Dagblaðið Vísir - DV - 07.10.1985, Blaðsíða 14

14
DV. MÁNUDAGUR 7. OKTOBER1985.
HÓPFERÐABÍLAR TIL SÖLU
Scania árg. 1970,49 sæta.
Seddon árg. 1973,49 sæta.
Bílarnir eru báðir í mjög góðu ásigkomulagi.
Mjög hagstæð greiðslukjör, skipti á minni hópferðabílum
koma til greina.
Upplýsingar í símum 96-26922 og 96-25168.
Sérleyfisbílar Akureyrar sf.
ÞÚ ÝTIR Á HIMAPP OG
SJÁLFVEUARINIM
HRINGIR FYRIR ÞIG
Vasareiknir með 64 símanúmera tónvalsminni.
Sjálfveljarínn er látinn nema við hljóðnemann
á símtólinu, síðan er ýtt á þann takka sem
móttakandinn hefur og sýnir hann þá númerið
á skjánum um leið og hann hringir. Einnig
sýnir hann tíma, dag, mánuð og ár, auk þess
sem hann hefur vekjara.
RFÍFEÍHO SF.
Ármúla 1
Sími 91-68 7870
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
bæöi ljóö- og rökræn í byggingu, gott
verk. Litmyndir Nönnu Biichert af
fiskum og blúndum bera meö sér
andrúmsloft draumkennds súrreal-
isma. Sjálfur hef ég meiri ánægju af
svart/hvítum ljósmyndum hennar, en
er forvitinn um framhaldið. Fiskar
viröast annars í tísku núna, eins og ný-
afstaðin sýning Bjarna Jónssonar og
ný erlend ljósmyndablöð vitna um.
Daglegt brauð
Húsastemmningar Svölu Jónsdóttur,
Marisu Arason, Dönu F. Jónsson og
Gerðar Arnarsdóttur eru nær allar
hárfínt kompóneraöar.
Hins vegar eru litmyndir af því tagi
orönar sem daglegt brauö á ljós-
myndasýningum og í ljósmyndablöð-
um. Því fannst mér einna mest til um
svart/hvítar myndir Gerðar af húsa-
göflum.
Margt gott má segja um einstakar
myndir eftir flesta aöra þátttakendur
en sterkust var heildin hjá ofangreind-
um ljósmyndurum.
Sýningarskrá er meö sama formi og
á öörum sýningum listahátíðar
kvenna, en í þetta sinn er textinn vel
læsilegur.
UÓSMYNDIR
KVENNA
Sýning íNýlistasafninu
Það er ekki svo lítill áfellisdómur
yfir frammistööu íslenskra karlljós-
myndara hin síöari ár, og raunar yfir
íslenskri ljósmyndun í dag, aö rúm-
lega tuttugu konur, margar sjálf-
menntaðar og flestar ósjóaöar í fag-
inu, skuli geta tekiö sig saman og búiö
til fersklega og skemmtilega samsýn-
ingu á borö viö þá sem nú stendur yfir
í Nýlistasafninu. Aö vísu fljóta
nokkrir slakir kvenljósmyndarar með
í þágu samstööunnar, en ekki nógu
margir til aö skemma heildina. Samt
mundi þessi sýning tæplega teljast til
stórtíöinda annar staöar.
Sýningin skiptist nokkuö jafnt milli
svart/hvítra ljósmynda og litmynda
sem endurspeglar, aö ég hygg, stööuna
í ljósmyndaheiminum í dag.
Helmingaskipti
Flestar myndirnar eru „hrein skot”
þ.e. ósamsettar og án sérstakra auka-
effekta, aö undanskildum syrpum
Önnu Fjólu Gísladóttur, handmáluöum
myndum Svölu Sigurleifsdóttur og
klippimyndum Ásrúnar Matthíasdótt-
ur og Valdísar Oskarsdóttur.
Helmingaskipti eru einnig á sýning-
unni milli mannamynda og ýmiss kon-
ar komposisjóna með afstrakt form
eöa form í umhverfinu.
