Dagblaðið Vísir - DV - 18.01.1986, Qupperneq 18

18
DV. LAUGARDAGUR18. JANÚAR1986.
Herdís Þorgeirsdóttir ritstjóri í DV-viðtali
Hjá Herdísi var uppi fótur og fit er blaða-
mann bar að garði. Síminn stoppaði ekki,
dyrabjallan rauðglóandi og Herdís þaut um
hýbýli sín með tuttugu metra langa simasn-
úru. Hún svaraði spurningum hér og þar um
íbúðina og blaðamaður þufti að elta hana
milli herbergja með blað og penna.
Herdís Þorgeirsdóttir er hætt á Mannlífi.
Hún sagði ritstjórastarfi sínu lausu fyrir
skömmu og hyggst hefja útgáfu á eigin tíma-
riti með svipuðu sniði og Mannlíf var undir
hennar stjórn. Henni tókst með ótrúlegum
hraða að gera Mannlíf að útbreiddasta tíma-
riti á íslandi. Og hún ætlar sér ekki minni
hlut með nýja tímaritið.
Ég spyr Herdísi um nafnið á nýja tímarifinu.
„Það verður að vera gott, íslenskt orð,“
segir Herdís.
Nafnið á nýja blaðinu er enn í burðarliðn-
um.
AF GÓÐUM ÆTTUM
Herdís Þorgeirsdóttir er 31 árs, fædd í
Reykjavík, elst fjögurra systkina og skilnað-
arbarn.
-Ég spyr Herdísi hvort skilnaður foreldra
hennar hafi haft áhrif á hana. „Pabbi og
manna skildu þegar ég var 14 ára. Ég veit
ekki hvernig og hvort það hafði einhver
merkjanleg áhrif á mig. Auðvitað hfýtur það
að hafa mótað mig á einhvern hátt en ég
„Það kemur mér spánskt fyrir sjónir að ég
sé spurð um metnað en ekki bróðir minn sem
býr úti í Bandaríkjunum og er að gera svipað
hluti og ég. Það er jú rökrétt afleiðing af
mínum bakgrunni að ég hafi áhuga á at-
hyglisverðu starfi.
-En miðað við aðrar konur?
„Ég held að ég beri mig ekki saman við
konur heldur fólk almennt. Það var alltaf
sjálfsagt að ég lyki námi og mér hefur alltaf
fundist eðlilegt að ég fengi góða vinnu.“
-Hefur þér alltaf gengið vel í skóla?
„Nei, þegar ég byrjaði í barnaskóla í Njarð-
víkunum var ég sett í tossabekk sex ára, ég
kunni varla stafrófið. Ég kom heim með tárin
í augunum. Vinir mínir voru í besta bekknum.
Mamma sat með mér 2 klst. á dag meðan ég
stautaði mig fram úr Gagni og gamani. Ein-
hver gaf mér þann vetur bók sem hét Kóngs-
dóttirin fagra. Ég las hana á einum eftirmið-
degi og um vorið var ég hæst í mínum ár-
gangi. í gagnfræðaskóla og síðan mennta-
skóla hafði ég afar takmarkaðan áhuga á
námi. Þau ár var ég lélegur nemandi. I Há-
skóla íslands fékk ég síðan áhuga afturl'
Við förum aftur að ræða ættir Herdísar og
hinn huglæga ættararf. Ég spyr um áhrif afa
hennar sem áður var minnst á.
„Afi minn Tryggvi og afi minn Þorsteinn,
sem nú er dáinn, voru góðir vinir. Ég fékk
stundum það sem ég vildi vegna þess að þeir
mig, þá verð ég að gera mestar kröfur til
sjálfrar mín.“
Herdís lauk námi við Menntaskólann í
Hamrahlíð vorið 1974. Það haust fór hún til
Frakklands, aðallega til þess að læra frönsku
en einnig sótti hún kúrsa í sálfræði. A sumrin
vann hún sem flugfreyja.
„Ég var bara einn vetur í Frakklandi. Þetta
var i fyrsta sinn sem ég fór að heiman og ég
var ekki tilbúin í langt háskólanám. Þó fór
ég veturinn á eftir á blaðamannaskóla í
London við hina frægu götu, Fleet Street.
