Dagblaðið Vísir - DV - 16.08.1983, Blaðsíða 32

32
DV. ÞRIÐJUDAGUR16. AGOST1983.
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Sviðsljósið
Litlarfréttir
Fréttastofum blaöa berast i
vlku hverri aragrúi telexskeyta
með fréttum víðs vegar að úr
heiminum. Eins og gefur aö
skilja er efni þessara frétta-
skeyta misjafnt að innihaidi og
lítilvægar fréttir enda oft í rusla-
körfunni. Þessar litlu fréttir
segja oft frá harmleikjum
einstakiinga eða hafa að geyma
hugljúfar frásagnir, oftast
jákvæðar en stundum neikvæðar.
Eitt slikt skeyti hafði að geyma
nokkuð neikvæða frásögn af konu
nokkurri sem býr í bænum
Kempen í Vestur-Þýskalandi.
Kona þessi heitir Maria Velten og
er hún 67 ára gömul og sex barna
móöir. Maria var handtekin i síð-
ustu viku grunuð um að hafa
vægast sagt óhreint mjöl í poka-
horninu og játaði hún við yfir-
heyrsiu lögreglunnar, að hafa
myrt 77 ára gamlan föður sinn
1963 með þvi að blanda arfaeyði i
matinn hans vegna þess, eins og
hún sagði, að hann hafði verið
harðhentur við hana. Einnig
játaði hún að hafa eitrað fyrir
hálflamaða frænku sína vegna
þess að hún kærði sig ekki um
farlama sjúkling á heimillnu. En
ekki lauk játningunni með þessu.
María játaði ennfremur að
hafa eitrað fyrir þriðja eigin-
mann sinn í fyrra einungis til
þess að erfa sparifé hans sem var
vist á sjöunda hundrað þúsund
krónur. Ennfremur játaði hún að
hafa eitrað fyrir annan eigin-
mann sinn 1976 og eiskhuga sinn
1980. Ástæðu þess að hún eitraði
fyrir þá sagði hún vera þá að hún
hefði bara viljað losna við þá
eftir þreytandi rifrildi. Segið þið
svo að það gerist aldrei neitt.
ÖrlögHemy
Smedley-
fírth
Eldingar eru fáséð fyrirbæri
hér á tslandi, sem betur fer
vegna þess að í útlandinu eru
fleiri drepnir af völdum eldinga
en étnir eru af hákörlum á ári
hverju. Tll er enskt máltæki sem
segir að elding ljósti aldrei sama
staðinn tvisvar en hér á eftir fer
frásögn um undantekninguna
semsannar regluna.
Maður er nefndur Henry
Smedley-Firth og var hann í
bióma lífsins við uppbaf fyrri
heimsstyrjaldarinnar og eins og
milljón ungra manna á þeim
tima þá gekk hann í breska
herinn og var sendur til Frakk-
lands. Dag einn er hann óð
druliuna á vígveiiinum við
Verdun gerði heilidembu meö
tilheyrandi þrumum og
eldingum. Henry, sem ekki haföi
fengið svo mikið sem kvef á
vigveilinum, var lostinn eldingu
og slasaðist hann það illa að
senda varð hann á spítala í Eng-
landi. Dvaldi hann við endurhæf-
ingu á spítalanum í eina þrjá
mánuði og var honum þá loksins
-faleypt út undir bert ioft í hjóla-
stól og í fylgd hjúkrunarkonu.
Allt í einu gerði hellidembu
með tilheyrandi þrumura og
eldingum og er hjúkrunarkonan
hljóp inn til þess að ná í yfirhöfn
handa Henry vita menn ekki
fyrr en ZAPP og Henry stiknaði í
stólnum. Þó raunum Henry væri
lokið í þessu lífi þá er sögu hans
ekkilokið.
Henry fékk hermannaútför og
settu ættingjar hans griðarstóran
legstein á gröf hans, fóru síðan
allir heim. En dag einn skömmu
seinna gerði hellidembu með
tilheyrandi þrumum og eldingum
og einu stóru ZAPPI. Seinna
klofnaði legsteinn í kirkjugarðin-
um í nákvæmlega fernt. Þurfi
menn að geta oftar en einu sinni
hvers stelnninn var þá ættu þeir
að ieggja frá sér kaffibollann og
byrja á greininni upp á nýtt.
-SLS
Svona leit herbergið út sem hljómsveitarmefllimir gistu, allt hreint og
fint. Á stserri myndinni er var tekin þrem dögum seinna, leit þafl svona
út, barasta nokkufl skikkanlegt unglingaherbergi.
Það hefur lengi verið talið heilbrigt
og skemmtilegt tómstundagaman hjá
rokkhljómsveitum úti i heimi að legg ja
hótelherbergi í rúst. Hefur iðja þessi
helst átt sér stað þegar sveitimar hafa
verið á hljómleikaferöalagi því hjá
mörgum hefur svall dfe ólifnaöur þótt
nauösynlegur fylgifiskur góðs ferða-
lags. Ein slík gleðisveit heitir Van
Halen og var hún á ferð í Detroit í
Ameríku fyrir nokkru og gistu þeir í
þrjá daga á sama hótelinu.