Af þeim fyrrnefndu vöktu einkum
athygli mína myndir Laufeyjar Helga-
dóttur af lýtalækningum og þá helst
fyrir þann óhugnaö sem þær hljóta aö
vekja meö áhorfandanum. Ljós-
myndavélin getur varla verið nær-
göngulii en hér. Myndir Jóhönnu Olafs-
dóttur frá dimmisjón í MS eru einnig
nærgöngular, en meö öörum hætti.
Kynskiptingamyndir Diane Arbus
koma upp í hugann við skoðun þeirra,
en þó veit áhorfandinn aö um
„þykjustuleik” menntskælinga er aö
ræða, sem dregur ögn úr áhrifamætti
myndanna. Samt er stutt á milli
þykjustu og alvöru...
Fiskar og
blúndur
Klippimyndir Valdísar Oskarsdóttur
verður einnig aö telja til fígúratífra
mynda, en þær eru bæði hófstilltar og
kynngimagnaöar. Einhverjar bestu
myndir sem Valdís hefur sett saman í
seinni tíö.
Ljósmyndir Vilborgar Einarsdóttur
eru mitt á milii fréttaljósmynda og
stemmninga og ekki gott aö sjá hvar
hún vill helst bera niöur.
Hvaö komposisjónir snertir gengur
Alda Lóa Leifsdóttir sennilega lengst í
afstrakt-átt. Myndþrenna hennar er
URTAKAl
Tónleikar ungra einleikara í Norrœna húsinu.
Pótur Jónasson gítarleikari og Ásdís Valdi-
marsdóttir víóluleikari.
Norræni Biennalinn eða tónlistar-
hátíð ungra einleikara á Noröurlönd-
um veröur haldin á næsta ári og fell-
ur þaö í hlut Finna aö halda hana. Á
tvennum tónleikum kynntu sig þeir
ungu einleikarar okkar sem um þátt-
tökuréttinn á næsta Biennal keppa. Á
þeim fyrri léku Pétur Jónasson og
Ásdís Valdimarsdóttir.
Efnisval Péturs spannaöi vítt svið,
allt frá gömlu meisturunum Bach og
Gaspar Sanz tii nýrra verka eöa ný-
legra eins og Jakobsstiga Hafliöa
Hailgrímssonar og litlu stykkjanna
hans Eyþórs Þorlákssonar. Lögin
hans Eyþórs eru kannski ekki svo
óskaplega rismiklar tónsmíöar sem
slikar en mikið afskaplega eru þær
samdar af mikilli þekkingu og innsæi
í eðli gítarsins og í höndum snjalls
gítarista eins og Péturs gott innlegg
á yfirgripsmikilli efnisskrá. Jakobs-
stigann frumflutti Pétur á síðustu
listahátíö í Reykjavík. Einskis miss-
ir þessi á köflum makalausa pró-
grammúsík viö að heyra hana aftur
Tónlist
Eyjólfur Melsted
heldur verkar hún enn magnaöri viö
endurnýjuö kynni. Þaö er ekki síst i
köflum eins og Draumnum og
Stiganum sem hugmyndaauögi Haf-
liöa birtist. Pétur sýndi hér enn einu
sinni hversu alhliöa, öruggur og
smekkvís einleikari hann er. I hans
höndum er gítarinn ekki utanaökom-
andi verkfæri heldur öllu líkari fram-
lengingu af manninum sem á hljóö-
færiö leikur.
Ásdís valdi sér tvö verkefni, ein-
leikssónötu Hindemiths og Brahms-
sónötuna fyrir víólu og píanó, sem
einnig heyrist gjarnan leikin á klarí-
nettu. Ég er ekki alveg jafnviss um
að Hindemithsónatan hafi átt jafn-
greiðan aögang aö eyrum viðstaddra
og hún var vel til þess fallin aö sanna
færni þess sem hana lék. Brahms-
sónatan var í góöu jafnvægi en spiliö
var á köflum dálítiö of hamið,
einkanlega í miðkaflanum. Þykir
mér líklegt að Hrefna, sérstaklega,
hafi ekki treyst hljóöfærinu til átaka
því þetta er í fyrsta sinn sem ég heyri
þann ágæta meðleikara skipa sér í
hlutverk undirleikara. EM.
Menning Menning Menning