Sumarið 1976 kom ég heim og var svo heppin
að fá vinnu á Morgunblaðinu sem blaðamað-
ur, sem var mjög góð reynsla. Þar var ég í
tvö ár. Þótt ekki sé langt síðan þá var rit-
stjórnin enn minni á Mogganum en hún er í
dag. Ég held að Styrmir Gunnarsson og
Matthías Johannessen ritstjórar séu eftir-
minnilegustu persónur sem ég hef kynnst í
þessum blaðaheimi."
- Hvaða áhrif höfðu útlöndin á þig?
„Heimskt er heimaalið barn. Sem betur fer
er það að færast í vöxt að ungt fólk fari til
útlanda í nám.
Ég ætlaði alltaf að ljúka námi en ekki að
festast í blaðamennsku þótt það hafi æxlast
þannig að nú er ég aftur komin í hana. Ég
ætlaði að fara aftur til Frakklands í stjórn-
málafræði en sem betur fer ákvað ég að ljúka
BA-prófi í stjórnmálafræði við Háskóla ís-
KANNSKI MYNDU MARGIR
UPPLIFA MIG SEMUPPA
-Ertu heimsborgari?
Það kemur svipur á Herdísi.
„Orðið hefur yfir sér snobbblæ, þó ég standi
mig að því að nota það um aðra og þá sem
hrós, alveg eins og það er hrós að segja að
einhver hafi fágaða framkomu eða sé víðsýnn.
En margt yndislegt fólk sem ég þekki er
hvorki heimsborgarar né neitt af ofan-
greindu."
- En þú sjálf?
„Ég vona að ég hafi öðlast víðsýni þó ég
sé enn frekar ung og eigi margt eftir ólært."
-Þú ert umdeild persóna, sumir bera virð-
ingu fyrir þér, aðrir telja þig hrokafulla.
„Ég held að ég sé vinur vina minna. Sú
gagnrýni sem ég tek helst alvarlega er sú
gagnrýni sem frá þeim kemur, seni og frá
systkinum mínum. Ég ætla ekki að hljóma
eins og pólitíkus en í heild sinni þykir mér
vænt um fólk. En ég hef lært að kæra mig
kollótta um dóma fólks sem ekki þekkir
mig.“
-En hvað metur þú mest i fari fólks?
„Að það sé sjálfu sér samkvæmt, hafi húmor
og ótal margt annað. En í raun velti ég fólki
ekki þannig fyrir mér. Fólk er athyglisvert
„per se“.“
Þú íjallaðir um orðið „uppi" í fyrsta skipti
á íslandi. Upplifir þú þig sem uppa?
held að það hafi ekkert skaðað mig,“ segir
hún og hefur augsýnilega ekki áhuga á að
ræða það frekar.
Það verður ekki sagt um Herdísi að hún sé
af slæmum ættum. Afi hennar í móðurætt er
Tryggvi Ófeigsson, sem um árabil var út-
gerðarkóngur á íslandi, og föðurafi hennar,
Þorsteinn Jónsson, var alla sína tíð virtur
kaupfélagsstjóri fyrir austan. Móðir Herdísar
heitir Herdís Tryggvadóttir en faðir hennar
er Þorgeir Þorsteinsson, lögreglustjóri á
Keflavíkurflugvelli.
-Segðu mér frá uppeldi þínu.
„Það var mjög mikið rætt um pólitísk mál-
efni á mínu heimili. Pabbi er mjög pólitískur
maður en mamma er trúuð hugsjónakona.
Hún lagði mikla áherslu á mannkærleika og
að maður hugsaði um þá sem minna rriega
sín.“
-Þú virðist mjög metnaðarfull og framagjörn
ung kona. Þú ætlar þér stóran hlut í þjóðlíf-
inu. Eru þetta uppeldisáhrif?
„Það þótti sjálfsagt að við gengjum öll
menntaveginn, krakkarnir. Við erum tvær
systur og ég á tvo bræður. Við fengum svipað
uppeldi þótt strákunum væru t.d. gefnar
striðsbækur á meðan okkur voru gefnar
bækur um listir. Á heimilinu voru málin rædd,
við veltum hlutum mikið fyrir okkur, að ég
held.“
KÓNGSDÓTTIRIN FAGRA
- En ertu metnaðarfull? I
sendu mig á milli sín ef ég bað um eitthvað.
Til dæmis sagði Tryggvi eitt sinn við mig
þegar ég bað hann einhvers: „Farðu til afa
þíns Þorsteins og biddu hann og segðu að ég
hafi sent þig."
