Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.1985, Blaðsíða 24

ssssssg
24
DV. LAUGARDAGUR19. OKT0BER1985.
Viðtal: Stefán Kristjánsson Myndir: Jón G. Hauksson
„tg hef ekki
hugmynd
um hvar
Sjallinn er”
— spjallaö við Ljubomir Lazic frá Júgóslavíu en hann þjálfar
1. deildar lið KA íhandknattleik
Þegar ég sá Júgóslavann Ljubomir
Lazic og túlkinn unga, Olaf R. Olafs-
son, koma gangandi inn á Bautann á
Akureyri datt mér strax í hug mynd úr
einhverri ævintýrabók fyrir krakka
um prinsinn unga og tröllkarlinn.
Túlkurinn Olafur, aðeins ellefu ára
gamall, allur fíngerður og nettur, flug-
gáfaður piltur sem í huga mínum við
hlið Lazic var í hlutverki unga prins-
ins. Ljubomir Lazic var aftur á móti
andstæðan við fylgisvein sinn, stærðin
yfir meðallagi, þrekinn allur og
hraustlegur. Ekki getur hann talist tU
fríðari manna, stórgerður í framan,
nefið stórt og tignarlegt og ofan á stóru
höföinu lá mikið, grátt, úfið hár, einna
líkast heysátu. Hann er greinilega
hress maður og góðlyndur þrátt fyrir
gróft útlit.
Við höfðum mælt okkur mót við
Ljubo, eins og hann er kallaður, en
hann þjálfar liö K A í 1. deildinni í hand-
knattleik í vetur. Hann hefur langan
feril að baki sem þjálfari og einnig sem
leikmaður. Hann hefur leikið lands-
leiki fyrir Júgóslavíu og það eitt segir
okkur að hann hafi verið snjall
leikmaður.
hafa eflaust haldið að hér byggi fólk í
snjóhúsum og þar fram eftir götunum.
Ég þekkti hins vegar landa minn sem
hafði þjálfað Þór frá Vestmannaeyjum
í 1. deildinni í fyrra. Þór datt niður í 2.
deild og þaö er í fyrsta skipti sem
júgóslavneskur þjálfari missir lið sitt
niður í lægri deild utan Júgóslavíu.
Nú ég ákvað að slá til. Þegar ég kom
til Reykjavíkur hafði ég ekki hugmynd
um hvar á jörðinni ég var staddur. Ég
hafði á tilfinningunni aö ég væri á
tunglinu. Ég hélt um tima að heims-
endir væri á næstu grösum en komst
síðan fljótlega að því að lengra var í
hannenéghéltþá.”
Hafðir þú heyrt minnst á Island?
Nei, varla get ég sagt þaö. Aðeins ís-
lenska landsliöið í handknattleik sem
ég hef fylgst svolítið með undanfarið.
Ég gerði mér engar sérstakar hug-
myndir um lsland og vissi ekki einu
sinni hvar landið var á landakortinu.
Fyrir mér endaði Evrópa á Bretlandi.
Þegar ég svo kom hingað fyrst varð ég
mjög hissa. Grænt gras var úti um allt
og steinar og þess háttar. Ég get full-
yrt að hér á Akureyri vex grasið betur
en í Frakklandi. Fyrir mig er það
Ljubomir Lazic leikur listir sínar með knöttinn.
„Venjulegt júgóslav-
neskt uppeldi"
,,Ég held að ég hafi fengið ósköp
venjulegt uppeldi í Júgóslavíu, strangt
en gott. Uppeldiö er hluti af lífinu. Ég
byrjaði ungur að leika mér í íþróttum,
nóg var af leiksvæðum fyrir okkur
krakkana og þar lékum við okkur í
hinum ýmsu leikjum. Handbolti heill-
aði mig ekki fyrr en ég var orðinn 15
ára gamall. Ég komst í júgóslavneska
unglingalandsliðiö og lék til að byrja
með með 3. deildar liði. Þar var tekið
eftir mér og ég fór aö leika með 1.
deildarliðiDynamo Pancevo. Ég hafði
lokið venjulegri skólagöngu, farið í há-
skóla og lagt þar stund á íþróttir sem
aðalgrein. Ef þeir, sem áhuga hafa á
þjálfun, hafa ekki lið til að spreyta sig
á fá þeir góða tilsögn í háskólunum í
tvö ár.
