki þekkinguna?
spyrja nú einhverjir. Jú, ef til vill.
Við höfum þó ekki þær fullkomnu
vélar sem víðast erlendis eru notaðar
Lesendur
Franzisca
Gunnarsdóttir
við vegagerð og tækniþekkingu höf-
um við ekki eins fullkomna. Það
sama gildir um erlenda verkþátttöku
við virkjanir okkar og þess vegna
sækjum við hana út fyrir landstein-
ana. Eða er kannski einhver önnur
skýring á því fyrirbæri?
Fjármagn? Auðvitað í erlendum
lánastofnunum. Við erum farnir að
eiga svo mikil viðskipti við araba að
þeir myndu samstundis lána fé til
framkvæmda sem taldar eru arð-
bærar. Vegalagning er ein þeirra
framkvæmda. — Við leggjum kant-
steina fyrir Saudi-araba. Þeir myndu
áreiðanlega vilja lána okkur fé til
þess að leggja varanlegt slitlag hér!
„Árlega eyðum við hundruðum milljóna I að gera upp.og lagfæra þær moldarbrautir, sem kallaðar eru þjóðvegir,” segir
G.R.A. Hann vill að við látum geta alþjóðlegt útboð I lagfæringu á vcgakerfi okkar.
„Frjálst útvarp
5150—6235 skrifar:
Mikil umræða hefur verið í gangi
undanfarna mánuði um video og fl.
tengt því. Þar inní myndina hefur að
sjálfsögðu komið útvarp og margir
telja útvarpslögin eldgömlu löngu
úrelt. Er það nema von?
Það er raunar alveg furðulegt að
árið 1981 skuli enn vera ríkiseinokun
á þessum 2 áhrifamiklu fjölmiðlum.
Oft hafa verið lögð fram frumvörp á
þingi varðandi málið en þau hafa
alltaf annaðhvort verið svæfð í nefnd
eða ekki hlotið meirihlutafylgi al-
þingismanna.
En nú horfir málið öðruvísi við.
Eftir að búið er gjörsamlega að video-
væða Breiðholtið, þar sem menn eru
farnir að gera jafnvel „localþætti”,
blasir sú staðreynd við að hér eru
sem fyrst”
risnar upp kapalsjónvarpsstöðvar.
Og þá eru lögin um einkarétt ríkisins
til sjónvarps og útvarps píp eitt. Allt
saman bull og blaður.
Fyrst hægt er að komast upp með
slíkt í sambandi við sjónvarp, því þá
ekki alveg eins í sambandi við út-
varp? Hræsnin og hræðslan við kjós-
endur hefur sett alþingismenn i mjög
slæma stöðu. Þeim er nánast stillt
upp við vegg. Og skotsveitin á bara
eftir að segja: Viðbúnir, tilbúnir,
skjótið. . . . Og það fer brátt að líða
að því, þ.e.a.s ef út I hart fer. Og þá
verður „hart á móti hörðu”.
Að lokum þetta. Kæru vinir. Ég er
handviss um að áður en 1982 er liðið
munum við höfuðborgarbúar eiga
þess kost að hlusta á 2—9 frjálsar út-
varpsstöðvar. Frjálst útvarp sem
fyrst.
l(
Vegna Mini-Pops:
Gróðavænlegt dæguriagasam-
sull slævir tónlistarvitundina
Aifreð S. Böðvarsson nemi skrifar:
Ein af þeim erlendu skífum sem
tröllriðið hafa fjölmiðlum núásjálfri
aðventunni ber það undarlega heiti
Mini-Pops. (Hefur liun m.a. verið
auglýst í Skonrok(k)i.) Mun plata
þessi runnin undan rifjum K-tel
útgáfunnar er sérhæfir sig i eyði-
merkurmúsík, þ.e. gróðavænlegu
dægurlagasamsulli. Á áðurnefndri
hljómplötu herma nokkrir dægilegir
krakkar á forskólaaldri eftir ýmsum
„stórmennum” i poppinu, s.s.
Sheenu Easton og Shakin’ Stevens.
Tilgangurinn með útgáfu plötunnar
er auðvitað sá að notfæra sér
vinsældir ýmissa þekktra nafna og al-
þekkt aðdráttarafl snoturra krakka-
unga til þess að græða dálítið. Það út
af fyrir sig er auðvitað ekkert slæmt.
Það er hins vegar aðferðin sem er
svolítið skuggaleg.
Ýmsir segja nú að ekkert þýði að
vera að fárast yfir slíkum hlutum,
þetta sé bara það sem fólkið vilji.
Vilji, nota bene. Þessi röksemd er
eigin dálítið fáránleg því ég varð
alla vega ekki var við neina fjölda-
hreyfingu Sem barðist fyrir tilbún-
ingi plötunnar Mini-Pops. Svo
maður tali nú ekki um hinn mjög svo
hlægilega Shakin’ Stevens, Sheenui
Easton, Newton-John, Dallas og spilað er á gagnrýnislausan al-
o.s.frv. Ergo, „viljinn” er búinn til menning eins og fínasta djúkbox. Því
„Ein af þeim erlendu skífum sem tröllrióið hafa fjölmiólum nú á sjálfri aðventunni
ber það undarlega heiti Mini-Pops," skrifar Alfreð S. Böðvarsson. Alfreð lizt
ekkert á þróun tónlistarmálanna.
er þetta spurning um framleiðslu og
auðvitað lifir hinn ósvífnasti og klók-
asti en ekki hinn hæfasti, eins og
reyndar I allri „heilbrigðri” sam-
keppni. Jæja, þetta vita nú allir.
En það sem fer fyrir hjartað á mér
í þessu er það stig sem þessi fram-
leiðsla er komin niður á. Með Mini-
Pops held ég að einu af allra neðstu
stigum fáránleikans og úrkynjunar-
innar hljóti að vera náð. Því ekki er
nóg með að fólk sé platað til þess að
þykja jafnvel Shakin’ Stevens og
Newton-John „skemmtileg” heldurá
það líka að kaupa barnalegar eftirlík-
ingar af þessu liði. Þetta er hreinlega
móðgun af svívirðivirðilegasta tagi
og að þetta skuli yfirleitt viðgangast
er lýsandi dæmi um það hve búið er
að njörva tónlistarvitund fólks niður
á algert Silfurkóraplan. Og jafnframt
er komið i veg fyrir að fólk geti notið
almennilegrar tónlistar, því sölu-
músíkin hefur lætt inn í fólk fordómi
um, flatneskjuviðmiðun og þeirri af-
stöðu til tónlistar sem torveldar
þroskun tónlistarsmekks. En þetta
hefur nú líka gerzt I kvikmyndum,
bókmenntum o.s.frv. og er ekkert
hættulegt. . . .eðahvað?