Dagblaðið Vísir - DV - 11.11.1983, Blaðsíða 30

38
í sérf lokki
SKODA 120 LS '82,
ekinn 26.000 km, nýlegur bíll á góðu verði með 6
mán. ábyrgð. Sumar- og vetrardekk,
toppbíll, vínrauður.
JÖFUR HF.
Nýbýlavegi 2 - Kópavogi - Simi 42600
I Hirsla mefl ótai möguleikum.
Skiptiborð og baflkar í senn.
Tvœr gerflir um að velja. Frístand-
andi á gólfi efla baðkari.
Burflarpoki: Þessi poki er ekki
einungis hentugur, hetdur eykur
hann hin nánu tengsl milli móflur
og barns. Hönnunin verður að
vera þannig að barnið fái réttan
stuðning. Barnalæknar hafa mælt
mefl gerð okkar sem hægt er að
nota næstum strax eftir fæðing-
una vegna þess hve vel hann
styður við bakið. Sá sem ber
barnið er með báðar hendur laus-
ar. Sterkt bómullarefni ser.i
auðvelt er að þvo. Tvær gerðir.
Ferðafélaginn: heima og heiman.
Undirlegg úr bómull með 4 stór-
um vösum fyrir bleiur og þess
háttar. Plastklædd dýna í miðju
sem auðvelt er að strjúka af,
oidirleggifl má þvo.
I
I
I
I
l
I
I
I
I
I
I
I
■
BABV

Barnastólar með hörðum og |
linum bökum. j
BÚÐIN
Laugavegi 41 — Sími29488
DV. FÖSTUDAGUR11. NOVEMBER1983.
Menning Menning Menning
Er ævintýrið á enda?
— um sýninguna íslensk grafík ’83 í Norræna húsinu
Á tæpum áratug hafa orðið miklar
breytingar á stööu grafíklistar og
grafíklistamanha í íslensku
menningarlífi. Grafík er nú keypt og
metin til jafns við aðrar myndlistir,
einkum meðal yngra fólks, og þykir
fullboðleg á erlendum vettvangi. Sí-
fellt fjölgar í hópi grafíklistamanna á
landinu og margir þeirra hafa komið
sér upp ágætri vinnuaðstöðu og hafa
haft tækifæri til að þróa þá tækni sem
þeirhafavaliðsér.
Grafíklistin er sem sagt komin til
vegs og viröingar á Islandi eftir
margra ára þyrnirósarsvefn. Mestan
heiður að þessari þróun eiga samtökin
Islensk grafík og þeir sem þar hafa
haldiö um stjórnvölinn. Heiður þeim
semheiðurber,-
Bernskubrek
En hefur þessi velgengni unnist á
kostnað einhvers annars? Sá
grafík„frík” sem hér heldur um penna
eftir langar fjarvistir finnur sig knúinn
að varpa f ram þeirri spurningu, að lok-
inni skoðun á nýjustu sýningu ís-
lenskra grafíklistamanna, Islensk
grafík’83.
Bernsku grafíklistar hinnar nýju á
tslandi, þeirri sem var í myndun upp
úr 1973—4, fylgdu vitanlega ýmisleg
bemskubrek. Menn voru leitandi, hik-
andi, stundum klaufskir, en þeim
vanköntum fvlgdi einnig ákefö, ein-
lægni og metnaður fyrir hönd grafík-
listarinnar. Hún átti ekki einvörðungu
að efla fegurðarskyn almennings,
heldur einnig að vekja til umhugsunar.
Og þá á ég ekki aðeins við pólitíska
vakningu, heldur aukningu á
sjónreynslu áhorfandans á breiðum
grundvelli.
Af þeirri sýningu sem nú hangir uppi
í Norræna húsinu verður varla annað
ráðið en aö íslenskir grafíklistamenn
hafi upp til hópa varpaö þessum hug-
sjónum fyrir róða og séu nú sáttir við
að framleiða stofustáss, eins konar
hálistræn plaköt sem yngri kynslóöin
getur hengt upp fyrir ofan furusófann í
litlum og snotrum íbúöum sinum.
Engar áhættur
Á þessu eru undantekningar sem
betur fer. Sá ljóöræni myndheimur
sem Ragnheiður Jónsdóttir hefur valið
sér til könnunar virðist ætla að gefa
meira af sér en margir ætluðu. Og Sig-
rún Eldjám bætir hægt og sígandi við
(myndröð), ætipg 1983.
<c
Sigríd Vaitingojer — Á förnum vegi,
æting /akvatinta.
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
þær heimspekilegu ígrundanir sem
hún hefur fengist við í nokkur ár. Þó er
eins og fáguð tækni hennar mái út skap
skapandans að hluta. Sem er mergur-
inn málsins í því sem hér fer á eftir.
Hvergi (eða næstum hvergi) eru þær
áhættur teknar, hvorki í tækni eða
meðförum efnis sem fætt geta af sér ný
viöhorf, nýjan myndrænan veruleika.
Menn hafa fundið sér litla garðholu
sem gefur nóg af sér og rækta hana uns
allt frjómagn er horfið úr moldinni. Og
halda samt áfram. Þar sem menn ekki
eru djúpt niöursokknir í formlega
naflaskoöun eru þeir á kafi í sveita-
rómantík.
Og þar sem finna má róttæka form-
lega endurskoðun eða uppáfinningar-
semi, eins og t.d. í verkum (verki?)
Eddu Jónsdóttur eða nýliðans Sigur-
bjöms Jónssonar, virðist hin formlega
eða tæknilega nýsköpun ekki auka
verulega á inntakið.
Hvar er ævintýrið?
Ekki verða hin fáu afstraktverk
sýningarinnar heldur til að lyfta henni
upp úr öldudalnum, svo dauflegt fálm
semþaueru.
Það lífsmark sem í salnum er að
finna, er í verkum nokkurra hinna
óhörðnuðu nýliða sem enn geta leyft
sér að sprella. Eilítið gróf teikning
þurrnálsmynda Hauks Friðjónssonar
er eins og ferskur andblær innan um öil
þau verk þar sem öll merki teikningar
eru nær horfin. Ljóðræn sáldþrykk
Hafdísar Olafsdóttur, með sínum þægi-
lega hálf-konsept blæ, eru geöbætandi,
sömuleiðis sáldþrykk Svölu Jónsdóttur
sem dottiö hefur niður á skemmtilegar
hugmyndir en magnar upp liti meira
en þær krefjast.
Makráðir grafíklistamenn ættu nú
aö taka sig saman i andlitinu og gera
upp við sig hvort sú gata sem þeir hafa
gengið undanfarin ár hafi að öllu leyti
verið gengin til góðs. Hvort ævintýrið
um grafikina á Islandi sé á enda í
heimi efnishyggjunnar.
AI
Haukur Friðþjófsson — nafnlausar myndir, þurrnái, 1983.