Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.1985, Blaðsíða 38

38
DV. LAUGARDAGUR19. OKTOBER1985.
Knattspyrna unglinga—Knattspyrna unglinga — Knattspyrna unglinga — Knattsj m unglinga—Knat
Róbert Halldórsson, 12 ára frá Hnifs-
dal, sýnir leikni með knöttinn.
DV-mynd HH
Annaö markið hvarf
af„Wembley”
Það bar vel í veiði, ekki alls fyrir
löngu, þegar Unglingasíðan rakst á
ungan knattspyrnukappa úr Reyni frá
Hnifsdal, Róbert Halldórsson að nafni
sem er 12 ára og þvi leikmaður með 5.
flokki.
— Við fórum í sumar í keppnisferð
til Vestmannaeyja og unnum Þór, 9—5.
En það vantaði eitthvað í liðið hjá
þeim, sagði Róbert.
Eru góðir þjálfarar i Hnífsdal?
— Við höfum enga þjálfara. Það eru
bara strákar sem þjálfa okkur og
gengur bara vel.
Keppið þið stundum við ísfirðinga?
— Já, við spilum oft við þá, en töp-
um yfirleitt, nema einu sinni, þá
unnumvið 3—1.
Er góður knattspyrnuvöllur i Hnífs-
dal?
— Já. Wembley erfrábærvöllur.
Hvað segir þú, WEMBLEY?
— Já, það er heimavöllur okkar
Hnifsdælinga. Finnst þér nafnið ekki
frábært? spurði Róbert og tók nokkrar
æfingar með boltann og báru þær þess
greiniiega vott að kappinn hefur verið
tíður gestur á Wembley.
Hvemig stendur á þessu nafni á
heimavelli ykkar?
— Eg veit það ekki. En þaö er annaö
sem mig langar að vita og það er hvers
vegna ísfirðingarnir tóku annað
markið af Wembley í sumar, sérstak-
lega þar sem til er fullt af mörkum inni
á Isafiröi, sagði Róbert og skokkaði í
burtu með boltann auðvitað á undan
sér.
Hér er greinilega eitthvað sem þeir á
tsafirði verða að svara fyrir. -HH.
MYNDIN «r af Sigfúai Halldóreayni í gMum fólagaskap sonarsona smna>^«^9 stafnir hraðbyri i 6.
til vinstri, sem lalkur moð 6. flokk. Vals, og Yngva Páls faunn.a g DV-mynd HH.
flokkinn og auðvitað hjó Val. ^
Spiluðum í
Valspeysum
og KR-buxum!
Hinn þjóðkunni lagasmiður og listmólari, Sigfús Halldórsson, segir
okkur i stuttu spjalli fró liðnum atvikum i lifi ungs drengs með knatt-
spymu sem áhugamól.
Sigfús, þegar þú lékst með yngri
flokkum Vals, hverjir eru það sem
þú minnist sérstaklega af þínum
meðspilurum?
— Þeir eru margir, já, mjög
margir. En til að nefna einhver ja eru
Snorri Jónsson læknir og Jóhann
Eyjólfsson ofarlega í huga.
Er einhver leikur í yngri
flokkunum sem þú manst sér-
staklega eftir?
— Jú, það var fyrsti leikurinn sem
ég spilaöi. Það var í 3. flokki. Við
lékum gegn KR og unnum 1—0 og
þar með 3. fl. mótið. — Við fengum
að fara til Isaf jaröar út á sigurinn og
það var nú ekki smáfyrirtæki skaltu
vita. I þá daga var ekki um
utanlandsferðir að ræða fyrir yngri
flokkana.
Til gamans má geta þess að úrval
úr þessum aldurshópi var valið árið
1935 að ég held, er keppt var við jafn-
aldra frá Isafirði í 2. flokki og var
það í fyrsta sinn sem úrval úr tveim
félögum var valið á Islandi. Það var
leikið í Valspeysum og KR-buxum.
Leiknum lauk með sigri úrvalsins
2-1.
Svo var það vígsluleikurinn á
Valsvellinum að Haukalandi 1936.
En hann fór undir Reykjavíkurflug-
völl eins og flestum er kunnugt. Nú,
vígsluleikurinn var gegn frænd-
félaginu Haukum úr Hafnarfirði.
Þeim leik lauk meö sigri Vals, 2—0.
Annars eru allir leikir mér minnis-
stæðír að einhverju leyti.
Áttu strákar í þá daga ekki sínar
uppáhalds‘tjöruur eins og í dag?
— Jú, blessaður vertu. Þegar
meistaraflokksleikmennirnir gengu
af leikvelli setti maður sig ekki úr
færi að snerta þá og þvoði sér svo
ekki um hendurnar í marga daga á
eftir! Strákar eru alltaf sjálfum sér
líkir. Þeir eiga alltaf sína uppáhalds-
menn. En það er eitt atvik úr leik
meistaraflokks Vals á mínum yngri
árum, á Melavellinum, sem mig
langar að minnast á, sem var dálítið
„ . . . maflur setti sig ekki úr
fœri afl snerta stjörnurnar og
þvofli sór svo ekki um hend-
urnar i marga daga ó eftirli"
spaugilegt og jafnframt svolítið
leiðinlegt, en það var árið 1930, að
mig minnir, í sambandi við Agnar
Breiðfjörð sem var leikmaður með
Val. Hann var geysilega harður á
sprettinum og var í þessum leik
búinn að leika á tvo til þrjá mótherja
og er kominn inn fyrir alla og í
dauöafæri, en sparkar þá beint upp í
loftið og himinhátt yfir slána. Eg
þekkti Agnar og hann var einn af
þeim sem við strákarnir vorum ákaf-
lega hrifnir af.
