Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.1985, Blaðsíða 20

20
DV. LAUGARDAGUR19. OKTOBER1985.
„Ég er hræddur um að ég sé aö
missa röddina. Hún er orðin eitt-
hvað svo rám, þetta blíða er farið
úr henni og ég hef ekki eins góða
stjóm á henni og áður,” sagði Hall-
bjöm Hjartarson í samtali við DV.
„Ég fór til læknis á Borgarspítal-
anum og hann sagðist lítið geta
gert. Þetta kæmi fyrir bestu óperu-
söngvara en það væri ekki þar með
sagt að þeir hættu aö syngja.”
Það sama gildir um Hallbjöm.
Þótt blíðustu tónarnir eigi ekki
lengur greiða leið upp barkann er
hann þessa dagana að leggja síð-
ustu hönd á hljómplötu í stúdió
Stemmu við Laufásveginn í
Reykjavík. Þar kyrjar hann í kapp
við Fríkirkjukórinn í næsta húsi
undir öruggri stjóm Sigurðar Rún-
ars Jónssonar. Sigurður Rúnar sér
Hallbjörn Hjartarson í hljóöupptöku viö Lauf-
ásveginn í fyrradag: — Gæti vel hugsað mér
aö helga mig framreiöslu kúrekafæðis í
höfuöborginni þar sem steikurnar yröu eins
og skeifur í laginu, frönsku kartöflurnar eins
og sporar, salatiö eins og nýslegin taöa og
sósurnar sandblásnar.
DV-mynd GVA.
Yixlum
um allan undirleik og Halibjöm
syngur — á meðan hann getur.
öfund á Skagaströnd
Hallbjöra Hjartarson hefur lengi
haft hug á því að flytja suður á möl-
ina, líkt og aðrir kántrisöngvarar
af landsbyggöinni, en það er lítil
gróska í fasteignaviðskiptum á
Skagaströnd þessa dagana.
Kántrýbær selst ekki. Draumur
Hallbjörns er að koma sér upp
kántríaöstöðu í höfuðborginni, veit-
ingastað með kúrekafæði, snörum,
sporum, byssum og nautum i garði.
„Ég er reiðubúinn að koma suður
strax þó svo mér takist ekki að
selja neitt fyrir norðan. Ég myndi
þá bara rífa innvolsið úr Kántrýbæ
og skilja húsin eftir tóm. Á Skaga-
plötu a
strönd get ég ekki verið lengur. Þar
ríkir slík öfund í minn garð að með
eindæmum er. Þó hafa fáir, ef þá
nokkur, gert jafnmikið fyrir Skaga-
ströndogég.”
Hattarnir fjúka
Ef af verður vantar Hallbjörn
hentugt húsnæði fyrir kúrekastarf-
semi sína í Reykjavík. Hann segir
að fjölmargir einstaklingar hafi
oftlega nefnt það viö sig að þeir
væru reiðubúnir til að leggja hon-
um lið þegar suður kæmi því þaö
getur reynst dýrt að flytja heilt
kántríæði á milli landsfjórðunga —
yfir sjálfa Holtavöröuheiði. „Það
mætti ef til vill stofna nokkurs kon-
ar almenningshlutafélag um þessa
starfsemi mína. Mig vantar bara
f jármagn til að komast í gang en ég
er reiöubúinn aö greiöa það til baka
þegar hjólin eru farin að snúast og
hattarnir fjúka,” sagði Hallbjöm.
Nýtt „sánd"
Hljómplötuna, sem nú er verið að
leggja síðustu hönd á, gerir Hali-
bjöm aftur á móti á víxlum. Hann
skrifar undir víxil fyrir hvert lag
sem hann syngur inn á band og svo
falla þeir við lokauppgjör fyrsta
upplagsins. öll eru lögin eftir Hall-
bjöm sjálfan og langflestir textarn-
ir.
Það kveður við nýjan tón á þess-
ari plötu. „Sándiö er annað og það
virðast allir vera mjög hrifnir af
þessu,” sagði Hallbjöm.
Hljóður draumur
Að öllum likindum verður þetta
síðasta hljómplata Hallbjamar ef
ekki greiðist úr raddböndunum.
Hann sættir sig reyndar fullkom-
lega við það því hann gæti vel hugs-
að sér að helga sig framreiðslu
kúrekarétta á veitingahúsi. Nýja
veitingahúsið myndi þá heita
Kántrýborg í stað Kántrýbæjar og
allt vera stærra í sniöum. Steikum-
ar eins og skeifur í laginu, frönsku
kartöflurnar eins og sporar, salatið
eins og nýslegin taða og sósurnar
sandblásnar eins og gresjurnar þar
sem Lukku Láki fór um hér á árum
áður.
Þó röddin hverfi getur Hallbjörn
Hjartarson átt sína drauma í
hljóði. Það er markaöur fyrir ýmis-
legt í höfuðborginni.
-EIR.