Dagblaðið Vísir - DV - 28.06.1983, Qupperneq 35

DV. ÞRIÐJUDAGUR 28. JUNI1983.
35
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Skotbakkarnir, og nú er verið að skjóta i kalkúnana, hrútamir eru lengra i
burtu. örin bendir i kaikún sem er að faiia en öll dýrin eru i hjörum og ■
detta um leið og kúian hittir.
DV-myndir Þó. G.
Umferð var
bönnuð er
æfingar
fóru fram
þeysa ekki um á hvítum fákum, skjót-
andi á fiðurfé og ferfætlinga hvar sem
þeir sjást, í húsagörðum, á svölum, í
túni eða í lofti. Þeir koma hver á sínum
bíl á tilskyldum tíma, skjóta nokkrum
æfingaskotum til að athuga hvort
miðið sé ekki rétt og keppa svo hver við
annan. Oftast er skotið firnm skotum
og reynt að láta kúlurnar lenda sem
næst hver annarri í skotmarkinu. Helst
má bilið á milli þeirra kúlna sem
lengst er á milli ekki vera meira en
tvær tommur. Ef það er meira verður
að stilla kíkinn eða sigtið þar til miðið
er orðið rétt. Við silhouette-æfingarnar
er alltaf notaður kíkir en sigtiö notað
þegar æft er innandyra á veturna.
Þegar riffillinn er orðinn réttur er
hægt að byrja að keppa. Fjórir keppa í
einu og fá þeir fimm skot til aö hæfa
fjögur dýr af hverri tegund. Það er
byrjað á kjúklingunum. Hver keppandi
fær 15 sekúndur til að hlaða riffil sinn
og tvær og hálfa minútu til að skjóta.
Þegar sá tími er liðinn er athugaö
hverjir hafa hitt best. Standi einhver
dýr enn uppi verður að hafa það.,
Óleyfilegt er að skjóta aftur á sömu
dýrin. Þess í staö verður að takast á
við svínin og aftur gilda sömu reglur.
Þá kemur röðin að kalkúnunum og loks
hrútunum.
Þegar mót eru haldin eru venjulega
tvær umferðir og samanlagður
árangur ræður síðan röð keppenda.
Þyngri hlaup
Rifflarnir sem notaðir eru til æfinga
á styttri vegalengdunum eru sumir
hverjir venjulegir 22 kalibera rifflar.
öðrum hefur verið breytt. Þar sem
skotið er á dýr úr standandi stöðu
skiptir miklu að riffillinn sé þungur og
falli vel að öxl og höndum skotmanns-
ins. Annars getur vindurinn blakað við
byssunni og skotmaðurinn misst
marks. Því hafa sumir þyngt hlaup
riffilsins og smíðaö ný skefti.
Tíminn sem líður frá því þrýst er á
gikkinn og þangað til hamarinn skellur
á patrónunni er einnig mikilvægur.
Hann verður að vera sem minnstur ef
skotiö á ekki að geiga. Það þýðir
heldur ekkert að rykkja snögglega í
gikkinn, þá minnkar nákvæmnin.
Draga á gikkinn ofurvarlega að sér,
svo varlega að þegar skotið hleypur af
á skotmaðurinn ekki að finna fyrir því.
Skítt með höggið sem byssan gefur ef
hún er stór. Það kemur á eftir þegar
kúlan er þotin af stað.
Góður skotmaður tekur aldrei augað
af skotmarkinu. Hann horfir sem
límdur inn í kíkinn eöa eftir sigtinu þar
til hleypt hefur veriö af. Þá má slaka á.
Öndimin er einnig mikilvægur þátt-
ur. Til að ná sem bestum árangri
verður að samhæfa öndunina og skotið.
Aður en hleypt er af dregur skot-
maðurinn andann djúpt að sér.
Helmingnum af því lofti andar hann
síðan aftur frá sér. Mannskepnan
getur auðveldlega haldið niðri í sér
andanum í 15—20 sekúndur og góðar
markskyttur taka venjulega í gikkinn
fimm til sex sekúndum eftir að þeir
hafa andaö frá sér í fyrra sinnið. Það
er ekki vænlegt til árangurs að draga
mikið lengur að skjóta. Þá er líkaminn
farinn að kalla á meira súrefni og
skyttan getur ekki lengur einbeitt sér
að skotmarkinu.
Ekki skiptir síður miklu máli fyrir
skotmanninn að vera í góðri æfingu.
Eða eins og einn sagði við mig, „helst
veröur maður að vera í Orkubót.”
Það gilda sömu reglur um þessa
íþrótt og allar aðrar það nær enginn
langt án þess að æfa vel og reglulega.
Og það verður víst ekki sagt um marga
félaga að þeir vanræki þann þáttinn. Á
veturna er skotið inni í Baldurshaga en
með vorinu er haldið upp í Grafarholt á
„dýraveiðar.” Margir félaganna eru
einnig veiðimenn og halda þegar
haustar á gæsaveiðar. Svo taka
hreindýrin við og þá rjúpan. Einu
vandræöin eru hversu lítið er um bráð
á Islandi. Það er kannski einmitt þess
vegna sem æfingarnar í Grafarholti
eru eins vinsælar og raun ber vitni.