Eftir leikinn spuröi ég hann:
Hvers vegna í ósköpunum skaust þú
svona beint upp í loftiö, maöur?
Hann svaraði: — Eg skal segja þér
það, Sigfús minn. Eg var nefnilega
búinn að horfa svo mikið á boltann
alla leið fram völlinn og þegar ég leit
upp hef ég sjálfsagt villst á loft-
skeytastöngunum!
Dæmigerður dagur úr lífi drengs á
þíuum unglingsárum, með knatt-
spyrnu sem áhugamál?
— Á þessum árum var ég alltaf úti
á knattspyrnuvelli, alla daga, frá
morgni til kvölds. En á kvöldin tíndi
ég maðka því þá hafði ég enga vinnu
og hafði sæmilega upp úr þessu. Ég
komst í það að afgreiða póló hjá
hinum ágæta mani Torfa Guðbjöms-
syni sem þá var vallarvöröur og þess
á milli var ég alltaf sparkandi.
Hvemig líst þér á unglingaknatt-
spymuna í dag? Nú átt þú sonarson,
sem leikur með 6. flokki Vals og þú
fylgist reyndar með öllum flokkum.
Eram við betri eða lakari en í þá
daga?
— Mér líst vel á unglingaknatt-
spyrnuna í dag. Eg á reyndar tvo
sonarsyni sem eru miklir Valsarar,
en annar er ekki byrjaður að sparka
að nokkru ráði. Ég hef mjög gaman
af að fylgjast með yngri flokkunum.
Strákarnir ættu auðvitað að vera
betri núna. Þeir geta horft á knatt-
spyrnu í sjónvarpi og vídeói og lært
mikið af því, en áhuginn var ekkert
minni í mínu ungdæmi en hann er nú.
Það hallast ekki á með það.
Eitthvað i lokin, Sigfús?
— Já, ég óska knattspyrnufélögun-
um gæfu og gengis. Ekki síst
mínum gamla góða Val. -HH.
Ahugalausir dómarar
eiga að skila kortunum!
segir Magnús Þorvaldsson,
þjálfari 2. fl. Víkings
Magnús dregur hér fram tvö tilfelli
af mörgum í sambandi við dómara-
vandann.
Dómarar hafa ekki mætt betur í
leiki hjá yngri flokkum í Reykjavík í
sumar heldur en undanfarin sumur.
Héma í Reykjavík telst það gott ef
dómari mætir og mjög gott ef hann
er í dómarabúningi. Fari maður
aftur á móti út á land meö lið til
keppni þá eru línuverðir með dóm-
ara til staðar. Hér í Reykjavík eru
Magnús Þorvaldssou þjálfari.
dómarar líklega það góðir að þeir
þurfa enga línuverði.
Eg skal nefna tvö dæmi af mörgum
sem gerðust í sumar, þar sem dóm-
ari mætti ekki. Annað var þannig að I
lið kom ofan af Akranesi og þegar ■
leikur átti að hefjast á Víkingsvelli |
var enginn dómari mættur. Þá var _
byrjað að hringja og hringt í 15 staði |
til að reyna að fá dómara en án
árangurs. Akurnesingarnir fóru því
erindisleysu til Reykjavikur.
Hitt dæmið er af gervigrasinu. Þar
mætti ekki dómari í leik sem Víking-1
ur átti að leika. Þá var kannaö hvort j
enginn væri liðtækur á svæðinu. Jú,
þetta virtist ætla að ganga. Þessum
góða manni var útveguð flauta og
klukka og allt virtist komiö á góðan
rekspöl. Boltinn, jú, jú, bara að
pumpa svolítið í hann þá var hægt að
byrja. Hvar er pumpan? Hún var |
inni í boltaherbergi. En lykillinn?
Enginn vissi. Og þannig lauk því
ævintýri.
Annars ættu þeir dómarar, sem
hafa ekki áhuga á því að dæma leiki í
yngri flokkum að skila dómara-
kortum sínum til réttra aðila.
Magnús Þorvaldsson.
Gottframlag
Selfyssinga!
Athygli vakti sl. keppnistímabil
frammistaða Selfyssinga í Islands-
mótum yngri flokka, en 3. og 4.
flokkur komust þaðan í úrslitakeppn-
ina sem verður að teljast frábær
árangur. Þess vegna kom það
kannski ekki beint á óvart að í
drengjalandsliðinu sl. keppnistíma-
bil voru tveir Selfyssingar, þeir Orri
Smárason nriarkvörður, sem varði
mark Islands meö ágætum, og Gísli
Bjömsson, vinstri bakvörður, sem
kom mjög á óvart með góðri frammi-
stöðu sinni. Selfýssingar geta verið
stoltir af þessum tveim góöu fulltrú-
um sínum í Islenska drengjalandsUð-
inu. Myndin er af Gísla Bjömssyni.
DV-mynd HH.
IMARKTEIG
Tveir nýliðar hafa bæst i hóp unglinea”
iandsUðsins (U-18). Það era þSI Þor-
steinn HaUdórsson t.v. og ólafur Viggós-
son sem befur Ieikið í drengjalandsUð-
inu. Þeir eru báðir frá Þrótti, Neskaup-
stað, en þaðan virðast bara koma iands-
hðsmenn þessa dagana og ekki af verri
endanum. U-18-Uðið æfir á heigum vegna
skólanna og strákanna úti á tendi. Leikið
1íiUm U' “ÓV- 0g Skotum 14-
fÓ,^.íBáÖÍr ,eUdrnlr eriendis). Út verður
haldið9. nóv. (Nánarsiðar).
ÍIÍlM§