Ég get vel skilið áhuga fólks á ættum. Viss
hluti af vitund manns tengist því hvaðan
maður kemur en ég vil ekki lifa á verkum
ættmenna minna. Ég kýs ekki að dæma fólk
eftir ætterni." -Finnst þér þú þurfa að halda
uppi nafni ættarinnar?
„Vá (Herdís hlær), ég fer hjá mér,“ segir
hún. „Mig langaði að verða leikkona þegar
ég var lítil. Sumir mundu ekki hafa húmor
fyrir þessu en einhver sagði við mig að leikar-
ar hefðu „trekvart" greind. Ég get nú ekki
verið þessu sammála, a.m.k. á þetta ekki við
um góða leikara.
Ég er núna að gera það sem ég hef áhuga
á og það er númer eitt.“
GÓÐ REYNSLA AÐ VERA í DEILDINNI
HJÁ ÓLAFIRAGNARIGRÍMSSYNI
- Gerir þú miklar kröfur til þín?
„Ég held það, kannski af því að stundum
efast ég um að ég geri það. Ég vildi að ég
hefði meiri aga. Þótt ég sé langskólagengin
er ég enginn fræðimaður. En ég ötunda grú-
skarana.
Ég vil lifa í umhverfi þar sem mikil mannleg
gerjun á sér stað, Þegar ég er að vinna með
fólki, og nú þegar fólk er farið að vinna fyrir (
lands. Dvölin í háskólanum var mjög
skemmtileg reynsla. Það var góður undir-
búningur að vera í deildinni hjá Ólafi Ragnari
Grímssyni. Eg sá það sérstaklega þegar ég
var komin til Boston í framhaldsnám. Ég var
þar í tvö ár við Fletcher School of Law and
Diplomacy og lauk M.A.L.D. prófi í alþjóða-
stjórnmálum haustið 1983.“
HLYNNT EINSTAKLINGSFRELSI
OG SAMKEPPNI
-Hvernig upplifðir þú Ameríku?
„Það var góð reynsla að vera þar. I aka-
demíunni þar er mikil fagmennska en líka
ofboðsleg samkeppni. Þar situr fólk ekki á
krám, eins og i Évrópu, og stúderar eilífðar-
málin. Ég gæti t.d. varla ímyndað mér að
skáldið Goethe hefði fæðst í Bandaríkjunum.
Amerískum samstúdentum í Boston fannst
mig skorta metnaðargirni og segir það ýmis-
legt um bandarískt hugarfar. Þeim fannst ég
jafnvel vinstri sinnuð í samanburði við þá
meðan ég hafði fengið á mig orð fyrir að vera
á hinn veginn í Háskóla íslands."
- Hafa pólitísk viðhorf þín breyst síðan á
háskólaárunum hér?
„Ég held ekki. Mín pólitísku viðhorf byggj-
ast fyrst og fremst á afstöðu til einstakra
mála en ekki til flokka. Ég er hlynnt einstakl-
ingsfrelsi og samkeppni. Ég vil líka að mann-
úðarsjónarmið séu tekin inn í myndina."
VIÐTAL: KATRllM BALDURSDÓTTIR
„Kannski myndu margir upplifa mig þannig
en ég hef um svo margt annað að hugsa en
einhverja yfirborðskennda ímynd.“
ASTIN MIKILVÆGUST
Vinir þínir segja að þú sért mjög tilfinninga-
næm. Hvað segir þú sjálf? Herdís verður
hugsi.
„Já, ég held það. En er nokkuð ömurlegra
en doði fyrir sorg og gleði?“
- Ertu kannski of viðkvæm fyrir þann harða
heim sem þú ert nú að fara út í?
„Ég neita því ekki að ég tek rógburð nærri
mér. En í raun held ég að ég geti aðskilið
slíkt frá vinnu minni. Óg ég held að ég hafi
sjaldan upplifað eins einkennilega viku og
þá sem á undan er gengin, eftir að ég sagði
starfi mínu lausu sem ritstjóri Mannlífs og
ákvað að hefja útgáfu á eigin tímariti með
mína tvo bestu starfsmenn með mér. Og þetta
er æðislega spennandi," segir hún hlægjandi.
-Hvað um ástina?
„Ástin er mikilvægust af öllu í hvaða formi
sem hún birtist."
-Hvað um böm og fjölskyldu, getur þú séð
þig í anda með eiginmann og íjögur börn?
„Jú, iss, ég mundi ráða mér 5 aðstoðarrit-
stjóraj'1 segir Herdís og brosir feimnislega
sínu fagra brosi.