Hljómsveitarmeðlimir þeirrar sveitar
hafa einmitt lýst því yfir að áðurnefnt
athæfi væri þeirra uppáhaldsskemmt-
an. Þeir sögöust ganga það rösklega til
verks að með í hverri för hefðu þeir
sérstakan útbúnað sem þeir köUuðu
eyðileggingargræjurnar sínar og væru
þær til þess að spenna upp glugga og
taka hurðir af hjörum. Furöulegt nokk
þá taka ÖU hótel þeim opnum örmum
því þeir teljast víst borgunarmenn
fyrir því tjóni sem þeir valda. Til enn
frekari afsökunar sagði einn meðlimur
sveitarinnar: „Viö kveikjum í þaö
minnsta enga elda.”
GÓÐIR GESTIR
f
V
GRÁNIÁ
FÆRIBANDI
Philip Bames heitir maður
einn og er hann bóndi í March í
Englandi. Barnes þessum, sem
þykir með hugmyndaríkari
mönnum, hafði lengi blöskrað
hátt verð á bensíni og ákvaö
hann dag einn að reyna að nýta
þann orkugjafa sem hann getur
nálgast í ómældu magni, þ.e.
heyið. Því rölti hann dag einn út
í bílskúr og árangurinn sést á
myndinni. Gráni gamli röltir
eftir færibandinu og Bames
trónir fyrir ofan og stýrir. Nú
dettur sjálfsagt einhverjum í
hug sá ódýri brandari að farar-
tæki þetta sé knúið aðeins einu
hestafli og er það einn brandari
sem Bames er orðinn þreyttur á.
Hann heldur því nefnilega fram
að þegar Gráni gamli tölti með
6 mílna hraöa á klukkustund þá
skríði vagninn áfram á 9 mílna
hraða. Það er vegna þess að
færibandið flytur hestaflið í gíra
sem stjóma hraða hjólanna.
Þegar tímar líða vonast Bames
til að ná hlutföllunum 2:1 sem
þýðir aö þegar Gráni rennur
skeiðið eftir færibandinu á 35
mílna hraða þá komi tryllitækið
til með að geysast áfram á 70
mílna hraða. Sem sagt, gjald-
gengur í spyrnuna.
Pennavinir hittast
NÖFNUR FRÁ NOREGIOG ÍSLANDI
HúnVigdislitlaAamseth.fráAsen eftirminnilegan atburð. Það var
í Verdal í Noregi, upplifði nýlega. þegar hún hitti nöfnu sína, Vigdísi
Vigdis Aarnsath, 10 ára gömul og pennavinur þjóflhöfflingja.
Finnbogadóttur, forseta Islands, á
allsérstakan hátt í Noregi.
Vigdis frá Asen er pennavinur
þjóðhöföingjanna á Norðurlöndum,
og hefur skrifast á við Margréti
Danadrottningu, Olaf Noregskon-
ung, Karl Gústaf Svíakonung og
síðast en ekki síst Vigdísi Finnboga-
dóttur forseta. Frá henni fékk Vigdis
Aamseth handskrifað bréf. Hún
geymdi það vandlega og þar kom að
bréfið kom í góöar þarfir.
Þegar Vigdis komst að því aö for-
seti Islands myndi eiga leið um
heimabyggð hennar, sem er rétt hjá
Þrándheimi, nú fyrir skömmu, tók
hún sig til og tíndi blóm í fínan vönd.
Hún tók sér síðan stöðu með móður
sinni á E-6 þjóðveginum og þegar
bílalestin ók hjá gaf Vigdís forseti
merki um að stansa.
„Eg varð alveg steinhissa, það var
alveg eins og þau ætluðu að keyra
framhjá okkur. En mér fannst það
frábært þegar hún skrúfaöi niður
rúðuna og vildi tala við mig,” sagði
Vigdis litla.
Og um hvað töluöuð þið?
„Fyrst sýndi ég henni bréfin mín
og svo þakkaöi hún mér fyrir blómin.
Ég man ekki eftir fleiru.”
En hvað skrifaðirðu forsetanum?
„Það sama og kóngunum og
drottningunni. Ég sagði frá bænum
heima á Asen, hvað margar kýr og
önnur dýr væru hér. I svarbréfinu
sínu þakkaöi hún fyrir bréfið og
óskaði mér góðrar framtíðar.”
Langar þig kannski til Islands
núna?
„Það væri ábyggilega gaman og
kannski fer ég einhvem tíma. Mér
fannst hún mjög indæl,” sagði Vigdis
Aarnseth.
Seinna um daginn notaði sú litla
tækifærið til að fylgjast með for-
setanum á Stiklastöðum. Forsetinn
stansaði raunar aftur á ferð sinni.
Það var við Nesvatnet á Ronglan þar
sem tvær stúlkur stóðu og færðu
henni blómvendi.