Ég komst í júgóslavneska A-lands-
liðið árið 1962 og lék með því í rúmlega
eitt ár. Leiðin lá til Frakklands og þar
hef ég verið undanfarin tuttugu ár. I
fimmtán ár var ég þjálfari og leikmað-
ur hjá hinum ýmsu liðum en síðustu
þrjú árin hef ég bara þjálfað. Áður en
ég hélt til Frakklands lauk ég her-
skyldu í Júgóslavíu.”
„300 íbúar —
300 áhorfendur"
Hvað er þér minnisstæðast frá þín-
um þjálfaraferli?
„Ég þjálfaði lítið félag í 3. deildinni
frönsku árið 1980. Ibúar þorpsins voru
aðeins um 300 talsins og yfirleitt voru
300 áhorfendur á heimaleikjunum.
Okkur tókst að komast í 2. deild. Þetta
er mér mjög minnisstætt. Ég byggði
mér hús í þessu þorpi sem heitir
Dursdel og er um 60 km frá Strass-
burg.”
„Hélt ég væri
staddur á tunglinu"
„Þegar það barst í tal í sumar að ég
færi til KA að þjálfa voru margir sem
réðu mér frá því að fara. Þeir
gífurlegt ævintýri að uppgötva Island
og lifa og starfa með Islendingum. Ég
vona bara að ég geti lært íslenskuna.
Ef mér tekst það hefur það verið þess
virði að koma hingað. Ég held að það
sé hins vegar mjög erfitt að læra ís-
lenskuna.”
„íslendingar
of rólegir"
Hver er að þínu mati helsti munur á
Islendingum og Júgóslövum?
„Júgóslavar eru yfir höfuð mjög
skapmiklir. Mér finnst Islendingar of
rólegir. Ég hef orðið var við að það er
mjög dýrt að lifa á Islandi. Hér eru
allar vörur til í búðunum en í
Júgóslavíu vantar mikið af vörum í
búðimar. Það eru aðallega vörur sem
eru innfluttar og Júgóslavar þurfa að
greiða fyrir í dollurum. Þegar þær fást
eru þær mjög dýrar.
Ég held að ég sé í þokkalega launaðri
vinnu hér. Ég veit að margir fá að vísu
meira útborgað en ég. Ég eyði öllum
launum mínum í mat þrátt fyrir að ég
búi einn. Aðrir, sem ég þekki, þurfa að
framfleyta f jölskyldum og ég skil ekki
hvernig þeir fara að því. Það er greini-
legt að húsmæður hér kunna að fara
með og spara peninga.”
„Málið er veggur"
Hvernig leist þér á Akureyri fyrst
eftir aö þú komst hingað?
„Otsýnið úr flugvélinni þegar ég
kom hingað fyrst var ekki gott þannig
að ég sá lítið af Akureyri úr lofti. Mér
finnst borgin vera ósköp venjuleg. En
hins vegar er Akureyri sérstök borg
fyrir handbolta. Mér hefur verið mjög
vel tekið og stjómendurnir hjá KA
hafa staðið við alla samninga hingað
til. Það eina sem er slæmt er að kunna
ekki málið. Ég þekki mjög fáa. Ef ég
væri núna að þjálfa í Frakklandi eða
Júgóslavíu myndi ég vera mun meira
með strákunum í liðinu. Samt mega
þau kynni ekki verða of náin. En ég
tala ekki íslensku og það er viss veggur
í mínum samskiptum hér við fólk. Mér