Dagblaðið Vísir - DV - 08.08.1986, Blaðsíða 30

42
FÖSTUDAGUR 8. ÁGÚST 1986.

Smiðir vikunnar
Smiths - Panic (Rough
Trade)
Þeir slá ekki feilhögg
þessa dagana smiðirnir
laghentu frá Manchester
og það er engin ástæða til
að panikera yfir þessu; hér
hitta þeir naglann á höfuð-
ið í frábæru lagi.
Handlangarar vikunnar
Btow Monkeys - Don’t Be
Scared Of Me (RCA)
Blásarasveitin setur
einkar skemmtilegan svip á
þetta hressa lag frá Blow
Monkeys og viðlagið er
auðgripið.
Lionel Richie - Dancing On
The Ceiling (RCA)
Væntanlegur stórsmellur
án vafa; Lionel Richie er
kominn í hóp þeirra sem
hreinlega virðast ekki geta
samið annað en smelli.
Þetta er þó alls ekki hræ-
billegt léttmeti; lagið
vinnur mjög á við nánari
kynni, er vel uppbyggt og
létt og skemmtilegt einsog
maðurinn sagði.
Spandau Ballet - Fight For
Ourselfs (CBS)
Það er baráttuhugur í
Spandau-mönnum loks
þegar í þeim heyrist eftir
langt hlé; þetta lag er þó
nokkuð ólíkt því sem þeir
voru að fást við, miklu
meira rokk en við eigum
að venjast frá Spandau.
Gott engu að síður.
Sandy Shaw - Frederick
(Polydor)
Sú berfætta er komin á
stjá aftur, nú í skóm og
sokkum og virðist engu
hafa gleymt. Hér syngur
hún lag sem Patti Smith
söng um árið, prýðisgott
lag, sem enn ber nokkum
keim af Patti. Það munu
hafa verið smiðimir vinir
okkar efst í dálknum, sem
drógu Sandy fram á sviðið
aftur og mega þeir vel við
una.
Timburmenn vikunnar
Five Star - Find The Time
(RCA)
Þau Pearson-systkinin
hafa kolfallið á prófinu,
velgengnin hefur gert þau
að lagamaskínu, sem spýtir
nú út úr sér innantómu
diskófönki, sem vantar all-
an sjarma. Þetta gengur
ekki lengur. -SþS.
Rod Stewart - Every Beat of my Heart
Ekkl útbrunninn
Það má eiginlega segja um Rod
Stewart að hann hafi verið of snemma
ó ferðinni með sina bestu plötu, Every
Picture Tells a Story, sem kom út 1971.
Allar götur síðan hafa gagnrýnendur
og aðdáendur hans verið að bera plöt-
ur hans saman við þessa frábæru plötu
og enn hefur honum ekki tekist neitt
í líkingu við þá tónsmíð sem hann
flutti þar. Á löngum ferli hafa samt
komið plötur sem hver og einn getur
verið hreykinn af. Og í þeim hópi er
hans nýjasta afiirð, Eveiy Beat of my
Heart.
Rod Stewart, sem er rúmlega fertug-
ur og hefiir stanslaust verið að í rúm
tuttugu ór, er löngu orðinn þjóðsaga
í lifanda lífi. Bæði er að maðurinn
hefur allsérstæða rödd sem enginn
tekur feil á og ekki er hægt að segja
um hann að hann hafi lifað rólegu lífi
öll þessi ár.
Ef miða má Every Beat of my Heart
við einhveija af fyrri plötum Stewarts
er helst að upp komi Átlanta Crossing
sem hefur það sammerkt með fyrr-
nefridri plötu að önnur hliðin er hröð
en hin róleg. Þetta gafst honum vel
þá. Atlanta Crossing er talin með hans
betri plötum. Og þetta ætlar að duga
honum vel nú.
Á hröðu hliðinni, sem er fyrri hlið
plötunnar, eru það Here to Etemity
og Another Heartache sem skara
nokkuð fram úr. Bæði lögin eru hin
skemmtilegustu og í þeim stíl sem
maður á að venjast frá Rod Stewart.
Aftur á móti bregst honum bogalistin
þegar hann ætlar sér að vera um of
nútímalegur eins og í Who’s Gonna
Take me Home.