Þar getur markskyttan æft sig og gefið
veiðimannseðli sínu lausan tauminn.
-sa
Steinar Einarsson býr sig undir að
draga gikkinn ofurhægt að sir.
„Flestir hafa gaman af að hitta, því
að veiðiskapurinn blundar í öllum, en
við höfum líka gaman af byssum,”
sagði Jóhannes Johannessen, er við
hittum hann að máli á æfingu einn
laugardaginn.
„En til að ná árangri verður
markskyttan að gera femt. I fyrsta
„Skotfélag Reykjavíkur er elsta
íþróttafélag á landinu, stofnað á sjö-
unda áratug síðustu aldar. Þá voru
skotbakkarnir í miðbæ Reykjavíkur og
dregur Skothúsvegurinn einmitt nafn
sitt af félaginu. Þegar æfingar voru
haldnar var það tilkynnt sérstaklega
og öll umferð um svæðið bönnuö á
meðan. Félagar voru þá margir
hverjir danskir kafteinar og þótti mjög
fínt að vera í klúbbnum.”
Þaö eru þeir Hannes Haraldsson,
formaður skotfélagsins, og Steinar
lagi verður hún að búa til sínar eigin
kúlur og skot því að þau verksmiðju-
framleiddu eru ekki nægilega ná-
kvæm. Þegar skytta eignast nýja
byssu getur verið gott aö kanna fyrst
nákvæmlega hver er hlaupvídd
hennar. Þótt riffill sé gefinn upp 357
kalíber, getur þar skeikað örlitlu og
Einarsson sem hafa oröið en þeir hafa
verið félagar í um áratug.
„I dag eru félagar um 350, þar af um
helmingur virkur, og þótt félagið hafi
stundum verið í lægð er starfsemin
mjög öflug núna.
A vetuma höfum við verið með
æfingar í Baldurshaga en nú erum við
aö fá nýtt æfingahúsnæöi. Er það i.
kjallara nýju búningsklefanna við
sundlaugina í Laugardal. Þar getum
við sett upp allan okkar búnað og verð-
ur mikill munur að hafa hann alltaf til-
búinn til æfinga, þannig að við þurfum
ekki að vera að taka saman eftir
hverja æfingu.
A inniæfingunum er aðallega um
ólympíuæfingar að ræða en við þær eru
notaðir rifflar með hlaupvídd 22
kaliber. Skotiö er í 50 metra fjarlægð
og liggur skotmaðurinn ýmist, krýpur
á kné eða stendur uppréttur.
Á hverju ári er haldið Islandsmót í
skotfimi en við höfum lítið keppt á
mótum erlendis. Þó fóru Islendingar
einu sinni eða tvisvar til keppni á
Norðurlandamótinu um 1950 en ekki
hefur verið farið siðan.
Æfingamar eru oft vel sóttar, en
félögum finnst alveg sérstaklega
gaman aö koma hingað upp í Grafar-
holt. Þótt ekki séu skipulagðar æfingar
fyrir riffla nema tvisvar í viku koma
félagar hingaö oft á öörum tímum og
það er sjaldan sem enginn er hér að
æfa sig,” sögðu Hannes Haraldsson og
Steinar Einarsson.
hann verið í raun réttri 355 kalíber.
Venjulega er kúla mótuð úr blýi og
rennt í gegnum hlaupið til að fá hár-
rétta hlaupvídd. Hið fullkomna væri ef
hægt væri síðan að panta hleðslutæki
erlendis frá fyrir akkúrat þessa hlaup-
vídd en þessi tæki eru dýr og fæstir
hafa efni á því.
Langflestir okkar hlaða sín eigin
skot, félagið á hleðslutæki og sumir
okkar eiga einnig tæki. Það er tvö-
faldur ávinningur að hlaða sín skot
sjálfur. Annars vegar er það mikill
sparnaður og hins vegar miklu meiri
nákvæmni.
Þegar við erum að hlaöa skot verður
að hafa ákveðin hlutföll í huga, púður-
magn, stærð patrónu og þyngd
kúlunnar skiptir allt miklu máh, rétt,
eins og titringurinn í hlaupinu. Það
verður að prufa sig áfram uns hlutföll-
in í skotinu eru orðin rétt og venjulega
býr skyttan til nokkur skot með hin
mismunandi hlutföll og athugar síðan
hvernig skotin reynast á æfingu.
Þá er ekki síður mikið atriði að laga
riffilinn eftir sínu höfði og loks verður
að æfa. Það vill fara mikill tími í
æfingarnar og þótt maður gjaman
vildi stunda bæði haglabyssu- og riffil-
æfingar er það einfaldlega ekki hægt
tímans vegna,” sagði Jóhannes
Johannessen,
-sa.
MMHBRMnSHWWWSKHiHHrei '■ , *;¥sKSS-sS \ W s
Vinstri hönd styður við riffiiinn, sú hægri tekur i gikkinn, Jóhannes
Johannessen horfir einbeittur i skotmarkið i gegnum kíkinn.
Hannes Haraidsson, formaður Skotfólags Reykjavíkur, við hieðsiutæki
sín, en hann hleðursín skotsjilfur eins og fiestir virkir fólagar.
DV-myndirÞó. G. _sa
VEIÐIMENNSKAN
BIDNDAR f ÖUJUM