Rólegri hiiðin er í heild betri. Þar
má finna tvö lög sem mikið hafa heyrst
að imdanfömu, titillagið Every Beat
of my Heart og Love Touch sem sam-
ið var við nýjustu kvikmynd Robert
Redfords, Legal Eagles. Bæði em þessi
lög virkilega óheyrileg og flutningur
Stewarts góður. Sömu sögu er að segja
um Ten Days of Rain. Platan endar
svo á hinu tuttugu ára klassíska lagi
Bítlanna, In my Life. Fer Rod Stewart
ágætlega með það þó að sjálísögðu
geri hann þvi ekki jafngóð skil og The
Beatles.
í heild er Every Beat of my Heart
hin óheyrilegasta plata og besta plata
Rod Stewart í langan tíma. Hann hef-
ur með hjálp annarra samið megnið
af lögunum sjálfur og tekist það furð-
anlega vel. Sýnir að neistinn er ekki
alveg horfinn þótt kominn sé á fimm-
tugsaldur. HK.
Faraldur - Faraldur
Ekki hættulegur faraldur
Svokallaðar skyndihljómsveitir
spretta löngum upp hérlendis á sumr-
in; gagngert stofnaðar til þess að hala
inn peninga á sveitaballamarkaðnum
sem blómstrar á sumrin.
Hingað til hafa þessar hljómsveitir
ekki lagt út í að gefa út plötu, ein-
fakllegí, vegna þess að þeim hefur ekki
verið ætiað langlífi, liðsmennimir yfir-
leitt starfandi í öðrum hljómsveitum.
En með tilkomu rásar tvö hefur opn-
ast markaður til að auglýsa þessar
skyndihljómsveitir upp áður en lagt
er á miðin og ennfremur á meðan á
túmum stendur.
Faraldur heitir hljómsveit, sem er
dæmigerð skyndihljómsveit, skipuð
tónlistarmönnum og skemmtikröftum
í bland og em meðal liðsmanna ekki
ófrægara fólk en Icy hópurinn þjóð-
frægi.
Aukinheldur koma við sögu ó þess-
ari plötu fólk sem ekki tilheyrir hinum
eiginlega Faraldri, einsog þeir Mezzo-
menn Gunnlaugur og Eyþór.
Plata þessi inniheldur fjögur lög, tvö
eftir Magnús Eiríksson og tvö (reynd-
ar sama lagið í tveimur útgáfum) eftir
Eggert Þorleifeson.
Aðallag plöfimnar, og það sem
greinilega á að trekkja, er tippalag
Eggerts, Litil tippi lengjast mest,
þokkalegasta rokklag en textinn á
gagnfræðaskólaplaninu og má vera að
það sé einmitt það plan sem íslenskir
sveitaballagestir em á. Það hefur
löngum kætt íslendinga að kyrja
blautlegar vísur með víni.
Lögin tvö eftir Magnús Eiríksson
em léttir rokkarar; ágætistónsmíðar
en oft hefúr Magnús gert betur.
Síðasta lag plötunnar er hægari út-
gáfa tippalagsins og má vera að
mönnum þyki hún fyndin í fyrstu en
þeir sem endast til að hlusta oft á þetta
hljóta að hafa krumpaða kímnigáfú
svo ekki sé meira sagt.
Fyrir mína parta lyktar þetta af upp-
fyllingu langar leiðir. Hins vegar má
vera að þessar tvær útgáiúr lagsins
séu báðar nothæfar ó sveitarúntinum;
sú hægari á skemmtuninni, hin á ball-
inu.
Á heildina litið er þessi plata greini-
lega soðin saman í snarhasti og ekki
verið að vanda neitt sérstaklega til
verka, enda platan aðallega ætluð sem
auglýsing fyrir skemmtanir en ekki
fyrir þessa ákveðnu hljómsveit sem
slíka. -SþS.
Rockwell - The Genie
bljúgri bæn
*
I
„Ég geri mér grein fyrir að ekkert
í þessari veröld skiptir máli nema góð
heilsa, hamingja, ást og gleði. Þann-
ig hafa hlutimir verið síðan ég
byrjaði á þessu verkefni."
Þetta em kynningarorð piltsins
Rockwell að annarri breiðskífu hans,
The Genie. Að þessum orðum töluð-
um má álíta að hér hljóti að vera á
ferðinni afskaplega lífsglaður dreng-
ur - í besta falli frelsaður. Það er í
nokkm samræmi við sönginn sem
fyrst vakti athygli á þessum unga
söngvara, Somebody’s watching me.
Ýmislegt á plötunni bendir þó til
þess að vegurinn til ljóssins hafi ver-
ið þymum stráður. í laginu Con-
centration segir stráksi til dæmis:
„Ég get ekki einbeitt mér og Motown
vildi fá plötuna mína í gær.“ Hér er
átt við hið eina sanna risafyrirtæki
sem hefur á sínum snærum flestöll
svörtu stórstimin í bandarísku
poppi. Forróðamenn þar hafa greini-
lega verið óþreyjufullir eftir annarri
breiðskífu frá Rockwell, svona til að
hamra jámið meðan það væri heitt.
En hér er enginn Michael Jackson
til að syngja bakraddir. Jackson átti
ekki svo lítinn þátt í að koma laginu
Somebody’s watching me á vinsælda-
lista og um leið að vekja athygli á
Rockwell. Hér verður drengurinn
hins vegar að treysta á sjálfan sig
og það verður að segjast eins og er
að engar framfarir em merkjanlegar
fró fyrstu plötunni. Lögin á Genie
em öll ákaflega keimlík og langt frá
því að þar sé að finna nýtt topplag
sem gæti haldið nafni Rockwell á
lofti. Hér ganga hlutimir einfaldlega
ekki upp.
Hvort um er að kenna reynsluleysi
stráksa eða óbærilegum þrýstingi
Motown-útgófunnar er ekki gott að
segja. Ég hallast persónulega að því
að hann geti ekki ennþá staðið á
eigin fótum á framabrautinni, þrátt
fyrir trúna á himnaföðurinn. Rock-
well er held ég á sama máli. „Allt
sem þú þarft að gera „babí“ er að
vaxa úr grasi." Þar rataðist kjöftug-
um satt á munn. -ÞJV
i
POPP-
sihælki
Sæl nú!... Spandau Ballet
hefur nú fyrst hljónisveita gripið
til beinna aðgerða gegn kyn-
þáttaaðskilnaði Suður-Afríku-
stjórnar med þvi að setja það
sem sérstakt skiiyrði i samn-
ingi sinum við CBS hljómplötu-
fyrirtækið að hannað sé að setja
plötur hljómsveitarinnar i Suð-
ur-Afriku... Söngvari og hljóm-
borðsleikari hresku hljómsveit-
arinnar lcicle Works urðu illa
fyrir barðinu á skapstirðum ut-
kösturum á hóteli nokkru i
Liverpool á dögunum. Atvik
voru þau að eftir tónlistarhátið
sem halriin var i liverpool var
haldið heljarinnar partý fyrir þá
sem Iram komu á hátiðinni og
annað fyrirmenni í bænum. Þeg-
ar svo fyrmefndír liósmenn
lcicle Works hugðust ganga til
veislu var þeim meiuuð inn-
ganga á hótelið. þar sem
veislan fór fram, af górillum
hótelsins. Engu að siður voru
þeir báðir á lísta yfir gesti og
aukinhelriur með sérstakan
listamannapassa sem greiðir
mönnum aðgang að ýmsum
finni samkvæmum og skemmti-
stöðum Söngvarinn lan
IWacNabb viltli ekki una þessu
og fór að munnhöggvast við
útkastarana og enduðu þær við-
ræður með þvi að söngvarinn
fékk ókeypis salíbunu niður
hóteltröppurnar. Félagi hans
fylgdi fast á eftir. Þeir voru
fluttir á hospital þar sem gert
var að sárum þeirra. Hljóm-
sveitin Iryggst kæra máiið...
Elvis Costello er með afkasta-
meiri mönnum; væntanleg er
um miöjan september ný breið-
skifa með kappanuin en hann
hefur þegar gefið út eina á ár-
inu. Nýja platan hefur fengið
nafnið Blood and Chocolate...
Á næstunni er væntanlegur á
plötu ansí skemmtilegur dúett
sem speimandi verður að heyra
hvernig kemur út. Það eru þau
Aretha Franklin og rollingurinn
Keíth Richard sem leiða saman
hesta sina, eða réttara sagt
raddir, i gamla Stones slagar-
anum Jutnpin' Jack Flasli...
Annar dúett, sem aldrei náði
reyndar að slá i gegn að ráði,
hefur klofnaðí i tvennt; það er
stúlknadúettinn Strawbcrry
Switchblade og hyggjast stúlk-
umar hefja sólóferil hvor í sínu
lagi... Nleðal uýrra smáskifa
sein eru væntanlegar á markað-
inn er piata með hítlunum
sálugu, Yellow Submarine/
Elenor Rigby. og fylgja engar
skýringar á þvi hvers vegna
verið er að draga þessar gömlu
lummur aftur fram i dagsljósið.
Þær standa þó enn fyrir sinu
og gott betur en það... sæl að
V
%